Ιερά αγρυπνία τελέστηκε το Σάββατο 30 Οκτωβρίου (Κυριακή Ε´ Λουκά), στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στην οποία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ρηγίνος Σταματίου, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ:
Ο λόγος του π. Ρηγίνου, επικεντρώθηκε στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας, που παρουσιάζει την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου. Κι όπως τόνισε, πολλές είναι οι σκέψεις που προκαλούνται από τούτη την παραβολή. Πρώτη και καλύτερη, είναι η αντίθεση ανάμεσα σε τούτη την πρόσκαιρη ζωή και την αιώνια απόλαυση και ευτυχία. Ο λόγος του Χριστού βέβαια, δεν αφορά την επιφανειακή αντίληψη ότι τα υλικά αγαθά αντιστρατεύονται την σωτηρία της ψυχής.
«Ο πλούσιος, όπου μάλιστα ο Ιησούς αποσιωπά το όνομα του, δεν κατακρίθηκε γιατί ήταν πλούσιος, αλλά γιατί αδιαφόρησε απέναντι στον πλησίον του, άρα και απέναντι στον ίδιο τον Θεό.
Η ενασχόληση με την προσωπική του ευωχία, δεν του άφησε, ούτε το χρονικό, αλλά ούτε και το πνευματικό περιθώριο, ώστε να προσέξει τον φτωχό δίπλα του. Πολύ δε περισσότερο να τον βοηθήσει.» Τον έκανε σκληρόκαρδο αυτή η εγωιστική του αυτάρκεια, συνέχισε. Τον οδήγησε να χάσει τον ίδιο του τον εαυτό, να αποξενωθεί από την ζωή και την κοινωνία των ανθρώπων και τελικά, ενσυνείδητα, να οδηγηθεί στον πνευματικό θάνατο, μακριά από τον Θεό και τους αγίους.
Αντιθέτως, ο φτωχός της εξώπορτας, που ο Κύριος τον ονομάζει Λάζαρο, δεν αμείβεται στον παράδεισο επειδή ήταν φτωχός και κατατρεγμένος, αλλά επειδή παρά την δυστυχία του, υπομένοντας το μαρτύριο της συνειδήσεως λόγω του άσπλαχνου πλούσιου και του πόνου από τις πληγές της ασθένειας του, δεν γόγγυσε ούτε μία φορά. Μέσα από αυτήν την υπομονή και σιωπή του, έλκυσε πλούσια το έλεος του Θεού. Έτσι αμείβεται να απολαμβάνει την θεία παρουσία, μέσα στις αυλές μίας χαράς, που δεν είναι άλλη από την βασιλεία των ουρανών.
Συνεχίζοντας ο π. Ρηγίνος σημείωσε πως αυτή η εικόνα που μας παρουσιάζει η παραβολή, του φτωχού στον παράδεισο και του πλούσιου στον Άδη, δεν αποτελεί δικαίωση, με την έννοια της δίκης και της τιμωρίας. Είναι βασικά το αποτέλεσμα των επιλογών του καθενός, για τους καρπούς των έργων του. Συχνά ακούμε ότι χρειάζεται να κάνει κάποιο θαύμα ο Θεός, ώστε να διορθωθεί η κατάσταση της κοινωνίας μας, να τιμωρήσει τους κακούς, ώστε να φοβηθούν και να διορθωθούν και οι υπόλοιποι.
Ένα είναι το φάρμακο, τόνισε, αυτό που μας παρουσιάζει η ευαγγελική περικοπή. Να ζούμε μυστηριακά, πνευματικά και εκκλησιαστικά. Ώστε έτσι να υπερβαίνουμε τα εμπόδια που υψώνει ο εγωισμός μας, και παράλληλα να ανοίγεται η σχέση μας με τον πλησίον άνθρωπο. Ειδικά, τον εξουθενωμένο σωματικά κι αδύναμο πνευματικά.
Για να ολοκληρώσει την ομιλία του, λέγοντας:
«Μην περιμένουμε η αλλαγή να ξεκινήσει από τους άλλους. Πρέπει να ξεκινήσει πρώτα από εμάς. Χρειάζεται πίστη, ελπίδα και αγάπη.
Μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι μέσα σε κάθε Λάζαρο της διπλανής πόρτας μας, κρύβεται ο ίδιος ο Χριστός. Αρκεί να κατανοήσουμε ότι κι Εκείνος πεινάει και διψάει σαν άλλος Λάζαρος, για την δική μας σωτηρία. Από εμάς περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς και της ψυχής μας, και εκεί να τον φιλοξενήσουμε. Εκείνος θα μας αδειάσει από τον εγωισμό, θα μας προσφέρει προοπτική μιας νέας ζωής, αισιόδοξης και φωτεινής. Που τότε θα πεινάμε και θα διψάμε για την σωτηρία του πλησίον μας, τόσο πνευματικά, όσο και υλικά.»