Στην όμορφη Λοκρίδα και στην Ανατολική Φθιώτιδα περιόδευσε για τις πρώτες ιερές πανηγύρεις της Διακαινησίμου Εβδομάδας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών για τις εορτές του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, του Οσίου Πατρός ημών Σεραφείμ του Δομβοΐτου, του εκ Ζελίου, εκ της χορείας των Φθιωτών Αγίων, καθώς και για την εορτή των Αγίων Νεοφανών Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάυ και Ειρήνης των εν Λέσβω.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών την Κυριακή του Πάσχα το απόγευμα τέλεσε τον Αναστάσιμο Αρχιερατικό Εσπερινό της μνήμης του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην ομώνυμη ιστορική Μονή της Μαλεσίνας, πλαισιούμενος από τον νέο Καθηγούμενο της Μονής Αρχιμανδρίτη π. Αγαθόνικο Λυπίτκα, τους Πατέρες της πόλεως και της ευρύτερης περιοχής, παρουσία του Δημάρχου Λοκρών κ. Αθανασίου Ζεκεντέ, εκπροσώπων φορέων, σωμάτων ασφαλείας και συλλόγων του τόπου και πολλών ευλαβών προσκυνητών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών αναφερόμενος στο πρόσωπο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Οι άγιοι της Εκκλησίας μας μαρτυρούν, φανερώνουν, επιβεβαιώνουν και τεκμηριώνουν την Ανάσταση του Χριστού γι’ αυτό και εμείς ως χριστιανοί καλούμεθα επίσης να είμαστε μάρτυρες της Αναστάσεως ο καθένας από τη δική του πλευρά, από το δικό του χώρο, από τη δική του καθημερινότητα. Άλλος μέσα στην οικογένεια, άλλος μέσα στην εργασία, άλλος μέσα στη γειτονιά, άλλος έχοντας ευθύνη διαχειρίσεως κοινών πραγμάτων, άλλος από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται στην καθημερινότητά του, με το καθετί της ζωή μας μας καλούμεθα να φανερώνουμε, αν είμαστε όντως παιδιά της Αναστάσεως ή αν είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στο θάνατο.
Έτσι λοιπόν το «Χριστός Ανέστη», το οποίο ψέλνουμε αυτές τις μέρες, το αναγγέλλουμε και λαμβάνουμε την απάντηση «Αληθώς Ανέστη», δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία πρόκληση και μία πρόσκληση να ζήσουμε αναστάσιμα, να ζήσουμε αναστάσιμα στην καθημερινότητά μας, να είμαστε άνθρωποι Αναστάσεως, ζωής και όχι άνθρωποι θανάτου, όχι άνθρωποι γκρίνιας, όχι άνθρωποι κακομοιριάς, όχι οι άνθρωποι φθόνου, όχι άνθρωποι ζήλιας, όχι οι άνθρωποι κατακρίσεως, αλλά άνθρωποι καλοσύνης, άνθρωποι φωτεινοί, άνθρωποι λαμπροί, άνθρωποι οι οποίοι νοιαζόμαστε με αγάπη ο ένας για τον άλλο, ενδιαφερόμαστε, προσφέρουμε, θυσιαζόμαστε και ζούμε ως αδελφοί εν Χριστώ, γιατί η Ανάσταση είναι η αδελφοσύνη και η μεταξύ μας αγάπη».
Την Δευτέρα του Πάσχα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών τέλεσε την Αναστάσιμη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο όμορφο Ζέλι Λοκρίδος και στον Ιερό Ναό του Οσίου Σεραφείμ του εκ Ζελίου, του ασκήσαντος εις το όρος Δομβούς, ενός εκ της χορείας των Φθιωτών Αγίων.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Συμεών στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία πλαισίωσε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Αταλάντης, Διευθυντής του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας, του Ιερού Επισκοπείου Ταλαντίου και Λοκρίδος, Αρχιμ. π. Δημήτριος Ζελιαναιος, γόνος του ιστορικού χωριού του Οσίου Σεραφείμ, παρουσία της Δημάρχου Αμφικλείας Ελάτειας κ. Αθανασίας Στιβακτή και εκπροσώπων συλλόγων και φορέων της ευρύτερης περιοχής και πολλών πιστών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Τι σημαίνει ζω το Μυστήριο της Αναστάσεως; Σημαίνει ότι ζω το Μυστήριο του Σταυρού πρώτιστα, γιατί Ανάσταση χωρίς Σταυρό δεν υπάρχει. Η Ανάσταση περνάει μέσα από τον Σταυρό. Μία Ανάσταση δίχως Σταυρό είναι μία κάλπικη Ανάσταση, είναι ένα πυροτέχνημα, είναι ένα ιδεολόγημα, είναι κάτι έξω από τη ζωή της Εκκλησίας. Ο Χριστός ευλογεί με τα ματωμένα Του χέρια, τα χέρια τα καρφωμένα και μετά την Ανάσταση, αυτά τα οποία θα αγγίξει ο Απόστολος Θωμάς και θα ψηλαφίσει και θα δει όντως ότι είναι ο Αναστάς και ο νικητής του θανάτου, δεν είναι χέρια βελούδινα και λαμπερά και αψεγάδιαστα, αλλά είναι χέρια πληγωμένα από τα καρφιά του Σταυρού και από την οδύνη του θανάτου, την οποία όμως οδύνη του θανάτου τη μετέτρεψε σε ηδονή της Αναστάσεως.
Έτσι κι ο Όσιος και όλοι οι Όσιοι της Εκκλησίας μας και ο Όσιος Σεραφείμ, ο οποίος εδώ σε αυτόν τον τόπο περπάτησε, σε αυτά εδώ τα ίδια χώματα στα οποία βρισκόμαστε σήμερα, μεγάλωσε και είδε το φως της ζωής, και αυτό το παιδάκι ενηλικιώθηκε όχι μόνον ηλικιακά και βιολογικά, αλλά ενηλικιώθηκε πνευματικά πρώτιστα, έλαβε την πνευματική μεθηλικίωση «εις άνδρα τέλειον εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος Ιησού Χριστού» μας διδάσκει η Εκκλησία και ανέβηκε τα σκαλοπάτια της Κλίμακος του Ιωάννη με πρώτο σκαλοπάτι την αποταγή, εγκατέλειψε το χωριό του. Κι αν σήμερα θεωρείται δεδομένο να φύγει κάποιος από το χωριό του – θεωρούμε απίθανο αν κάποιος μείνει στο χωριό του – στην εποχή του Οσίου Σεραφείμ ήταν απίθανο να φύγει κάποιος από το χωριό του, ήταν σπάνιο, αδιανόητο. Γιατί έφυγε από το χωριό; Δεν έφυγε ούτε κυνηγημένος ούτε γιατί διέπραξε κάποιο έγκλημα, ούτε γιατί ήθελε να κάνει κάποια μεγάλη ζωή σε κάποιο μεγάλο κέντρο. Έφυγε γιατί αναζητούσε το Χριστό, έφυγε γιατί έψαχνε το Χριστό και έψαχνε να ενωθεί με το Χριστό να ζήσει το μυστήριο της Αναστάσεως και για να φτάσει στην Ανάσταση πέρασε από πολλά μονοπάτια, από πολλά βουνά μέχρι να καταλήξει στο όρος της Δομβραίνας και εκεί να αρπαγεί στην κυριολεξία μέσα στο φως της Αναστάσεως, αφού όμως με την άσκηση, με την υπακοή, με τη νηστεία, με την ταπείνωση, με την προς πάντας αγάπη, με όλες τις μοναχικές αρετές έλαβε με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος που μνημονεύθηκαν στο Αποστολικό Ανάγνωσμα, τη χαρά, την ειρήνη, τη χριστότητα, την πίστη, την εγκράτεια, τη μακροθυμία και έτσι έφτασε στη θέωση, έγινε κατά χάριν Θεός και γι’ αυτό τον τιμούμε, τον έχουμε προστάτη και είναι ευλογημένη η Λοκρίδα και όχι μόνο και όλη η Στερεά Ελλάδα μέχρι την Πειραϊκή Ακτή, μέχρι το μεγάλο μοναστήρι του Πειραιά, τον Άγιο Σπυρίδωνα, είναι ευλογημένη όλη η περιοχή, γιατί ο Όσιος Σεραφείμ μαζί με τον Όσιο Λουκά της ομώνυμης μονής μαζί με τον Όσιο Δαυίδ με όλους τους μεγάλους Αγίους της περιοχής μας σφράγισαν όχι μόνο την πνευματικότητά μας, σφράγισαν τον πολιτισμό μας.
Ο πολιτισμός, τον οποίον έχουμε, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, η ενότητά μας γύρω από τα πρόσωπα των Αγίων οφείλεται σε αυτά τα πρόσωπα. Ένας πολιτισμός Αναστάσεως, ένας πολιτισμός χαράς, ευωχίας και ευλογίας και είναι λοιπόν τεράστια η παρακαταθήκη την οποία έχουμε παραλάβει, τεράστια ευλογία».
Το απόγευμα ο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών τέλεσε τον Αναστάσιμο Αρχιερατικό Εσπερινό στο μοναστικό κάθισμα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο παραθαλάσσιο Αχλάδι της Ανατολικής Φθιώτιδος.
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών πλαισίωσε η ισόβια Καθηγουμένη του Καθίσματος Γερόντισσα Χαριτίνη, ιερείς της Ανατολικής Φθιώτιδος, ο Δήμαρχος Στυλίδος κ. Ιωάννης Αποστόλου, καθώς και πλήθος προσκυνητών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών στο κήρυγμά του ανέφερε:
«Οι Άγιοι μας δίνονται ως γέφυρες, ως σημεία συνάντησης με τον Θεό και με τους άλλους ανθρώπους και οι Εκκλησίες οι οποίες ανεγείρονται στη μνήμη των Αγίων είναι ακριβώς νησίδες επικοινωνίας και συνάντησης και ξεκούρασης, κάτι το οποίο το έχουμε πολύ ανάγκη στη ζωή μας, γιατί όλοι μας ανεξαιρέτως με ό τι και να ασχολούμαστε, οποία κι αν είναι η καθημερινότητά μας, έχει μέσα της και κούραση και ταλαιπωρία και ρουτίνα και στεναχώρια και αγωνία και ασθένεια και αδικία και χίλια δύο προβλήματα, τα οποία καθημερινά αντιμετωπίζουμε και έχουμε ανάγκη να ξεκουραστούμε, να αναπαυθούμε, να αντλήσουμε δύναμη για να συνεχίσουμε χωρίς τοξικότητα, αλλά αποτοξινωμένοι, υγιείς με καθαρό αέρα μέσα στα πνευμόνια μας, να συνεχίσουμε τον αγώνα της ζωής και να μη μας καταβάλλουν τα προβλήματα, αλλά εμείς να νικήσουμε αυτά».
Ευρισκόμενος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών στα όμορφα μέρη της Φθιωτικής γης, έτυχε για μία ακόμη φορά της θερμής υποδοχής, τόσο των Αγίων Καθηγουμένων και των Κληρικών της Μητροπόλεως, των αρχόντων, αλλά και όλων των προσκυνητών, των κατοίκων των χωριών αλλά και των επισκεπτών, οι οποίοι αυτές τις ημέρες του Πάσχα έχουν κατακλύσει κάθε μικρό και μεγάλο χωριό της Φθιώτιδος, ανταλλάσσοντας Αναστάσιμες ευχές και έχοντας μία όμορφη και πνευματική επικοινωνία με όλους.
Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ:
