Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος τέλεσε τον καθιερωμένο αγιασμό επί τη ενάρξει του νέου σχολικού έτους. Οι σχολικές μονάδες που επισκέφθηκε το πρωί ήταν το E΄ Δημοτικό, το Δ΄ Γυμνάσιο, το Α΄ Λύκειο και το Δημοτικό περιοχής Παντοκράτορα Πρεβέζης, το δε απόγευμα το εσπερινό ΕΠΑ.Λ. της πόλεως.
Μετά το τέλος του αγιασμού ο Σεβασμιώτατος ανέγνωσε επίκαιρα μηνύματα προς τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Στον αγιασμό παρέστησαν ο Δήμαρχος Πρέβεζας κ. Νικόλαος Γεωργάκος, ο Αντιδήμαρχος σε θέματα καθαριότητος κ. Φώτιος Ζέρβας και ο Διευθυντής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Πρέβεζας κ. Ηλίας Μιχάλης.
Το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου:
Αγαπητά μου παιδιά!
Μια νέα χρονιά απλώνεται μπροστά σας, μια νέα ευκαιρία σας ξαναδίνεται για μια καινούργια προσπάθεια. Προσπάθεια όμως για τι; Ποιος είναι ο σκοπός σας; Για ποιο πράγμα μοχθείτε; Για να αποκτήσετε μήπως τα φώτα της γνώσης; Ναί! Οπωσδήποτε! Η γνώση είναι σήμερα απολύτως απαραίτητη, περισσότερο αναγκαία από ποτέ, για τη ζωή μας.
Μα δεν φτάνει να επιδιώκετε μόνο τη γνώση. Για να ζήσει ο άνθρωπος χρειάζεται και άλλα πολλά. Και πάνω από όλα μια κοινωνία αλληλοβοήθειας και αγάπης. Όπου οι πάντες θα είναι αποδεκτοί, θα έχουν όλοι μια θέση στον ήλιο, χωρίς να γίνεται κανένας απόβλητος.
Λέει μια ιστορία για μια παρέα από σεβαστούς ενήλικες που βγήκαν για διασκέδαση. Είχαν μαζί τους για πρώτη φορά και έναν καινούργιο. Με τα πολλά μπήκαν και σ’ ένα ανοιχτό θερινό αμφιθέατρο να παρακολουθήσουν μια συναυλία. Μα πάνω που όλοι είχαν προσηλωθεί με ευλαβική προσοχή και άκουγαν με ευχαρίστηση τη θαυμάσια ορχήστρα και χορωδία, ένα κινητό χτύπησε ξαφνικά, δημιουργώντας μια μεγάλη δυσαρμονία στην τόσο όμορφη μέχρι τότε ατμόσφαιρα. Ο καινούργιος της παρέας είχε ξεχάσει να κλείσει το κινητό του.
Με το τρίτο χτύπημα, ο χοράρχης και ο μαέστρος αντάλλαξαν μεταξύ τους ένα αγωνιώδες βλέμμα και στράφηκαν προς το κοινό με μια έκφραση έντονης διαμαρτυρίας. Ο καινούργιος κατάλαβε επιτέλους πως ήταν το δικό του κινητό που χτυπούσε. Τινάχτηκε σαν να τον χτύπησε ρεύμα. Έψαξε στις τσέπες του να το βγάλει, μα πάνω στη σύγχυσή του δεν μπόρεσε να το κλείσει αμέσως. Ήταν καινούργιο τηλέφωνο, δεν είχε μάθει καλά τα κόλπα του ακόμα. Από γύρω υψώθηκαν σιγανά μα οργισμένα επιφωνήματα, μερικοί χειρονομούσαν με αγανάκτηση, αλλά και η παρέα του, φανερά ενοχλημένη, του έβαλε ψιθυριστά τις φωνές. Τρομερά σοκαρισμένος ο δυστυχής, χωρίς υποστήριξη και ανοχή από πουθενά, έτρεξε με το κεφάλι σκυφτό και με όσο κουράγιο του απέμενε να βγεί το γρηγορότερο έξω.
Την άλλη μέρα βρέθηκε να πίνει τον καφέ του στην παραλία μόνος. Αναπολώντας την περιπέτειά του, τον έπιασε ξανά στενοχώρια και ταραχή. Το χέρι του έτρεμε καθώς άπλωνε να πάρει τον καφέ του. Το φλιτζάνι του έφυγε από τα δάχτυλα, έπεσε κάτω και έσπασε. Ο σερβιτόρος βρέθηκε αμέσως δίπλα του. «Δεν πειράζει, καλέ μου άνθρωπε, δεν έγινε τίποτε», του λέει σκύβοντας και μαζεύοντας τα σπασμένα γυαλιά. Ο καφετζής ήρθε κοντά του και τον χτύπησε στην πλάτη φιλικά. «Συμβαίνουν αυτά, φίλε μου», του λέει ήρεμα, «μη στενοχωριέσαι». Δυό – τρεις άλλοι απ’ το διπλανό τραπέζι του χαμογέλασαν φιλικά και τον κάλεσαν να κάτσει μαζί τους να τον κεράσουν. Ο άνθρωπός μας δεν πίστευε στα μάτια του, βλέποντας τέτοια καλοσύνη και ανεκτικότητα γύρω του.
Έτσι διάλεξε χωρίς δεύτερη κουβέντα την καινούργια παρέα, όπου ήταν απόλυτα αποδεκτός. Στην παλιά του παρέα δεν ξαναπλησίασε ποτέ.
Ας γίνει λοιπόν και το σχολείο σας μια μικρή κοινωνία αγάπης. Όπου θα υπάρχει θέση για όλους και κανένας δεν θα πετιέται στο περιθώριο. Όπου ο ένας θα αποδέχεται τον άλλον μέσα σε πνεύμα αληθινής καλοσύνης και αγάπης, κατά το πρότυπο του ουράνιου πατέρα μας, που ανατέλλει τον ήλιο του και στέλνει τη βροχή για να ωφεληθούν όλοι οι άνθρωποι αδιακρίτως. Που μας συμβουλεύει να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλο με αγάπη. Που μας παρακινεί να συγχωρούμε και να αγαπάμε ακόμα και τον εχθρό μας.
Σ’ αυτή σας την ευγενική προσπάθεια, να κάνετε το σχολείο σας φυτώριο γνώσης, αλλά και μια μικρή κοινωνία αγάπης, ανοχής και καλοσύνης.
Εύχομαι να προοδεύετε κάθε μέρα, με τη χάρη του Θεού, όλο και περισσότερο. Καλή χρονιά!
Αγαπητά μου παιδιά,
Ξεκινάτε μια νέα σχολική χρονιά, γεμάτοι προσδοκίες, νέες ευκαιρίες, και ίσως και λίγο άγχος για το τι θα ακολουθήσει. Το σχολείο δεν είναι μόνο ένας χώρος για να μάθετε μαθηματικά, γλώσσα ή ιστορία· είναι ένας χώρος που σας βοηθά να ανακαλύψετε τον κόσμο γύρω σας αλλά και τον ίδιο σας τον εαυτό. Σε μια εποχή όπου τα social media, οι followers και τα likes καθορίζουν πολλές φορές πως νιώθουμε για τον εαυτό μας, είναι σημαντικό να καταλάβουμε την πραγματική αξία της γνώσης και της προσωπικής μας ελευθερίας.
Τα social media είναι παντού. Κάθε μέρα, ανεβάζουμε stories, κάνουμε posts και περιμένουμε να δούμε πόσα likes θα πάρουμε. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε νιώσει την πίεση να φανούμε τέλειοι στα μάτια των άλλων; Όμως, αυτή η «εικονική αποδοχή» είναι συχνά ψεύτικη και επιφανειακή. Μπορεί να έχουμε χιλιάδες followers και να νιώθουμε ακόμα μόνοι. Κανένα φίλτρο δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη μας για πραγματική αγάπη και αποδοχή.
Ο Χριστός όμως μας διδάσκει κάτι διαφορετικό. Μας αγαπά όπως ακριβώς είμαστε, χωρίς μάσκες και χωρίς προϋποθέσεις. Δεν χρειάζεται να δείξουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας για να μας αποδεχτεί ο Θεός. Ο Χριστός δεν κοιτάει το «προφίλ» σου αλλά την καρδιά σου. Όταν νιώθεις ότι δεν είσαι αρκετός, θυμήσου ότι για τον Χριστό είσαι μοναδικός και ανεκτίμητος. Είναι σαν τον πιο πιστό “follower” σου, πάντα εκεί, να σε στηρίζει, να σε αγαπάει και να σε αποδέχεται, ακριβώς όπως είσαι.
Και εδώ είναι που το σχολείο και η γνώση μπαίνουν στο παιχνίδι. Η γνώση δεν είναι μόνο για τους βαθμούς και τις εξετάσεις. Είναι το εργαλείο που μας βοηθά να σκεφτόμαστε, να κρίνουμε και να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας. Είναι η δύναμη που μας βοηθά να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από το ψέμα και να βρούμε τον δικό μας δρόμο. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε, τόσο πιο ελεύθεροι γινόμαστε να εκφραστούμε και να γίνουμε ο εαυτός μας.
Ας θυμηθούμε ότι η πραγματική γνώση δεν σταματά στην τάξη ή στα βιβλία. Μαθαίνουμε κάθε μέρα, όχι μόνο από τους καθηγητές μας αλλά και από τους φίλους μας, την οικογένειά μας, ακόμα και από τα λάθη μας. Το σχολείο είναι το μέρος όπου μπορούμε να δοκιμάσουμε, να αποτύχουμε και να ξαναπροσπαθήσουμε. Δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι. Ούτε ο Χριστός μας ζητάει την τελειότητα. Μας ζητάει να είμαστε αληθινοί, να έχουμε πίστη στον εαυτό μας και να μην φοβόμαστε να κάνουμε λάθη, γιατί μέσα από αυτά μαθαίνουμε.
Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή» (Ιω.14,6). Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία και η αλήθεια δεν βρίσκονται στις ψεύτικες εικόνες των social media, αλλά στη σχέση μας με τον Θεό και στον δρόμο που διαλέγουμε να βαδίσουμε με αλήθεια και αγάπη. Η γνώση που αποκτάς στο σχολείο δεν είναι μόνο για να περάσεις τις εξετάσεις, αλλά για να ανακαλύψεις τι σε κάνει να ξεχωρίζεις.
Φέτος ας δείτε το σχολείο ως μία ευκαιρία να μάθετε, να αναπτυχθείτε και να βρείτε τη φωνή σας. Μην αφήνετε τους αριθμούς των followers και τα likes να καθορίζουν την αξία σας. Η πραγματική αξία βρίσκεται στην αγάπη που δείχνεις στους γύρω σου, στην προσπάθεια που βάζεις στα όνειρά σου και στην πίστη που έχεις στον εαυτό σου. Αυτή η χρονιά είναι η δική σου ευκαιρία να λάμψεις. Μην φοβηθείς να είσαι αληθινός. Να θυμάσαι ότι ο Χριστός σε δέχεται όπως είσαι και σε αγαπάει χωρίς όρους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ελευθερία που μπορείς να έχεις. Καλή σχολική χρονιά λοιπόν, με αλήθεια, γνώση και την αίσθηση ότι είσαι αποδεκτός όπως είσαι.
Με πολλές ευχές και αγάπη Χριστού.
Ο Μητροπολίτης
† Ο Νικοπόλεως και Πρεβέζης Χρυσόστομος
