Το κήρυγμα της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης για την αυριανή Κυριακή Β΄ Ματθαίου (Μτθ. δ΄ 18-23) μας διδάσκει το πώς απλοϊκοί άνθρωποι, όπως ήταν οι ψαράδες Απόστολοι, φοίτησαν στο «σχολείο» του Χριστού και τελικά, εφόσον ήταν απαλλαγμένοι από κάθε μάταιη γνώση, δέχθηκαν την αλήθεια του Θεού στις καρδιές τους.
Διαβάστε ολόκληρο το κήρυγμα:
«Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς περπατοῦσε ὁ Ἰησοῦς στὴν παραλία τῆς θάλασσας τῆς Γαλιλαίας εἶδε δυὸ ἀδέλφια, τὸν Σίμωνα ποὺ λέγεται Πέτρος καὶ τὸν ἀδελφό του τὸν Ἀνδρέα, νὰ ρίχνουν τὸ δίχτυ στὴ θάλασσα· διότι ἦταν ψαράδες· καὶ τοὺς λέγει· ἀκολουθῆστέ με καὶ θὰ σᾶς κάνω ψαράδες ἀνθρώπων. Αὐτοὶ ἀμέσως τότε ἄφησαν τὰ δίχτυα καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Πηγαίνει πιὸ πέρα καὶ βλέπει ἄλλα δυὸ ἀδέλφια, τὸν Ἰάκωβο, ποὺ εἶναι γιὸς τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ τὸν Ἰωάννη, ποὺ εἶναι ἀδελφός του, μέσα στὸ πλοῖο μαζὶ μὲ τὸν πατέρα τους τὸ Ζεβεδαῖο, νὰ ἑτοιμάζουν τὰ δίχτυα τους, καὶ τοὺς καλεῖ καὶ αὐτούς. Καὶ αὐτοὶ ἄφησαν ἀμέσως τὸ πλοῖο καὶ τὸν πατέρα τους καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Καὶ γύριζε ὁ Ἰησοῦς ὅλη τὴ Γαλιλαία, δίδασκε στὶς συναγωγές τους καὶ κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας καὶ θεράπευε ὅλες τὶς ἀρρώστιες καὶ κάθε σωματικὴ ἀδυναμία στὸ λαό».
* * *
«Αυτά ακούμε στην ευαγγελική περικοπή· πως ο Ιησούς Χριστός κάλεσε τους τέσσερις μαθητές του, τον Πέτρο, τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Και οι τέσσερις αυτοί ήταν απλοϊκοί ψαράδες της θάλασσας της Γαλιλαίας, που εργάζονταν τίμια και έβγαζαν το ψωμί τους. Ήταν άνθρωποι τίμιοι, εργατικοί και καλοί νοικοκυραίοι. Αυτούς κάλεσε ο Κύριος και τους ανέδειξε μαθητές και αποστόλους του. Και αυτοί αμέσως, μόλις τους κάλεσε ο Κύριος τα άφησαν όλα, και πατέρα και περιουσία και τον ακολούθησαν. Τέτοιους ανθρώπους θέλει ο Κύριος, για να τον διακονήσουν. Ανθρώπους που έχουν τη δύναμη να τα αφήσουν όλα και να τον ακολουθήσουν. Και αυτό δεν είναι εύκολο, θέλει μεγάλη δύναμη για να απαρνηθή ο άνθρωπος εκείνο που με μεγάλο κόπο και ιδρώτα το απέκτησε.
Είναι φυσικό και λογικό ο άνθρωπος να δένεται με την οικογένεια και την περιουσία του, και να μην μπορεί να τα αφήση. Όταν ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να τα εγκαταλείψη όλα αυτά για την αγάπη του Θεού, αυτό σημαίνει, πως ο άνθρωπος αυτός είναι πιο δυνατός από τη φύση του, έχει μέσα τη χάρη του Θεού, που φωτίζει και τον ανεβάζει ψηλά, ώστε να γίνεται μαθητής και απόστολος του Χριστού. Αυτή την πνευματική δύναμη βρήκε ο Κύριος μέσα στους απλοϊκούς αυτούς ψαράδες και τους κάλεσε κοντά του με το θείο λόγο του· «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Και αμέσως ο λόγος του έγινε έργο· τα άφησαν όλα και ακολούθησαν το Χριστό, έγιναν μαθητές του.
Ο λόγος του Κυρίου δεν πέφτει σε άδειες καρδιές, αλλά σε πλούσιες που ομοιάζουν με την εύφορη γη, που καρτερεί τον καλό σπορέα να την σπείρη και να δώση καρπό πολύ. Ο Θεός αυτό που λέει, αυτό και γίνεται. Και εδώ λέει· «δεύτε οπίσω μου …». Και αμέσως ο λόγος του γίνεται έργο· αυτούς που καλεί, και τον ακολουθούν, χωρίς κανένα δισταγμό. Τούτο σημαίνει πως οι άνθρωποι αυτοί ήταν πανέτοιμοι για να ακούσουν και να δεχτούν τη θεία πρόσκληση. Φανερώνει την πίστη που είχαν στο Θεό και στα λόγια των αγίων προφητών, ως Ισραηλίτες που ήταν. Πιστεύω στο Χριστό, σημαίνει ακολουθώ το Χριστό. Εάν δεν έχω τη δύναμη να αρνηθώ τον κόσμο και τα του κόσμου πράγματα και να τον ακολουθήσω, δείχνω πως δεν είμαι πιστός και καλός χριστιανός.
Μ᾽ αυτούς τους απλοϊκούς μαθητές του, και άλλους οκτώ, που κάλεσε στη συνέχεια ο Κύριος, συνολικά δώδεκα, γύριζε όλη την περιοχή της Γαλιλαίας, από χωριό σε χωριό, και από πόλη σε πόλη, κήρυττε το λόγο της Βασιλείας του και γιάτρευε τις αρρώστιες των ανθρώπων. Έτσι οι απλοϊκοί αυτοί ψαράδες της Γαλιλαίας, δεν πήγαν σε σχολείο για να μάθουν γράμματα, αλλά φοίτησαν στο σχολείο του Χριστού και άκουσαν την αλήθεια από το ίδιο το στόμα του Θεανθρώπου, και έγιναν οι σοφώτεροι των ανθρώπων. Δεν άκουσαν μόνο, αλλά και είδαν με τα μάτια τους τις δυνάμεις που ενεργούσε ο Ιησούς· θεράπευε τις αρρώστιες των ανθρώπων, ανέσταινε νεκρούς και έδιωχνε τα πονηρά δαιμόνια με το θείο λόγο του, φανερώνοντας έτσι τη θεία παντοδυναμία του στους ανθρώπους.
Κάλεσε ο Κύριος αυτούς τους απλοϊκούς ανθρώπους, που δεν γνώριζαν γράμματα, γιατί αυτοί ήταν απηλλαγμένοι από κάθε μάταιη γνώση, έτοιμοι να δεχτούν μέσα τους όλη τη θεία αλήθεια, όση μπορεί να χωρέση ο άνθρωπος. Και η θεία αλήθεια είναι άπειρη, δεν χωρείται, αλλά γεμίζει τον άνθρωπο που θέλει να την δεχτή. Αυτοί έγιναν τα μεγάλα φώτα του κόσμου, που με το κήρυγμα του Σταυρού και της Ανάστασης απελευθέρωσαν τους ανθρώπους από την πλάνη των ειδώλων και τους έφεραν στην αλήθεια του Χριστού. Και το Ευαγγέλιο δεν κηρύχθηκε χωρίς κόπο στον κόσμο, αλλά με πολύ ιδρώτα και μεγάλες ταλαιπωρίες των αγίων αποστόλων του Χριστού. Εκήρυξαν σ᾽ όλα τα έθνη το Ευαγγέλιο του Χριστού, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
π. Γ.Δ.Σ.