Σε διάκονο χειροτονήθηκε σήμερα το πρωί στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος στον Άλιμο από τον Σεβασμ. Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ο κ. Αναστάσιος Σταματίου, εισερχόμενος έτσι στον στίβο της Ιερωσύνης και της Διακονίας.
Σήμερα τό πρωΐ, Σάββατο 1η Φεβρουαρίου, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος στόν Ἄλιμο, ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών χειροτόνησε Διάκονο τόν κ. Ἀναστάσιο Σταματίου.
Ὁ νέος Διάκονος εἶναι 34 ἐτῶν, γόνος πολύτεκνης οἰκογενείας, ἔγγαμος, καί ἀναμένουν σύν Θεῷ, μέ τήν σύζυγό του Μαρίνα τό πρῶτο τους παιδί.
Εἶναι πτυχιοῦχος τῆς Σχολῆς Χημικῶν Μηχανικῶν τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου καί αὐτή τήν περίοδο φοιτᾶ καί στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Μέχρι σήμερα ἐργάζεται σέ μία Ἰαπωνική ἐταιρία πού ἀσχολείται μέ τήν παρακολούθηση καί συντήρηση τῶν ἀκυρωτικῶν μηχανημάτων τοῦ Μετρό.
Διπλωματούχος τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, κρατοῦσε ὡς τώρα τό ἀριστερό ἀναλόγιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος, ἐνορία στήν ὁποία γαλουχήθηκε ἐκκλησιαστικά γιά 8 περίπου χρόνια.
Οἱ ἐνορίτες τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος πού γνώρισαν ἀπό κοντά τόν π. Ἀναστάσιο, χριστιανοί καί γειτονικῶν ἐνοριῶν, καθώς καί πολλοί κληρικοί συμπροσευχήθηκαν στή χειροτονία του καί εὐχήθηκαν νά φανεῖ ἄξιος τῆς ἱερῆς διακονίας πού ἐπωμίσθηκε.
Ἀκολουθεῖ ἡ προσφώνηση τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτη:
«Ἀγαπητέ μου ὑποδιάκονε Ἀναστάσιε,
Προσφιλέστατοι ἀδελφοί χριστιανοί τῆς εὐλογημένης Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος,
Δύο εἶναι τά αἰσθήματα πού συνέχουν τήν ψυχή ἑνός ἐπισκόπου κάθε φορά πού καλεῖται νά χειροτονήσει κάποιο νέο κληρικό.
Τό πρῶτο εἶναι ἡ εὐθύνη. Ἡ εὐθύνη πού ἐπωμίζεται γι᾽ αὐτόν πού ἀποφάσισε νά χειροτονήσει. Εἶναι ἄραγε ἄξιος; Θά γίνει ἕνας καλός κληρικός; Θά ὑπηρετήσει ἐπάξια τήν Ἐκκλησία μας; Θά ὠφελήσει ἤ θά ζημιώσει; Θά οἰκοδομήσει μέ τή διαγωγή καί τήν παρουσία του ὡς ἱερωμένος μέσα στήν Ἐκκλησία ἤ θά βλάψει;
Τό δεύτερο εἶναι ἡ χαρά. Ἡ χαρά γιατί τόν ἀξιώνει ὁ Θεός νά εἰσαγάγει στήν ἱερατική οἰκογένεια ἕνα νέο κληρικό πού θἀ συνεχίσει τή διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Νά ἱερουργεῖ τά μυστήρια, νά κηρύττει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, νά διαποιμαίνει σάν καλός ποιμένας τούς χριστιανούς γιά χάρη τῶν ὁποίων χειροτονεῖται.
Εμείς οι μεγαλύτεροι κάποια στιγμή θα αναχωρήσουμε από τον παρόντα κόσμο. Νεώτεροι θα παραλάβουν τη σκυτάλη της ιερατικής διακονίας. Νεώτεροι θα συνεχίσουν το έργο του Θεού. Κι εκείνοι ιερατεύοντας, θα προσεύχονται και θα μνημονεύουν ευγνωμόνως στην Πρόθεση, συν τοις άλλοις, και το όνομα του επισκόπου που άπλωσε τα χέρια του και με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος τους ανέδειξε λειτουργούς της Εκκλησίας.
Δεν ξέρω, αγαπητοί μου, αλλά αυτή την ώρα που μέλλει να τελέσουμε τη χειροτονία του πολυαγαπητού μας Τάσου η χαρά που αισθάνομαι είναι μεγάλη. Τολμώ να πω, περισσότερη από την ευθύνη. Γιατί; Γιατί και σείς όλοι και η ταπεινότης μου τον γνωρίζουμε από μικρό παιδί.
Προέρχεται από τα σπλάχνα μιάς χριστιανικής οικογένειας που γνωρίζουμε. Ανατράφηκε χριστιανικά, με φόβο Θεού και ευλάβεια. Ούτε οι πειρασμοί των εφηβικών και νεανικών χρόνων ούτε οι σπουδές του στο Πολυτεχνείο τον απομάκρυναν από τη χριστιανική ζωή. Έμεινε, χάριτι Κυρίου, σταθερός. Μέσα στην Εκκλησία. Σπουδάζοντας και την εκκλησιαστική μας μουσική, από τη νεότητά του ανεδείχθη αριστερός ιεροψάλτης της Ενορίας και με το χάρισμά του δοξολογούσε τον Θεό και υπηρετούσε με ζήλο και σεμνότητα την κοινή λατρεία της Ενορίας.
Επέλεξε να ακολουθήσει τον έγγαμο βίο και ο φιλάνθρωπος Κύριος έβαλε δίπλα του μια πιστή και σεμνή κόρη, τη Μαρίνα, γόνος και αυτή μιάς συνειδητής πολύτεκνης χριστιανικής οικογένειας.
Κορυφαία στιγμή αυτής της θεοφιλούς διαδρομής είναι η σημερινή ημέρα· η είσοδός του στις τάξεις του ιερού Κλήρου με τη χειροτονία του στον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, αυτόν του Διακόνου.
Αγαπητέ μου Αναστάσιε,
Είναι πολλή η χαρά όλων μας, όχι μόνο η δική μου. Και από τα βάθη της καρδιάς μας ανέρχεται ολόθερμη η ευχή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός να σε επισκιάσει με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματός Του και να σε αναδείξει άξιο λειτουργό και ανεπαίσχυντο εργάτη της Εκκλησίας μας.
Ας μου επιτραπεί να μεταφέρω κι εδώ, γιατί πιστεύω ότι ταιριάζει, αυτό που διατυπώνει ως ευχή και ο Ηγούμενος όταν κείρει —όταν κάνει δηλαδή— ένα δόκιμο μεγαλόσχημο μοναχό : Διάλεξες, πράγματι, καλό και ευλογημένο έργο. Όμως, οφείλεις και να το φέρεις εις πέρας, διότι τα καλά έργα με κόπο αποκτώνται και με πολλή προσπάθεια γίνονται κατορθωτά.
Έχε θάρρος, παιδί μου. Στήριξε την ελπίδα σου στον Κύριο. «Όποιος διακονεί», λέει ο απόστολος Πέτρος, «να το κάνει με τη δύναμη που του δίνει ο Θεός» (Α’ Πετρ. 4,11). Και η ομολογία του άλλου κορυφαίου αποστόλου, του Παύλου, «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Φιλ. 4,13) —ας αποτελεί το θεμέλιο της ιερατικής σου ζωής και διακονίας. Αμήν».