Την κυριώνυμη ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίο κ. Ιερόθεος τέλεσε την Αρχιερατική θεία Λειτουργία στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμπελακιωτίσσης, στο κέντρο της Ορεινής Ναυπακτίας, απ’ όπου ευλογεί όλη την Επαρχία.
Ο Σεβασμιώτατος συμπαραστάθηκε από τον Ηγούμενο της Μονής, π. Πολύκαρπο και τον Διάκονο, π. Παίσιο.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι η Παναγία απέθανε, μετέστη στους ουρανούς και είναι ζωντανή και ακαταίσχυντη «προστασία των Χριστιανών», όπως ανέφερε και στην Εγκύκλιό του.
Στην συνέχεια, είπε ότι ο άνθρωπος έχει πολλές φοβίες, αλλά στο βάθος τους κρύβεται ο φόβος του θανάτου, που θεωρείται ως τέλειος αποχωρισμός. Και, βέβαια, πέρα από τον βιολογικό θάνατο είναι και ο λεγόμενος «ψυχογενής θάνατος» που δεν συνδέεται με την βλάβη του σωματικού οργανισμού, αλλά με την πλήρη έλλειψη ελπίδας για την ζωή, και αυτό εκφράζεται με την θλίψη, την απελπισία, την ακηδία, την απόγνωση.
Έπειτα είπε ότι τα ζώα δεν έχουν την αίσθηση του θανάτου, ούτε την συνείδηση για να τον υπερβούν, ενώ ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τους άλλους οργανισμούς από το ότι, ενώ γνωρίζει το αναπόφευκτο του θανάτου, προσπαθεί με διαφόρους τρόπους να τον υπερβή ή να τον ξεχάση ή να τον ξεπεράση με την κοινωνική δημιουργικότητα.
Παρά ταύτα ο άνθρωπος, ενώ έχει την συνείδηση του θανάτου και κυρίως το ότι μπορεί να αποφασίση το πως θέλει να πεθάνη, εντούτοις προσπαθεί να βρη τρόπους να τον ξεχάση, να τον απωθήση. Έτσι, ενώ ο θάνατος είναι ένα «δεδομένο της ύπαρξής μας», αφού συμπλέκεται η ζωή με τον θάνατο, τον θεωρούμε «ως πρόβλημα που χρειάζεται να λύσουμε» και μάλιστα να το λύσουμε όχι με τον Θεό, αλλά με την επιστήμη. Αυτό εκφράζεται με το προσπαθούμε να επιμηκύνουμε ή να παρατείνουμε την ζωή και με το να ζη κανείς ηδονιστικά και ευδαιμονιστικά. Αυτό το εξέφρασαν και το εκφράζουν διάφορα φιλοσοφικά συστήματα.
Αυτό στην εποχή μας επιδιώκεται με την σύγχρονη τεχνολογία, αφού πολλοί εκπρόσωποί της ονειρεύονται μια «ψηφιακή αθανασία» και σύνθημά τους είναι «να σκοτώσουμε τον θάνατο». Και αυτό το επιχειρούν με την λεγόμενη «τεχνητή νοημοσύνη ή τεχνητή ευφυία». Έτσι, κάνουν λόγο για την «ψηφιακή αθανασία», και το εννοούν αυτό με το να μπορεί κανείς να ζη για πάντα έχοντας μεταφέρει τις σκέψεις του στον υπολογιστή, και έτσι να εξακολουθή ο άνθρωπος μετά θάνατον να επικοινωνή με αγαπημένους του ανθρώπους.
Αυτή, όμως, η προσπάθεια εγκυμονεί πολλούς κινδύνους από πλευράς ηθικής, ψυχολογικής, νομικής και ανθρωπίνης, αλλά κυρίως θεολογικής, γιατί επιχειρείται να κατασκευασθή ο «υπεράνθρωπος άνθρωπος» που θα ζη χωρίς Θεό.
Όμως, στην Εκκλησία ζούμε την εν Χριστώ αθανασία, ότι ο Χριστός είναι ζωντανός και επικοινωνεί με τους ανθρώπους που τον αγαπούν∙ η Εκκλησία είναι «σύνοδος ουρανού και γης», ζώντων και κεκοιμημένων∙ οι άγιοι ζούν «εν χώρα ζώντων» και έχουμε διαρκή επικοινωνία με την εν ουρανοίς Εκκλησία, σύμφωνα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου: «Πανηγυρίζει και εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων, και κριτή Θεώ πάντων, και πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων». Στην Εκκλησία ζούμε σε μια μεγάλη οικογένεια της οποίας τα πρωτότοκα και μεγαλύτερα αδέλφια μας είναι στην ουράνια θεία Λειτουργία και έχουμε πνευματική επικοινωνία μαζί τους.
Πέραν τούτου στην Εκκλησία με τον αγώνα που κάνουμε παλεύουμε με κάθε θάνατο, ψυχικό, πνευματικό και βιολογικό, αποβάλλουμε τον φόβο του θανάτου, και έτσι τον θάνατο τον θεωρούμε ως πνευματική αναγέννηση, βίωση της αληθινής ζωής και αυτό ακριβώς συνιστά την θεραπεία μας.
Κατέληξε ότι στην Εκκλησία, με τις εορτές του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων, ζούμε την εν Χριστώ αθανασία και γι’ αυτό δεν χρειαζόμαστε κάποια «ψηφιακή αθανασία». Γνωρίζουμε, όπως ψάλλουμε στην σημερινή εορτή, ότι ο θάνατος είναι κοίμηση, ύπνος, και δεν είναι τραγικός, αλλά ένδοξη κοίμηση.
Στην Ιερά Μονή Αμπελακιωτίσσης θησαυρίζεται η ιερή εικόνα της Παναγίας της Αμπελακιωτίσσης και το λείψανο του αγίου Πολυκάρπου. Σήμερα, με την βοήθεια της Παναγίας, η Ιερά Μονή αριθμεί 13 εγγεγραμμένους Ιερομονάχους και μοναχούς, 4 εκ των οποίων εγκαταβιούν μονίμως σε αυτή, με Ηγούμενο τον Αρχιμανδρίτη π. Πολύκαρπο Παστρωμά.
Στην Ιερά Μονή εκκλησιάσθηκαν ο Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, ο Αντιδήμαρχος Ιω. Παπαγιαννίδης, ο πρόεδρος του δικηγορικού Συλλόγου Μεσολογγίου Χρ. Παίσιος και αρκετοί προσκυνητές, που ανέβηκαν στην Αμπελακιώτισσα.
Η Ιερά Μονή δεξιώθηκε τους προσκυνητές και παρέθεσε μικρή εόρτια τράπεζα.
Παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Την Παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος τέλεσε τον πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό στον πανηγυρίζοντα ιστορικό και μνημειώδη Ιερό Ναό της Παναξιώτισσας στην Γαυρολίμνη Ναυπακτίας. Πρόκειται για Ναό του 10ου αιώνος μ.Χ. που διατηρείται άθικτος πάνω από 10 αιώνες. Ο Εσπερινός τελέσθηκε σε πανηγυρική και κατανυκτική ατμόσφαιρα. Τελέσθηκε αρτοκλασία, και έγινε το θείο κήρυγμα στην ύπαιθρο, έξω από τον Ιερό Ναό.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην αποτελεσματική βοήθεια την οποία δεχόμαστε από την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία πρεσβεύει στον Θεό για μας.
Πράγματι, σε κάθε δύσκολη κατάσταση ζητάμε από την Παναγία βοήθεια. Ποιος δεν είπε έστω και μια φορά στην ζωή του «Παναγία μου, βοήθησέ με». Άλλωστε το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας στο Ρίο, που είναι δίπλα μας, έχει την ονομασία «Παναγία η Βοήθεια». Αυτό εκφράζει τον πόνο που αισθάνονται πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν από τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες, αλλά και την βοήθεια που αισθάνονται από την Παναγία.
Στην συνέχεια, ανέφερε έναν λόγο του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου: «Δεν ψεύδομαι, λέω την αλήθεια ενώπιον του Θεού, ότι γνωρίζω εν Πνεύματι Αγίω την Παρθένον». Είναι σημαντικό να λέη κανείς ότι γνωρίζει την Παρθένο Μαρία όχι συναισθηματικά και διανοητικά, αλλά με το Άγιον Πνεύμα.
Ακριβώς δε επειδή ο άγιος Σιλουανός γνώρισε την Παναγία με το Άγιον Πνεύμα, άκουσε την φωνή της και τον βοήθησε στην ζωή του, γι’ αυτό γράφει: «Αληθινά, αυτή είναι η βοήθειά μας ενώπιον του Θεού, και μόνον το όνομά της χαροποιεί την ψυχή. Αλλά και όλος ο ουρανός και όλη η γη χαίρονται με την αγάπη της».
Αυτό δείχνει ότι και η επίκληση του ονόματος της Παναγίας προσφέρει μεγάλη βοήθεια και όλοι οι άγιοι και οι άνθρωποι χαίρονται με την αγάπη της, που είναι πολύ μεγάλη. Γι’ αυτό θα πρέπει να επικαλούμαστε το όνομά της και να ζητάμε την βοήθειά της.
Στο τέλος, έγινε Λιτανεία και Δέηση μέσα στο ελαιόφυτο τοπίο όπου είναι κτισμένος ο αυτός Ναός, με τον Μητροπολίτη, τον εφημέριο π. Ιωάννη, τον Αρχ. π. Ειρηναίο Κουτσογιάννη, τους δύο Διακόνους της Μητροπόλεως, τα νέα παιδιά φουστανελοφόρους να κρατούν την εικόνα, τους ψάλτες, και μεγάλο πλήθος πιστού λαού, που αγαπά την Παναγία και την Παράδοση.
Παρεβρέθηκαν ακόμη ο Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ναυπακτίας κ. Σημάκης και Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι.
