Επί τη Εορτή του εν αγίοις Πατρός Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του εν Αιγίνη και θαυματουργού, ο Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος χοροστάτησε στην Ακολουθία του Εσπερινού και την κυριώνυμο ημέρα τέλεσε την Θεία Λειτουργία.
Παραμονή της εορτής ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Εσπερινό που τελέσθηκε στο πανηγυρίζον κλίτος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου, πόλεως Αγίου Νικολάου. Προ της απολύσεως εψάλησαν τα ιερά Εγκώμια προς τιμήν του Αγίου Νεκταρίου, ενώπιον του τεμαχίου του Ιερού Λειψάνου του θαυματουργού Αγίου που ετίθετο στο μέσον του ναού προς προσκύνηση των πιστών.
Την κυριώνυμο ημέρα της Εορτής, ο Σεβασμιώτατος κ. Γεράσιμος ιερούργησε στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου που βρίσκεται εντός του Εκκλησιαστικού Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Μεγάλης Παναγίας Νεαπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης τόνισε στο κήρυγμα του Θείου Λόγου προς το ευσεβές εκκλησίασμα περί της θαυμαστής προσωπικότητας και του εναρέτου βίου του Αγίου Νεκταρίου: «Σήμερα η Εκκλησία μας τιμάει έναν ιδιαίτερα προσφιλή και αγαπητό Άγιο, έναν Άγιο που ενώ έχουν περάσει 102 χρόνια από την κοίμησή του, τον αισθανόμαστε τόσο κοντά, τον αισθανόμαστε τόσο δίπλα μας και πάντοτε προσφεύγουμε σε αυτόν, του εναποθέτουμε τις θλίψεις μας, τις αγωνίες μας, τις στεναχώριες μας, τον παρακαλούμε για τις ασθένειές μας και να να μην παύσει ποτέ να μεταδίδει την χάρη που του έδωσε ο Δωρεοδότης Κύριός μας Ιησούς Χριστός –διότι άπειρα είναι τα θαύματα τα οποία επιτελεί καθ’ εκάστην.
Ο θαυματουργός Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο κτήτωρ της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης γεύθηκε σε όλη του τη ζωή την πικρία, την στεναχώρια, τον διωγμό, την ανέχεια. Η πολυπληθής, η πολύτεκνη οικογένειά του αναγκάστηκε να φύγει από τις πατρογονικές εστίες μετά την καταστροφή της Χίου και τα μέλη της βρέθηκαν όλοι στη Σηλυβρία, πρόσφυγες. Ήταν το έκτο παιδί της οικογένειας ο μικρός Αναστάσιος και επειδή οι γονείς του δεν μπορούσαν να το σπουδάσουν, αναγκάστηκε να φύγει από τον τόπο γέννησής του και να πάει στην Κωνσταντινούπολη.
Σε μικρή ηλικία ο Νεκτάριος αντιλήφθηκε ότι η ζωή του θα πρέπει να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στον Θεό, γι’ αυτό και όταν πήγε ως διδάσκαλος στην Χίο έγινε μοναχός στην Νέα Μονή του νησιού και από εκεί ξεκινάει ο ασκητικός του αγώνας που δεν εγκατέλειψε ποτέ έως της ημέρας της κοιμήσεώς του. Ήταν πάντοτε ο καλόγερος Επίσκοπος, ασχέτως αν μετέπειτα διηκόνισε σε πολύβουες πόλεις όπως το Κάιρο και η Αθήνα.
Εκείνο που πρέπει να επισημάνουμε από τον βίο του είναι ότι παρά τις δυσκολίες, παρά τους διωγμούς και τις συκοφαντίες που υπέστη, δεν έπαψε ποτέ να αγαπά τον Κύριο και τον πλησίον, δεν έγινε ποτέ σκληρός στην καρδιά γιατί αγαπούσε αληθινά τον Θεό».
Κλείνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε: «Ο Άγιος Νεκτάριος, αγαπητοί μου αδελφοί, έγινε ο κανόνας της δικής μας ζωής. Πολλές φορές όλοι μας στεναχωριόμαστε από τις συμπεριφορές των άλλων, των συνεργατών, των φίλων και των δικών μας ανθρώπων. Επαναστατεί ο έσω άνθρωπος και βάζει κακές σκέψεις και κακούς λογισμούς και θέλει να εκδικηθεί και θέλει να μαλώσει. Χρειάζεται όμως να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του και να μιμηθούμε την δική του ζωή, να σηκώσουμε αγόγγυστα τους σταυρούς, τις δοκιμασίες και τις θλίψεις που θα έλθουν στη ζωή μας, για να αποκτήσουμε την ειρήνη του Θεού.
Ο Άγιος Νεκτάριος είχε την όντως ειρήνη του Θεού μέσα του, γι’ αυτό και την μετέδιδε σε όλους και επειδή υπέμεινε πολλά δεινά μέχρι και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, ο Θεός του έδωσε τόση μεγάλη χάρη και επιτελεί τόσα πολλά θαύματα και κάνει την παρουσία του αισθητή καθ’ ημέραν. Γι’ αυτό ας προσπέσουμε σε αυτόν και ας τον παρακαλέσουμε να μας χαρίζει υγεία πνευματική και σωματική, αλλά κυρίως να μας στερεώνει στις δυσκολίες και στις δοκιμασίες που θα βρεθούν στον δρόμο μας».
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος κατευθύνθηκε στο παρακείμενο μνήμα του μακαριστού Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου κυρού Νεκταρίου, όπου τέλεσε Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου Αρχιερέως και της κατατάξεως αυτού μετά των αγίων και των δικαίων.
Φωτογραφικά στιγμιότυπα:
