Με επίκεντρο το ιστορικό Μοναστήρι των Αγίων Πάντων Τριταίας εορτάσθησαν οι Άγιοι Πάντες, στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών. Στον Όρθρο χοροστάτησε και εν συνεχεία τέλεσε τη Θεία Λειτουργία και μίλησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.
Ο Σεβασμιώτατος με την ευκαιρία της πανηγύρεως της Ιεράς Μονής και της συμπληρώσεως 200 ετών από της Επαναστάσεως του 1821, αναφέρθηκε στο ρόλο των Ιερών Μοναστηρίων μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της πικρής τουρκικής σκλαβιάς και κατά την Επανάσταση του 1821 και μετά ταύτα. Μεταξύ των άλλων είπε:
«… Η ελευθερία της Ελλάδος πέρασε και λιβανίστηκε από τις αυλές και τους θόλους των Εκκλησιών των Ιερών Μονών μας. Η Ρωμηοσύνη και η Ορθοδοξία πορεύτηκαν καθ’ όλην την διάρκεια της δουλείας μαζί. Ακολούθησαν τον δρόμο του φρικτού μαρτυρίου και άντεξαν, γιατί τις καρδιές των ανθρώπων, των ηρώων και αγωνιστών, όλων των Ελλήνων, Κληρικών και Λαϊκών κατηύγαζαν η πίστη στον Θεό και η αγάπη στην Πατρίδα.
Τα Μοναστήρια διετήρησαν την παράδοση, την πίστη, τη γλώσσα, την ιδιοπροσωπία των Ελλήνων, θέριεψαν και ανάστησαν των δούλων την αποσταμένη ελπίδα και το φως από το ταπεινό καντήλι τους έγινε φλόγα και πυρκαιά που κατέκαυσε τον τουρκικό ζυγό και χάρισε το ποθούμενον, την πολυπόθητη δηλαδή, ελευθερία.
Από τα Μοναστήρια, τους Καλογέρους και τους Αρχιερείς ξεκίνησαν σχεδόν όλα τα επαναστατικά κινήματα και οι αγώνες για την ελευθερία της πατρίδος μας.
Τα γεγονότα βοούν και οι τόποι μαρτυρούν περί της προσφοράς των Ιερών Μονών στον αγώνα για την ελευθερία. Όσοι ηθέλησαν κατά καιρούς, να παραχαράξουν την ιστορία και να αλλοιώσουν την πραγματικότητα, λαμβάνουν την απάντηση από τους ίδιους τους ήρωες και μάρτυρες του Γένους.
Θα αναφέρουμε ενδεικτικά τα λόγια του Μακρυγιάννη για την μεγάλη προσφορά των Ιερών Μονών στον απελευθερωτικό αγώνα.
«Αφάνισαν όλως διόλου τα μοναστήρια και οι καημένοι οι καλόγεροι, οπού αφανίστηκαν εις τον αγώνα, πεθαίνουν της πείνας μέσα στους δρόμους, οπού αυτά τα μοναστήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της απανάστασής μας. Ότι εκεί ήταν και οι τζεμπιχανέδες μας (πυριτιδαποθήκες) κι όλα τα αναγκαία του πολέμου· οτ’ ήταν παράμερον και μυστήριον από τους Τούρκους. Και θυσίασαν οι καημένοι οι καλόγεροι και σκοτώθηκαν οι περισσότεροι εις τον αγώνα. Και οι Μπαυαρέζοι παντήχαιναν, οτ’ είναι οι Καπουτζίνοι της Ευρώπης, δεν ήξεραν ότι είναι σεμνοί, κι αγαθοί άνθρωποι και με τα έργα των χεριών τους απόχτησαν αυτά, αγωνίζοντας και δουλεύοντας τόσους αιώνες και ζούσαν μαζί τους τόσοι φτωχοί και έτρωγαν ψωμί… και χάλασαν (οι Μπαυαρέζοι) και ρήμαξαν όλους τους ναούς των μοναστηριών».
Και ο θρυλικός Γέρος του Μωρηά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, από τα Μοναστήρια περνούσε, προσευχόταν με τους συμπολεμιστές του, εξομολογούντο και κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων…
… Οι Μονές της Αχαΐας στάθηκαν πρωτοπόρες σ’ αυτόν τον αγώνα. Το Μέγα Σπήλαιο, η Αγία Λαύρα, η Γηροκομήτισσα των Πατρών, η Χρυσοποδαρίτισσα, ο Ομπλός και τόσα άλλα.
Πάντοτε στεκόμαστε με δέος και κλίνομε γόνυ ψυχής και σώματος μπροστά στους ηρωισμούς και τις θυσίες των ηρωικών Καλογέρων μας, οι οποίοι στάθηκαν σαν το βράχο, πάνω στον οποίο διελύθησαν της τουρκιάς τα κύματα. Ειδικά όμως εφέτος που συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, μακαρίζομε τους Κληρικούς μας, οι οποίοι είτε με την προσευχή, είτε με την προσφορά στην παιδεία, στη διατήρηση της γλώσσας και της ελληνορθοδόξου παραδόσεως, είτε με την συμμετοχή στον αγώνα και με την θυσία της ίδιας της ζωής τους, αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Και όταν χρειάστηκε προσέφεραν και τα ιερά τους σκεύη, ώστε να βοηθήσουν στην κάλυψη βασικών αναγκών του αγώνος…
… Η προσφορά των Ιερών Μονών συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αφού τα Μοναστήρια μας, είναι φάροι φωτεινοί μέσα στην κοινωνία, διατηρούν την παράδοση και αντιστέκονται στην εκκοσμίκευση του ορθοδόξου φρονήματος…».