Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου
Μετά τό ἀνοσιούργημα πού διέπραξε ὁ Πρόεδρος τῆς Τουρκίας μετατρέποντας τήν «Ἁγια Σοφιά» σέ τζαμί, προχώρησε καί σέ ἂλλη προσβλητική γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, ἀπαίσια πράξη, μετατρέποντας καί τήν Μονή τῆς Χώρας, τό περιάκουστο αὐτό μοναστήρι, τήν περίλαμπρη αὐτή Ἐκκλησιά, σέ τζαμί.
Πάνω στό θέμα αὐτό κάνομε τίς ἑξῆς παρατηρήσεις.
1.Δυστυχῶς ἡ Τουρκία δέν μπορεῖ νά κρύψῃ τό πραγματικό της πρόσωπο. Αὐτή ἦτο ἡ ταυτότητά της καί αὐτή εἶναι, ὃπως εἲχαμε τονίσει καί πρίν ἀπό λίγο καιρό, ἐξ’ ἀφορμῆς τῆς μετατροπῆς σέ τζαμί τῆς «Ἀγια Σοφιᾶς». Ἡ ταυτότητα τῆς Τουρκίας εἶναι ἡ βαρβαρότητα καί αὐτή θά τήν ἀκολουθῇ καί στό μέλλον.
Ὃλες οἱ προκλητικές κινήσεις τῆς Τουρκίας μαρτυροῦν τήν ἀδιαλλαξία της καί τήν ἀδυναμία της νά ἐνταχθῇ πλέον στήν Εὐρωπαϊκή Ἓνωση. Δέν μπορεῖ ἡ Τουρκία νά συμβαδίσῃ μέ τόν σύγχρονο πολιτισμένο καί δημοκρατικό κόσμο. Οὐδείς δύναται νά συζητήσῃ, ἒχοντας ἀπέναντί του τόν φανατισμό, τήν ἒπαρση, τήν ἀσέβεια καί τήν ἀλαζονεία.
2. Οἱ «μεγάλοι» καί «ἰσχυροί» τῆς γῆς οὐδέποτε ἠθέλησαν, σοβαρά, νά ἀντιμετωπίσουν τήν κατάσταση μέ τήν Τουρκία καί νά ἐμποδίσουν τίς ἀπροκάλυπτα προσβλητικές κινήσεις της, ἒναντι αὐτῆς ταύτης τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τοῦ σεβασμοῦ τῶν διεθνῶν συνθηκῶν καί τῶν πολιτιστικῶν ἀξιῶν καί ἀρχῶν πού σεβάστηκαν οἱ αἰῶνες.
Οἱ «ἰσχυροί» δέν ἐνδιαφέρονται πλέον γιά τά ἀπαραμίλλου κάλλους μνημεῖα τά ὁποῖα ὓψωσε ἡ Ὀρθοδοξία καί ὁ Ἑλληνισμός. Μειονεκτοῦν ἀπ’ ὃτι φαίνεται ἒναντι τῆς πολιτιστικῆς προσφορᾶς τῶν προγόνων μας. Ἐλέγχονται διότι οὐδέποτε ἠδυνήθησαν νά δημιουργήσουν ἒργα τέχνης ἰσάξια τῶν μνημείων τῆς Ὀρθοδόξου πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς καί ἐκφράζουν, δυστυχῶς, εὐκαίρως ἀκαίρως τήν ἀδιαφορία τος καί τήν ἀποστροφή τους σέ οἱοδήποτε ὀρθόδοξο ἒργο πολιτιστικῆς παγκοσμίου ἀξίας, ὃπως εἶναι ἡ Ἁγια Σοφιά καί ἡ Μονή τῆς Χώρας, μέ τά περίφημα ψηφίδωτά τους. Ἡ ὃποια φωνή «διαμαρτυρία τους» εἶναι προσκλητικά ἰσχνή καί ἀδύναμη. Ἂς ἀναλάβουν τίς εὐθύνες τους προτοῦ νά εἶναι ἀργά.
3. Ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση κατεδίκασε καί πάλι τίς προκλητικές καί βέβηλες κινήσεις τῆς Τουρκίας ἀπέναντι στά ἀπαραμίλλου πνευματικοῦ κάλλους καί ἀσυγκρίτου τέχνης ἱστορικά, θρησκευτικά ὀρθόδοξα μνημεῖα, τά ὁποῖα μετέτρεψε μέ περισσή ἀναίδεια σέ τζαμιά, ἐνῶ χιλιάδες εἶναι τά τζαμιά στήν Κωνσταντινούπολη. Ἡ χώρα μας γνωρίζει ὃτι ἀνέκαθεν ἀγωνίζεται μόνη της, ἐγκαταλελειμμένη ἀπό τούς δῆθεν φίλους της γιά νά κρατηθῇ ζωντανή καί ἀκμαία σέ πεῖσμα τῶν προαινίων ἐχθρῶν της καί τῶν συγχρόνων «φίλων» της. Καί ἀντέχει καί θά ἀντέξῃ ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, γιατί ἡ δύναμή της δέν εἶναι κοσμική, ἀλλά οὐράνια καί ἡ ψυχή της εἶναι ξεχωριστή, ὃπως διαχρονικά εἶναι διαπιστωμένο καί μέ θυσίες ἐπιβεβαιωμένο. Παρά τά ὃποια λάθη μας…
4.Ὁ νοῦς μας καί ἡ καρδιά μας οὐδέποτε ἀπέστησαν ἀπό τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, ὃπου ἀκοίμητο καίει τό καντήλι τῆς Ὀρθοδοξίας καί φυλάσσονται τά ἱερά καί τά ὃσια τοῦ Γένους μας, μέ πρῶτον τόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί τούς περί Αὐτόν ὀλίγους, ἀλλά πολλούς καί μεγάλους. Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή μας καί τό βαθύ μας σέβας, ταπεινά τούς συνοδεύουν.
5. Πολλοί ἐπίστευσαν ὃτι οὐδείς πλέον δύναται νά ἐμποδίσῃ τόν Ἐρντογάν νά σταματήσῃ τό βαρβαρικό καί βορβορῶδες ἒργο του καί τήν προκλητική ἒναντι ὃλου τοῦ πολιτισμένου κόσμου καί ἰδιαιτέρως τῆς Πατρίδος μας, συμπεριφορά του. Καί ὃμως ὑπάρχει Κάποιος πού μπορεῖ νά ἀνακόψῃ αὐτή τήν λυσσαλέα καί μανιακή πορεία καί συμπεριφορά τοῦ Ἐρντογάν ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς παγκοσμίου πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς. Εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ἀληθινός Θεός καί ἡ Παναγία Μητέρα Του, ἡ προστάτις τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν καί Ὑπέρμαχος Στρατηγός τοῦ Γένους μας.
Ἐμεῖς ἂς ἀτενίσωμε στόν οὐρανό καί προσευχαῖς καί δεήσεσι τόν Θεόν σφεδονίσωμεν, ὡς θά ἒλεγε χαρακτηριστικά ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Θερμά ἂς δεηθῶμεν νά κατατροπώσῃ Κύριος ὁ Θεός τήν δαιμονική μανία τοῦ δυσωνύμου καί ὑπερφιάλου ἂρχοντος.
Ἐκ βάθους ψυχῆς ἂς παρακαλέσωμε νά φωτίσῃ τούς ἐσκοτισμένους νόες τῶν «ἰσχυρῶν» τῆς γῆς, ὣστε νά κατανοήσουν τόν κίνδυνο πού διατρέχουν τά ἀνεπανάληπτα μνημεῖα πού σεβάστηκαν οἱ αἰῶνες, ἀλλά καί τόν μέγιστο κίνδυνο πού διατρέχει ἡ ἀνθρωπότης ἐξ΄ αἰτίας μιᾶς τέτοιας ἀναιδοῦς συμπεριφορᾶς.
Μετά δακρύων ἂς ἱκετεύσωμε νά δίδῃ ὁ Θεός διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τήν δύναμη στούς ἰδικούς μας Ἂρχοντες νά κατανοοῦν εἰς βάθος τά θέματα καί νά λαμβάνουν τίς ἀπαιτούμενες ἀποφάσεις μέ αὐτοθυσιαστικό φρόνημα γιά τό καλό τοῦ τόπου μας, λαμβάνοντας ὑπ’ ὂψιν τίς πνευματικές μας ρίζες καί τήν πνευματική μας κληρονομιά, ἀλλά καί τά αἳματα πού χύθηκαν ἐπί τόσους αἰῶνες ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.
Ἐνώπιον τῆς Παναγίας μας, γόνυ ψυχῆς καί σώματος ἂς κλίνωμε, ἳνα διά πρεσβειῶν Της διατηρῆται ἀκμαῖο τό φρόνημα τῶν Ἑλλήνων καί ἳνα εὑρισκώμεθα εἰς ἑτοιμότητα, ὣστε ἐάν χρειασθῇ νά πράξωμε τά δέοντα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας καί τήν Πατρίδα μας.
Τέλος, εἶναι καιρός νά ἀνασύρωμε στήν ἐπιφάνεια καί νά ἐπαναφέρωμε στή μνήμη μας καί στήν καθημερινότητα ὃ,τι εἲχαμε ἐπί δεκαετίες ἀφήσει στό περιθώριο, τήν ἱστορία μας δηλαδή, τούς ἀγῶνες μας γιά τήν πίστη καί τήν ἐλευθερία μας καί τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Ἀρκετά ἀδικήσαμε τούς πατέρες μας καί τόν τόπο μας μέ τήν γλυκανάλατη καί ἑνίοτε προσβλητική, γιά τά ἱερά καί τά ὃσιά μας, στάση μας.
Ἀξίζει νά ἀγωνιστοῦμε καί νά ἀγωνιζώμεθα γιά τήν πίστη μας καί τήν Πατρίδα μας, γιά τόν αἱματοβαμμένο τόπο μας, γιά τά παιδιά μας, γιά τόν κόσμον ὃλο.
Ὃσο γιά τήν ἒκβαση τῶν γεγονότων…Ὁ Θεός γνωρίζει τό γιατί… τό πῶς…καί τό πότε. Ἐκεῖνος, ὡς παντοδύναμος Δεσπότης καί δύναται καί θέλει… Θά ἒλθῃ ἡ ὣρα… Ἲσως ἀργεῖ διά τάς ἁμαρτίας μας.