Η Ιερά Μητρόπολις Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, στο πλαίσιο της επικοινωνίας της με τους μαθητές των Λυκείων της πόλης, αλλά και τους γονείς και τους καθηγητές τους, προέβη στην προβολή μιάς σειράς ταινιών -με εισαγωγική ανάλυση- και θέματα που είναι πάντα επίκαιρα και απασχολούν την σύγχρονη κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλουν και στην όξυνση, μέσω του κινηματογράφου, της κριτικής ικανότητας των νέων. Οι ταινίες, μεγάλων σκηνοθετών, που προβλήθηκαν, έχουν τιμηθή με διεθνή βραβεία.
Συγκεκριμένα, προβλήθηκε πρώτη η ταινία του Ιάπωνα Ακίρα Κουροσάβα «Όνειρα» 1990, όπου ο σκηνοθέτης μέσα από μικρές ιστορίες και μαγευτικές εικόνες, μιλάει για την απληστία των υλικών πόρων, την ματαιότητα του πολέμου, τα ανθρώπινα όρια της επιστήμης και την αρμονία με την φύση. Στην ουσία, δίνει ένα μήνυμα οικολογικό, ως προς την ευθύνη μας για την προστασία του περιβάλλοντος.
Στην δεύτερη ταινία, του Αργεντινού σκηνοθέτη Αλεχάνδρο Αγκρέστι «Βαλεντίν» 2002, ένας μικρός μαθητής Δημοτικού Σχολείου, με την εξυπνάδα και την σοφία ενός μεγάλου, διαχειρίζεται και τακτοποιεί άψογα τα θέματα που προκύπτουν στο δύσκολο και προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον του, ωθώντας τα πράγματα προς μία αίσια έκβαση.
Στην τρίτη ταινία, βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών, του Ιταλού σκηνοθέτη Βιτόριο ντε Σίκα «Θαύμα στο Μιλάνο» 1951, μέσα από μία παραμυθένια αλληγορία, φαίνεται ότι η δύναμη της ανθρωπιάς και της καλοσύνης, μπορεί να κάνη κυριολεκτικά θαύματα και να μεταμορφώνη τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων στον τόπο τους, σε έναν τόπο αλληλεγγύης και αισιοδοξίας.
Αυτό το μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας πάντα για το καλύτερο, είναι και το νήμα που συνδέει τις τρεις ταινίες μεταξύ τους.
Οι ταινίες προβλήθηκαν στην Αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως, στο διάστημα μεταξύ των μηνών Ιανουαρίου – Μαρτίου. Πριν την έναρξη της προβολής ο υπεύθυνος για την επιλογή των ταινιών κ. Βασίλης Βούκλιζας προετοίμαζε το κοινό για την πλοκή της ταινίας, ενώ στο τέλος της προβολής ο Σεβασμιώτατος ανέλυε τα βασικά συμπεράσματα που εξάγονταν από αυτές, αφήνοντας πάντοτε το κοινό να επιστρέψει στο σπίτι του με ένα μήνυμα.
