Ναυπάκτου Ιερόθεος: “Να παραμείνουμε πιστοί στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου”

Στην ιδιαιτερότητα που έχει το νέο έτος 2025 για την Ορθόδοξη Εκκλησίας, καθώς φέτος συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α’ Οικουμενική Σύνοδος, αναφέρεται στην Εγκύκλιό του για την Πρωτοχρονιά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος. 

Με την ευκαιρία αυτής της επετείου ο Σεβασμιώτατος παραθέτει βασικές σκέψεις του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς το οποίο συνέγραψε πριν εκατό (100) χρόνια, όταν και τότε εόρταζαν την επέτειο των 1.600 ετών από την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.

“Ἡ φωνή τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου γιά τήν ἐπέτειο τῶν 1.600 ἐτῶν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού ἑορτάστηκε στήν ἐποχή του, τό ἔτος 1925, εἶναι προφητική καί γιά τήν ἐπέτειο τῶν 1.700 ἐτῶν ἀπό τήν σύγκληση τῆς Μεγάλης αὐτῆς Συνόδου, πού ἑορτάζουμε τό ἔτος 2025. Καί σήμερα χρειαζόμαστε τέτοιες προφητικές φωνές, διότι παντοῦ κυριαρχεῖ ὁ ὀρθολογισμός καί στήν πίστη, ὁ συγκρητισμός στήν θεολογία, ὁ ὑποβιβασμός τοῦ μυστηρίου, ὁ ἄθεος ἀνθρωπισμός, ἡ κατάβαση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ στά κατώτατα ἀνθρώπινα μέτρα, ἡ θεοποίηση τῶν παθῶν, ἡ παραθεώρηση τῆς ἀσκητικῆς μεθόδου γνώσεως τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀλλοίωση τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεό στούς Προφῆτες, Ἀποστόλους, Πατέρες καί Ἁγίους καί διαφυλάσσεται ὡς ἀτίμητος θησαυρός μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀκριβῶς, γι’ αὐτόν τόν λόγο πρέπει νά παραμείνουμε πιστοί στίς ἀποφάσεις τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τῶν μετέπειτα Οἰκουμενικῶν Συνόδων”, σημειώνει.

Αναλυτικά η Εγκύκλιος: 

Ἀνέτειλε καί νέον ἔτος τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖο μᾶς προσφέρεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά νά ζήσουμε καλύτερα τήν χριστιανική ζωή, νά μετανοήσουμε καί νά γνωρίσουμε τόν Χριστό μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.

Τό νέον ἔτος 2025 ἔχει μιά ἰδιαιτερότητα, διότι θά ἑορτασθῆ ἡ ἐπέτειος τῶν 1.700 ἐτῶν ἀπό τήν σύγκληση τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τοῦ ἔτους 325 μ.Χ., ἡ ὁποία ἀντιμετώπισε τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου καί τῶν ὁμοφρόνων του οἱ ὁποῖοι ὑποστήριζαν ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός, ἀλλά τό πρῶτο κτίσμα τῆς δημιουργίας. Ἔτσι, οἱ 318 Θεοφόροι Πατέρες συνέταξαν τά πρῶτα ἄρθρα τῆς πίστεως, τό λεγόμενο «Σύμβολον τῆς Πίστεως», τό γνωστό «Πιστεύω», τό ὁποῖο συμπληρώθηκε καί ὁλοκληρώθηκε ἀπό τήν Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδο τοῦ ἔτους 381 στήν Κωνσταντινούπολη.

Γι’ αὐτήν τήν ἐπέτειο τῶν 1.700 ἐτῶν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἔγιναν καί θά γίνουν Θεολογικά Συνέδρια, θά γίνουν ὁμιλίες γιά νά παρουσιασθῆ ὅλο τό θεολογικό ἔργο της.

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτήν θά ἤθελα νά παρουσιάσω τίς βασικές σκέψεις ἑνός κειμένου τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ νέου Ὁμολογητοῦ, τοῦ γνωστοῦ Πόποβιτς, τό ὁποῖο συνέγραψε πρίν ἑκατό (100) χρόνια, ὅταν καί τότε ἑόρταζαν τήν ἐπέτειο τῶν 1.600 ἐτῶν ἀπό τήν σύγκληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καί τό ὁποῖο εἶναι καί σήμερα ἐπίκαιρο μέ τήν νέα ἐπέτειο.

Τό ἄρθρο φέρει τόν τίτλο «ἀπό τόν ἀρειανισμόν τοῦ Ἀρείου ἕως τόν νεώτερον εὐρωπαϊκόν ἀρειανισμόν». Σέ αὐτό διακρίνουμε δύο σημαντικά σημεῖα.

Τό πρῶτον ἀναφέρεται στήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, τήν ὁποία καταδίκασαν οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γράφει ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος, ἀναφέροντας τόν λόγο ἑνός ξένου θεολόγου, ὅτι «ὁ Ἀριστοτέλης εἶναι ὁ ἐπίσκοπος τῶν ἀρειανῶν», διότι οἱ Ἀρειανοί ἔφθασαν στήν αἵρεση, χρησιμοποιώντας τήν ἀριστοτελική φιλοσοφία καί ὄχι τήν ἀποκαλυπτική θεολογία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων.

Μέ αὐτόν τόν τρόπο φιλοσοφώντας ὁ Ἄρειος, ὑπέπεσε σέ μεγαλύτερο ἁμάρτημα ἀπό τόν Νέρωνα, ἀφοῦ ὁ Νέρων ἀπέκτεινε τούς Μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ὁ Ἄρειος ἤθελε νά ἀποκτείνη τόν Χριστό ὡς Θεό. Καί μάλιστα, ὅπως γράφει, ὁ Σατανᾶς «ἐξελθών ἐκ τοῦ θεοκτόνου καί αὐτοκτόνου Ἰούδα εἰσῆλθεν εἰς τόν Ἄρειον, καί δι’ οὐδενός ἄλλου ἐνήργει τόσον ὁλοκληρωτικῶς, ὅσον διά τοῦ Ἀρείου». Κανένας διωγμός δέν τάραξε τήν Ἐκκλησία «ὅσον ὁ ἀρειανισμός», διότι ὁ Ἄρειος ἐκδίωκε τόν Θεόν ἀπό τόν Χριστόν. Στήν πραγματικότητα ὁ ἀρειανισμός «εἶναι μιά ἀπόπειρα νά υἱοθετηθοῦν οἱ μέθοδοι καί τά μέσα τῆς κατά ἄνθρωπον φιλοσοφίας ὡς μέθοδοι καί τά μέσα τῆς Χριστογνωσίας καί Θεογνωσίας». Καί σημειώνει ἀφοπλιστικά: «Ὁ ἀρειανισμός εἶναι ἀνεστημένος παγανισμός, διότι σμικρύνει τόν Θεάνθρωπον Χριστόν εἰς τό ἐπίπεδον ἑνός ἡμιθέου».

Ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀντέδρασε σέ αὐτό τό γεγονός καί «δέν ἐδημιούργησε τίποτε τόν νέον, ἀλλ’ ἁπλῶς ἐξέφρασε καί διετύπωσε τήν ἀρχαίαν πίστιν καί διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐφυλάττετο ἱερῶς καί ὁσίως ἐν τῇ χαρισματικῇ ζωῇ τῆς Ἐκκλησίας διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Τό δεύτερον σημεῖο πού τονίζει ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ νέος Ὁμολογητής καί ἀφορᾶ τήν ἐποχή μας εἶναι ὅτι «ὁ Ἀρειανισμός δέν ἔχει ἀκόμη ταφῆ· σήμερον εἶναι περισσότερον τῆς μόδας παρά ποτέ ἄλλοτε καί ἔχει διαδοθῆ περισσότερον ἀπό ἄλλοτε. Ἔχει διαχυθῆ ὡς ψυχή εἰς τό σῶμα τῆς συγχρόνου Εὐρώπης». Αὐτό φαίνεται στήν «κουλτούρα τῆς Εὐρώπης», διότι «ὅλα περιορίζονται εἰς τόν ἄνθρωπον καί μόνον, καί αὐτόν τόν Θεάνθρωπον Χριστόν ἔχουν σμικρύνει εἰς τά πλαίσια τοῦ ἀνθρώπου. Μέ τήν ζύμην τοῦ ἀρειανισμοῦ ἔχει ζυμωθῆ καί ἡ φιλοσοφία τῆς Εὐρώπης, καί ἡ ἐπιστήμη της καί ὀ πολιτισμός της, καί ἐν μέρει ἡ θρησκεία της».

Γιά νά ὑποστηρίξη αὐτό τό γεγονός ἀναφέρει τά διάφορα φιλοσοφικά συστήματα, τήν «εὐρωπαϊκή ἐπιστήμη», τόν «Προτεσταντισμόν», τόν «Παπισμόν», τούς διανοούμενους, οἱ ὁποῖοι λένε συχνά ὅτι «ὁ Χριστός εἶναι ἕνας μεγάλος ἄνθρωπος, σοφός ἄνθρωπος, ὁ μεγαλύτερος φιλόσοφος, ἀλλ’ ὁπωσδήποτε ὄχι Θεός». Αὐτά συνιστοῦν ἕναν ἀρειανισμόν, ἀκόμη καί «ἡ σύγχρονη εὐρωπαϊκή σχετικοκρατία ἀκολουθεῖ τόν ἀρειανισμόν».

Τό συμπέρασμά του εἶναι ὅτι τήν τότε ἐπέτειο τῶν 1.600 ἐτῶν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἑορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς «τήν νίκην τῆς καθολικῆς πίστεως ἐπί τοῦ ὑπερηφάνου ἀτομικοῦ νοῦ, τήν νίκην τοῦ Θεανθρώπου ἐπί τοῦ ἀνθρώπου». Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία «δέν ἀλλάσσει τήν πίστιν της καί τά μέσα τοῦ ἀγῶνος της ἐναντίον τοῦ ἀρειανισμοῦ. Ὅπως ἐνίκησε τόν παλαιόν ἀρειανισμόν, οὕτω νικᾷ καί κάθε ἀρειανισμόν, καί τόν σύγχρονον ἀρειανισμόν». Αὐτό τό κάνει «μέ τήν ἀποστολικήν καί ἁγίαν καθολικήν πίστιν της, μέ τήν ἐκ Θεοῦ δοθεῖσαν ἁγιοπατερικήν πανοπλίαν-τήν καθολικότητα».

Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ «ὀρθόδοξος ἄνθρωπος» «καθολικοποιεῖ τόν ἑαυτόν του», δηλαδή τόν ὁλοκληρώνει μέ τήν ἐν Χάριτι ἄσκηση καί τά Μυστήρια, μεταμορφώνει τήν καρδιά μέ τήν προσευχή, τόν νοῦ μέ τήν ταπεινοφροσύνη, τήν θέληση μέ τήν φιλόχριστη ἀγάπη πού ἀποδιώκει τήν φιλαυτία, τήν σκέψη του ὅταν τήν βαπτίση στά διαυγῆ ὕδατα τῆς αἰωνιότητος καί τῆς Θεανθρωπότητος τοῦ Χριστοῦ, τό πνεῦμα του ὅταν τό βυθίση στά βάθη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν προσωπικότητά του ὅταν ὅλος ὁ ἄνθρωπος ἐνσωματωθῆ στό ἅγιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν γίνη σύσσωμος Χριστοῦ, «ὅταν ὅλος ἐκκλησιοποιηθῆ, ὅταν ὅλος ὀρθοδοξοποιηθῆ». Γράφει ὅτι αὐτή εἶναι «ἡ μοναδική ὁδός. Ἄλλη δέν ὑπάρχει».

Ἡ φωνή τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου γιά τήν ἐπέτειο τῶν 1.600 ἐτῶν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού ἑορτάστηκε στήν ἐποχή του, τό ἔτος 1925, εἶναι προφητική καί γιά τήν ἐπέτειο τῶν 1.700 ἐτῶν ἀπό τήν σύγκληση τῆς Μεγάλης αὐτῆς Συνόδου, πού ἑορτάζουμε τό ἔτος 2025. Καί σήμερα χρειαζόμαστε τέτοιες προφητικές φωνές, διότι παντοῦ κυριαρχεῖ ὁ ὀρθολογισμός καί στήν πίστη, ὁ συγκρητισμός στήν θεολογία, ὁ ὑποβιβασμός τοῦ μυστηρίου, ὁ ἄθεος ἀνθρωπισμός, ἡ κατάβαση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ στά κατώτατα ἀνθρώπινα μέτρα, ἡ θεοποίηση τῶν παθῶν, ἡ παραθεώρηση τῆς ἀσκητικῆς μεθόδου γνώσεως τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀλλοίωση τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεό στούς Προφῆτες, Ἀποστόλους, Πατέρες καί Ἁγίους καί διαφυλάσσεται ὡς ἀτίμητος θησαυρός μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀκριβῶς, γι’ αὐτόν τόν λόγο πρέπει νά παραμείνουμε πιστοί στίς ἀποφάσεις τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τῶν μετέπειτα Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις εὔχομαι σέ ὅλους σας εὐλογημένο νά εἶναι τό νέον ἔτος 2025, νά εἶναι ἕνα ἔτος μαζί μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό.

Μέ θερμές εὐχές καί πατρική ἀγάπη

Ὁ Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.