“Η ζωή του Χριστιανού δεν μπορεί να είναι δουλική αντιγραφή”

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων, 14 Ιουνίου 2020, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Σάκκο Ορεστιάδος.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός ερμηνεύοντας το ευαγγελικό ανάγνωσμα σημείωσε:

“…Με την σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων η Εκκλησία «τιμά τους προ­λά­βον­τας και προ­τρέ­πει τους πα­ρόν­τας» για μίμηση των αγίων. Οι ά­γιοι είναι αυ­τοί που οδηγούν και εμπνέουν με το παράδειγμά τους στον δρόμο της θε­ώσεως και μαρ­τυ­ρούν για την παρου­σία του Χρι­στού μέσα στον κόσμο. Οι Ά­γιοι της Εκ­κλη­σίας, ως μι­μη­τές του Χριστού, υ­πάρ­χουν ως πρό­τυπα και δεν προ­βάλ­λουν κάτι το δικό τους, αλλά και αν τυχόν έχουν το α­φα­νί­ζουν, για να φα­νε­ρω­θεί μέσα τους ο Χρι­στός. Οι Ά­γιοι ζούν στον κόσμο για τον Θεό και δι­α­μορ­φώνουν την προ­σω­πι­κό­τητά τους σύμ­φωνα με το θέ­λημα Εκείνου· «’Αγιοι, γί­νε­σθε ότι Εγώ Άγιος ειμί».

Η ζωή του αν­θρώπου και ι­δι­αί­τερα του Χρι­στι­α­νού, δεν μπορεί να είναι μία δου­λική αντιγραφή αλλά μία προ­σω­πική δη­μι­ουρ­γία. Μιμούμενοι και ακολουθούντες τους Αγίους βρίσκουμε «το ίδιον μέ­γε­θος». Ε­πα­νερ­χό­μεθα, δηλαδή, στην «κατά φύσιν» ζωή, διασώζουμε την ι­δι­αί­τερη φυ­σι­ο­γνω­μία και ταυ­τοότητά μας, στοι­χεία που μας διαφοροποιούν πνευ­μα­τικά και πο­λι­τι­στικά μέσα στην οι­κο­γένεια των ε­θνών.

Η ε­ορτή κάθε α­γίου της Εκ­κλη­σίας μας προσφέρει ένα ε­πι­καιρο μήνυμα, ε­πειδή προέρ­χε­ται από τον Χρι­στό, ο οποίος είναι ο Αυτός «χθες και σηήμε­ρον και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13. 8). Γι’αυτό και με τη φράση «πάλιν και πολ­λά­κις» του μυ­στη­ρίου της Θείας Ευ­χα­ρι­στίας, μυ­στα­γω­γεί­ται η πνευ­μα­τική προ­κοπή των με­λών της Εκκλησίας και η α­νάδειξη και προ­βολή των α­γίων της. Μέσα από την μνήμη του εκάστοτε τιμωμένου αγίου α­πο­δει­κνυύε­ται πόσο θαυ­μα­στός εί­ναι ο Θεός, ό­ταν «ε­γείρη από γης πτω­χόν και από κο­πρίας α­νυ­ψοί πένητα» και ότι «ούκ ε­στιν εν άλλω ου­δενί η σω­τη­ρία». Κέν­τρο, λοι­πόν, της ζωής των α­γίων και της μνήμης τους ει­ναι ο «φα­νε­ρω­θείς εν σαρκί Θεός» και αυ­τοί μαρ­τυ­ρούν ότι ο Χρι­στος δεν ει­ναι κάποιο πρόσωπο του πα­ρελ­θόν­τος αλλά «ο ων και ο ην και ο ερ­χόμε­νος, ο παν­το­κρά­τωρ». Οι Άγιοι αναδύονται σαν «του πο­τα­μού τα ορ­μήματα», δι­α­σχίζουν τους αι­ώ­νες, δρο­σί­ζουν, πο­τί­ζουν και ξε­δι­ψούν τον λαό του Θεού και ευ­φραί­νουν γη και ου­ρανό. Ε­ορτή α­γίων και τιμή προς τους αγίους ση­μαί­νει μί­μηση α­γίων, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο «μνήμη αγίου μίμησις αγίου». Μίμηση των αγίων δεν ση­μαί­νει α­πλώς ε­πι­στροφή στο ιστο­ρικό πα­ρελ­θον της πα­ρου­σίας ε­κεί­νων ούτε με­τα­φορά τους ως κειμηλίων στο πα­ρον και στο μελ­λον αλλά α­πο­δοχή της παρουσίας τους ως με­λων του ε­νι­αίου Σω­μα­τος του Χρι­στού και α­πο­μα­κρυνση από την πο­λυ­τροπη α­μαρ­τία. Οι χρι­στι­α­νι­κες ε­ορ­τες με την ευκαιρία της μνήμης των αγίων είναι οι γέφυρες που μας συν­δε­ουν με το χθες της πνευ­μα­τι­κης ζωής και μας οδηγούν στο λυτρωτικό και μα­κα­ριο αυ­ριο.

Η ση­με­ρινή ε­ορτή «παν­των των Α­γίων», αδελφοί, ας γι­νει α­φε­τη­ρία πνευ­μα­τι­κού ανεφο­δι­α­σμού και η­ρω­ι­κων α­πο­φα­σεων. Ας προ­σευ­χη­θούμε θερμά να α­να­δειχθούμε και ε­μείς, με τις ι­κε­σίες τους, μι­μη­τες τους «κατά τον κα­λε­σαντα η­μας α­γιον» και να γίνουμε «τε­λειοι ω­σπερ ο πα­τηρ η­μων ο εν τοις ου­ρα­νοίς», δι­ότι μο­νον τότε δοξά­ζε­ται το ο­νομα του Θεού στη γη από τους αν­θρω­πους και μετα­βα­λλον­ται οι ε­ορ­τες των α­γίων από ευκαιρία κοινωνικής επικοινωνίας σε φα­ρους, που θα φω­τι­ζουν τον δρόμο της κατά Χάριν θεώ­σεώς μας”.

Με την ευκαιρία της επισκέψεώς του στην μικρή αλλά δραστήρια ενορία του Σάκκου, ο Σεβασμιώτατος, προ του πέρατος της Θείας Λειτουργίας εξήρε την ευλάβεια των κατοίκων και την φιλοτιμία του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, που παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν το ανακαινιστικό έργο του Ναού. Και τόνισε ότι για την ενορία αυτή αποτελεί πολύτιμο θησαυρό το αντίγραφο της ιεράς εικόνος της Παναγίας της Αρβανίτισσας, η οποία διαχρονικά προστάτεψε και προστατεύει τους Αρβανίτες της περιοχής, που έχουν εγκατασταθεί μετά την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης, σε χωριά της επαρχίας Ορεστιάδος, όπως ο Σάκκος, η Κλεισσώ και το Χειμώνιο.