Τα Χριστούγεννα, ανήμερα του 1988, άρχισε δειλά να προσφέρει τις υπηρεσίες του ο καταξιωμένος κοινωνικός και φιλανθρωπικός θεσμός, το γνωστό με την ονομασία “ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ” της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου.
Κάθε μεσημέρι, χειμώνα καλοκαίρι, καθημερινές, αργίες και Σαββατοκύριακα, στην φιλόξενη αίθουσα του Ιερού Καθεδρικού Ναού (100) συνάνθρωποί μας, που για λόγους ανεξαρτήτους της θελήσεώς τους δεν έχουν τη δυνατότητα της αυτοεξυπηρετήσεως στην ετοιμασία φαγητού ή ζώντας μοναχικά αναζητούν κάποια στηρίγματα στη ζωή τους, βρίσκουν μόνιμη ζεστασιά, θαλπωρή και τροφή.
Ταυτόχρονα και πολλοί άλλοι, που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να εξέλθουν από το σπίτι τους, γίνονται και αυτοί δέκτες των καθημερινών μηνυμάτων αγάπης και ανθρωπιάς με το φαγητό που λαμβάνουν στο σπίτι τους με τη βοήθεια εκείνων που μεταφέρουν την τροφή.
Στο Τραπέζι της Αγάπης, η προς τον πλησίον αγάπη δεν εκφράζεται μόνον ως θεωρητική αρετή, αλλά ως πράξη που εξωτερικεύει τα αισθήματα της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς προς τους εμπερίστατους και μοναχικούς αδελφούς, οι οποίοι είναι η αισθάνονται μόνοι και αδύναμοι να αντιμετωπίσουν ζωτικές ανάγκες του βίου.
Είναι συγκινητικό να παρακολουθείς κάθε μεσημέρι άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κάθε προελεύσεως να έρχονται στο ευπρόσωπο περιβάλλον του ενοριακού κέντρου-εστιατορίου, τους εθελοντές να μεταφέρουν το σιτιρέσιο στα σπίτια των κατακοίτων η στα κρατητήρια της Αστυνομίας για όλους εκείνους που προσωρινά κρατούνται. Και όταν οι τρόφιμοι φεύγουν, να έχουν μαζί τους και την πρόχειρη ξηρά τροφή για το βραδινό φαγητό τους.
Είναι αλήθεια πως αυτή η οργανωμένη ποιμαντική προσπάθεια της Εκκλησίας δε θα έφερε τα ποθούμενα αποτελέσματα, αν πρώτα οι φιλάνθρωποι της Μητροπόλεως δεν την στήριζαν με τόση προθυμία και εμπιστοσύνη. Δωρεές σε χρήματα και τρόφιμα, προσφορές γευμάτων στη μνήμη προσφιλών προσώπων, πλήρης υλική και ηθική στήριξη, επιτρέπουν, χωρίς δυσκολίες και εμπόδια, να στρώνεται αδιάκοπα το τραπέζι πλούσιο και ανοικτό σε όλους, χωρίς καμία απολύτως διάκριση.
Το ίδιο αληθές είναι, πως χωρίς την εθελοντική εργασία των συνεργείων από κυρίες, που μία φορά την εβδομάδα προγραμματισμένα ετοιμάζουν και στρώνουν το τραπέζι, η πρωτοβουλία θα αντιμετώπιζε δυσκολίες. Η αμοιβομένη εργασία σε παρόμοιες εκδηλώσεις κοινωνικής πρόνοιας δεν αποδίδει, όπως η εθελοντική προσφορά με βάση την αγάπη και την ανιδιοτελή διάθεση.