Στην Παύλιανη και στο Αμούρι ιερούργησε το διήμερο 10 & 11 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Το απόγευμα του Σαββάτου 10 Ιουλίου, ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών πραγματοποίησε ποιμαντική επίσκεψη στο πανέμορφο ορεινό χωριό Παύλιανη Φθιώτιδος.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, όπως είχε ήδη προγραμματίσει, επισκέφθηκε το χωριό, θαύμασε το μοναδικής ομορφιάς φυσικό τοπίο, τέλεσε τον Αναστάσιμο Αρχιερατικό Εσπερινό του Σαββάτου στον Ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Παύλιανης, κτίσμα του 1860, με τις μοναδικής ομορφιάς και εκκλησιαστικής τέχνης αγιογραφίες και επικοινώνησε με τους κατοίκους του χωριού και κυρίως με τους νέους.
Στην σύντομη προσλαλιά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην αξία της Κυριακής, της ημέρας του Κυρίου, η οποία είναι το κέντρο της ζωής των χριστιανών και ευχήθηκε στους παρευρισκομένους πιστούς και κατοίκους του χωριού η Εκκλησία του χωριού τους να είναι πηγή ευλογίας και έμπνευσης για την ζωή και τα έργα τους.
Το πρωί της Κυριακής Γ΄ Ματθαίου 11 Ιουλίου, ο κ. Συμεών χοροστάτησε στον όρθρο και τέλεσε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο χωριό Αμούρι, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Γ Ματθαίου και χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Έρχεται ο Κύριος και μας ξεκαθαρίζει ότι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα εξαρτάται από ποιες προτεραιότητες θέτουμε στη ζωή μας, από το πόσο ξεκάθαροι είμαστε, από το πόσο ισορροπημένοι είμαστε μέσα μας, κατά πόσο έχουμε ξεκαθαρίσει τι θέλουμε, τι είναι αυτό το οποίο γεμίζει τη ζωή μας, τι είναι αυτό το οποίο γεμίζει την καρδιά μας.
Αν αυτό που γεμίζει την καρδιά μας είναι ο μαμμωνάς, είναι ο μάταιος πλούτος αυτού του κόσμου, είναι η ακόρεστη δόξα για χρήματα, ο ασίγαστος πόθος για πλούτο, για δόξα για τιμές, για ηδονές και πράγματα εφήμερα και αναλώσιμα αυτού του κόσμου, τότε είναι λογικό και αυτονόητο και επακόλουθο και οφθαλμός μας να είναι προσκολλημένος σε αυτήν την προοπτική του μαμμωνά. Ένας οφθαλμός εγκλωβισμένος στον μαμμωνά είναι ένας πονηρός οφθαλμός και μία τέτοια ύπαρξη είναι μία σκοτεινή ύπαρξη και μία τέτοια ύπαρξη δεν μπορεί να έχει σχέσεις πραγματικής κοινωνίας και πραγματικής αγάπης με τους άλλους ανθρώπους.
Είναι πολύ σημαντικό μέσα μας να ξεκαθαρίσουμε πώς βλέπουμε τα πράγματα, πώς βλέπουμε τη ζωή, πως πορευόμαστε μέσα στον κόσμο και κυρίως ποιες προτεραιότητες θέτουμε».
Συνεχίζοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε:
«Είναι πολύ σημαντικό σε εποχές συγχύσεως σαν αυτές τις οποίες ζούμε και τώρα, να κατανοήσουμε ότι τα πράγματα μπορεί πολύ εύκολα να μπερδευτούν: τα υγειονομικά να γίνουν οικονομικά, τα οικονομικά να γίνουν θεολογικά, τα θεολογικά να γίνουν πολιτικά, τα πολιτικά να γίνουν εμπορικά και να γίνουν όλα άνω κάτω και τα επικοινωνιακά να γίνουν αυτά υγειονομικά και να υποκαταστήσουν οι δημοσιογράφοι και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης τους ιατρούς και τους επιστήμονες.
Και βλέπουμε σήμερα μία άποψη να μας καλεί όλους να μπερδευτούμε και να αναλάβουμε ρόλους, οι οποίοι ενδεχομένως να μην μας ανήκουν. Αυτό μπορεί όμως να γίνει πολύ επικίνδυνο, γιατί κρύβει και μία μεγάλη και σημαντική αντίφαση. Γιατί δεν μπορούμε να λέμε μέχρι χθες ότι μην ανακατεύεσαι, δεν έχεις δουλειά, δεν σου πέφτει λόγος, είναι ανάμειξη στην πολιτική, στην κοινωνία, δεν έχεις λόγο, ούτε για την ηθική, ούτε για την αργία της Κυριακής, ούτε για τις εκτρώσεις, ούτε για το δημογραφικό πρόβλημα, δεν είναι δουλειά σου, είναι δικαίωμα του καθενός, δικαίωμα αυτοδιάθεσης, δικαίωμα ατομικό, προσωπικό δικαίωμα, είναι σκοταδισμός να εμπλέκεσαι και από την άλλη ξαφνικά να είναι φωτισμός η εμμονή και η απαίτηση να εμπλακείς, να μπεις μπροστά, να μας υποκαταστήσεις, σου παραχωρούμε χώρο, σου δίνουμε ρόλους, ανέλαβε εσύ την «καυτή βόμβα» που μπορεί να σκάσει στα δικά μας χέρια. Είναι πολύ επικίνδυνοι για την κοινωνική συνοχή και ενότητα η μετάθεση ευθυνών και η συγκυριακή μόνο συνεργασία.
Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό, ο καθένας να ξέρει ποιο είναι το διακόνημά του και να ξέρει ποιες είναι οι δικλείδες και οι κρίκοι συνεργασίας, μιας αλυσίδας όπου σέβεται ο ένας τον άλλο. Και καλό είναι να μην τον απαξιώνει κανείς τον άλλο, διότι σε καιρούς που δεν φαντάζεται, αυτόν αυτόν τον οποίον έχει απαξιώσει, θα τον έχει ανάγκη. Είναι σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό και στη ζωή μας. Τον συνάνθρωπό μας που νομίζουμε ότι σήμερα είμαστε δυνατοί και δεν του δίνουμε σημασία, αύριο μπορεί να κρεμόμαστε από τα χείλη του, αύριο μπορεί να τον έχουμε απόλυτη ανάγκη, αύριο μπορεί να κρέμεται η ζωή μας από αυτόν. Κανέναν να μην περιφρονούμε και κανένα να μην το θέτουμε στο περιθώριο και κανέναν να μην στοχοποιούμε γιατί η ιστορία κάνει κύκλους, η ζωή γυρίζει και τα πράγματα έρχονται πολλές φορές έτσι όπως δεν το περιμέναμε».
Κλείνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Είναι πολύ σημαντικό, ο καθένας από μας να ξεκαθαρίσει τι έχει πρώτο στην καρδιά του, στη ζωή του, στην ύπαρξή του και με πιστότητα και με αγάπη, να σέβεται και τις επιλογές του άλλου και μέσα σε αυτό το πλαίσιο να μπορεί να συνεργαστεί και κυρίως να εμπνέει και πολύ περισσότερο να πείθει. Μπορούμε να πείσουμε μονάχα αν πείσουμε τον άλλον ότι και εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι θέλουμε, τι κάνουμε και για ποιο λόγο το κάνουμε. Δεν μπορούμε να πείσουμε με την βία, μπορούμε να πείσουμε με επιχειρήματα και με επιχειρήματα τα οποία θα προκύπτουν από τον χώρο αυτόν του αντικειμένου για το οποίο καλούμεθα να πείσουμε. Είναι πνευματικό το θέμα με πνευματικά επιχειρήματα θα πείσουμε. Είναι οικονομικό το θέμα; Με οικονομικά επιχειρήματα θα πείσουμε. Είναι κοινωνικό το θέμα; Με κοινωνικά επιχειρήματα θα πείσουμε. Και αν είναι πολύπλοκο, θα δούμε τι βαθμόσ συμμετοχής και εμπλοκής έχει ο καθένας».
Στις Ιερές Ακολουθίες παραβρέθηκαν: ο Υπουργός Οικονομικών κ. Χρήστος Σταϊκούρας, ο Βουλευτές Φθιώτιδος κ. Γεώργιος Κοτρωνιάς και κ. Θεμιστοκλής Χειμάρας, ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Φθιώτιδος κ. Αθανάσιος Καρακάντζας, ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Ευθύμιος Καραΐσκος, ο Φρούραρχος Λαμίας και Διοικητής ΚΕΥΠ Ταξίαρχος Μιχαήλ Κριτσωτάκης, εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.
Τέλος ο κ. Συμεών ιδιαίτερα επαίνεσε και ευχαρίστησε τα εκκλησιαστικά συμβούλια και τους εθελοντές που διακονούν στις ενορίες κάνοντας εκτενή αναφορά στην προσφορά του λαϊκού στοιχείου στην ζωή της Εκκλησίας και στο κοινωνικό της δίκτυο τονίζοντας μάλιστα με νόημα: «Η Εκκλησία ζει και υπάρχει, για να διακονεί και να προσφέρει. Αρκεί να μην μπερδεύουμε την αξιοποίηση της Εκκλησίας με την κατά το δοκούν εργαλειοποίηση της. Άλλο πράγμα η αξιοποίηση και άλλο η εργαλειοποίηση»
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου