Επι τη αποδόσει της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, το εσπέρας της 22ας Αυγούστου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός προέστη του Μεγάλου Εσπερινού, ευλόγησε τους άρτους και μίλησε επίκαιρα στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Φυλακίου, του τέως Δήμου Κυπρίνου, παρουσία του τοπικού αντιδημάρχου Μανώλη Χατζηπαναγιώτου.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος με αφορμή το υμνογραφικό “τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον”, μεταξύ άλλων τόνισε·
«Εκοιμήθη η Παναγία μας, αλλά από την ημέρα της ενδόξου Κοιμήσεώς της μένει πάντοτε άγρυπνη, προκειμένου να μεριμνά για όλους εμάς τα τέκνα της και να μεσιτεύει στον θρόνο του Υιού Της για τη δική μας σωτηρία. Mία διαρκής μεσιτεία υπήρξε άλλωστε η ζωή της Παναγίας μας· από τον γάμο της Kανά μέχρι την ημέρα της Σταυρώσεως του Κυρίου έστεκε πάντοτε δίπλα Του σιωπηλή και συγχρόνως εύγλωττη μεσίτρια για χάρη των ανθρώπων. Γιατί, αν με την Γέννηση του Xριστού έκανε η Παναγία τον Υιό του Θεού προσιτό στον άνθρωπο, με την Κοίμησή της έκανε τον άνθρωπο προσιτό στον Θεό, προσφέροντας τον εαυτό Της όχι μια φορά αλλά διαρκώς στη διακονία του σχεδίου της Θείας Προνοίας για τη λύτρωση του ανθρώπου…»
Το πρωί της επομένης ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε στον ωσαύτως πανηγυρίζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Πύργου Ορεστιάδος, όπου κηρύττων τον θείο λόγο, αφορμώμενος από το υμνογραφικό ”τάφος και νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”, τόνισε·
«Ενώ η Υπεραγία Θεοτόκος μετείχε απολύτως στη θνητή φύση και δεν διέφερε σε τίποτε από τους χοϊκούς ανθρώπους, η Χάρις του Θεού, η οποία επέβλεψε επ’ Αυτήν λόγω της καθαρότητας της ψυχής της και της ζωής της, επέτρεψε να ισχύσουν γι’ Αυτήν τα υπέρ φύσιν μέτρα της θείας αγάπης και να νικηθούν “τῆς φύσεως οἱ ὅροι”, ώστε να αποδειχθεί και στο ιερό Πρόσωπό της ότι “ὅπου Θεός βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις”…
»Να γιατί κι εμείς σήμερα, ενώ τιμούμε την εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, δεν θρηνούμε αλλά πανηγυρίζουμε, γιατί “τάφος καί νέκρωσις” αὐτήν “οὐκ ἐκράτησεν”. Πανηγυρίζουμε, γιατί ο Υιός της διεφύλαξε το πάναγνο σώμα της άφθορο, και την τίμησε μεταθέτοντάς την “ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω”, ώστε να ευρίσκεται εκεί, πρέσβειρα και μεσίτρια των ανθρώπων στον θρόνο τοῦ Θεοῦ…
»Πανηγυρίζουμε, γιατί με την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αποδεικνύεται η δύναμη αλλά και η αγάπη του Χριστού προς την Παναγία Μητέρα Του, καθώς της επεφύλαξε αυτή τη μεγάλη τιμή, γιατί αφιέρωσε τη ζωή της με σιωπή, με ταπείνωση και με υπακοή στη διακονία του Υιού και Θεού Της· αποδεικνύεται έτσι η αγάπη του Κυρίου μας προς την Παναγία Μητέρα Του, η οποία ως πνευματική μητέρα όσων πιστεύουν στον Υιό της περιβάλλει πάντοτε με την αγάπη της όλα τα ευσεβή τέκνα της και μεριμνά για τη σωτηρία τους…
»Γι’ αυτό και εμείς, αδελφοί μου, πανηγυρίζοντας την μεγάλη εορτή της ενδόξου Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και τιμώντας το γλυκύτατο και πανσεβάσμιο και ιερό πρόσωπό Της, ας μιμηθούμε την εμπιστοσύνη Της στον Θεό, την υπακοή Της στο θέλημά Του, την ταπείνωση με την οποία εδέχθη τις δωρεές Του και πρωτίστως την καθαρότητα της ψυχής και του σώματός Της».
