Ο Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος χοροστάτησε στον τελευταίο Κατανυκτικό Εσπερινό, που τελέσθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεγάλης Παναγίας Νεαπόλεως, το απόγευμα της Κυριακής 10 Απριλίου.
Ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε στο κήρυγμά του προς τον Ιερό Κλήρο και τους ευσεβείς χριστιανούς που παρέστησαν στην Ακολουθία:
«Φθάσαμε αισίως, αγαπητοί μου αδελφοί, στην Ε΄ Κυριακή των Νηστειών που αποτελεί την αρχή της τελευταίας εβδομάδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μιας περιόδου που θεωρείται τύπος ολόκληρης της ζωής του χριστιανού. Διότι κατά την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή καλούμαστε να ζήσουμε την πιο έντονη προσευχή, την πιο συνετή νηστεία, την πιο βαθιά μετάνοια, την μεγαλύτερη αγάπη και ελεημοσύνη.
Αυτά θα πρέπει να προσδιορίζουν και την κάθε ημέρα της ζωής μας, εάν θέλουμε να λεγόμαστε μαθητές και μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Διότι ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι το πιο ουσιώδες για τον άνθρωπο είναι η στροφή προς τον Θεό και η κοινωνία μαζί Του.
Αυτή την τελευταία εβδομάδα η Εκκλησία μας χτυπάει για μία ακόμη φορά το καμπανάκι της σωτηρίας μας. Μας καλεί έστω και τώρα, έστω και την τελευταία στιγμή να μετανοήσουμε. Να μην πούμε ότι τώρα πια πέρασε ο καιρός, ότι δεν προλαβαίνουμε.
Η Εκκλησία μάς καλεί για τη σωτηρία μας, προσπαθεί να διεγείρει όλους εμάς τους ράθυμους και αμαρτωλούς σε μετάνοια, προβάλλοντας ένα πρόσωπο που βίωσε με μοναδικό τρόπο τη μετάνοια και γι’ αυτό θεωρείται πρότυπο μετανοίας, την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, την οποία εορτάζουμε σήμερα.
Η εφευρετικότητα της αγάπης του Θεού είναι χαρακτηριστική για τον τρόπο με τον οποίο επεμβαίνει στη ζωή της Οσίας Μαρίας, αλλά και στη ζωή όλων των χριστιανών και μας καλεί σε μετάνοια. Τα πάντα από τη ζωή μας αξιοποιεί ο Θεός για να μας κάνει να ριχτούμε στην αγκαλιά Του γιατί είναι ο μοναδικός και ο αληθινός μας Πατέρας. Τόσο πολύ αγαπάει τον άνθρωπο που απέστειλε τον Μονογενή Του Υιό στον κόσμο για να του δώσει την σωτηρία και να χαρίσει σε όλους μας τη Βασιλεία των Ουρανών.
Κάθε αμαρτωλός που πλησιάζει την Εκκλησία γίνεται αποδεκτός από τον Θεό. Άλλωστε στην Εκκλησία όλοι προσερχόμαστε με τον ίδιο τρόπο ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να προσερχόμαστε, ως αμαρτωλοί που έχουμε ανάγκη σωτηρίας. Γι’ αυτό και η Εκκλησία δεν διαχωρίζει ποτέ τους ανθρώπους σε αμαρτωλούς και μη αμαρτωλούς, αφού απολύτως όλοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί, έστω κι αν ήταν μόνο μία η ημέρα της ζωής μας.
Ο Θεός καλεί τους πάντες και αποδέχεται τους πάντες, όσο αμαρτωλοί κι αν είναι, με μοναδική προϋπόθεση να μετανοήσουν. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει σχέση του ανθρώπου με τον Θεό χωρίς την μετάνοια. Ο Θεός δεν προσφέρει τη χάρη Του σε κανέναν με μαγικό τρόπο, ζητά την ανταπόκριση του ανθρώπου.
Το αντίδοτο λοιπόν για οποιαδήποτε αμαρτία, όσο μεγάλη κι αν είναι, είναι η μετάνοια. Είναι το κλειδί για την πόρτα του ουρανού. Η αγάπη και το έλεος του Θεού αρκεί για να συγχωρήσει τα πάντα, αρκεί να το επιθυμήσουμε, να το θελήσουμε».