Το πρωί της Κυριακής του Σπορέως, 16η του μηνός Οκτωβρίου ε.ε., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ιερούργησε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερώτριας Διδυμοτείχου και τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του πρόσφατα αποβιώσαντος Πρωτοψάλτου του Ιερού Ναού Δημητρίου Χρηστακούδη.
Σχολιάζοντας ο Σεβασμιώτατος από την αποστολική περικοπή της ημέρας το χωρίο: «Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τάς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι» τόνισε, μεταξύ άλλων «Ότι πρέπει «τά καλά καί ὠφέλιμα» έργα να αποτελούν την φροντίδα των πιστών και τό αντικείμενο της μαθητείας τους, διότι τα έργα της πίστεως και οι πράξεις της αγάπης, δέν έρχονται αυτόματα. Δεν αρκεί μόνον η Χάρις και η έμπνευση της στιγμής, αλλά και η κατάθεση της ανθρώπινης σκέψης και μαρτυρίας…»
Και συνέχισε «Η φροντίδα αυτή για τα καλά έργα πρέπει να κάνει τους πιστούς πρωταγωνιστές. Υπάρχουν πολλοί που κάνουν καλά έργα αλλά χωρίς τον Χριστό. Οι πιστοί δεν μπορεί να είναι ουραγοί με αμφίβολη πίστη και σκοτεινή προοπτική. Οι πιστοί είναι οδηγοί και πρότυπα για τους άλλους. Γι’ αυτό πρέπει να εναρμονίζεται η ζωή και η συμπεριφορά τους με τον λόγο του Θεού, γιατί τούτο επιτάσσει η πίστη τους σε Εκείνον. Κι αυτή η πρωτοστασία των χριστιανών κάνει την όποια κοινωνική προσφορά γνήσια ανθρώπινη, γιατί την καθαρίζει από τα ξένα και δαιμονικά στοιχεία του εγωϊσμού. Ο πραγματικός χριστιανός με αυτό τον τρόπο γίνεται ο αληθινός ηγέτης, που εξανθρωπίζει τον κόσμο, γιατί του φέρνει τον αέρα της αγάπης, δηλαδή την πνοή της παρουσίας του Θεού. Κι όπου υπάρχει η παρουσία του Θεού εκεί υπάρχει και η όποια ανθρώπινη λύτρωση.
«Ο πιστός αν δεν κάνει πράξη την πίστη, παραμένει άκαρπος, δηλαδή δεν βρίσκεται σε κοινωνία με τον Χριστό και δεν αυξάνει την σχέση του μαζί Του. «῞Ινα μή ὦσιν ἄκαρποι», λέει ο Απόστολος. Η έλλειψη καρπών σημαίνει την νεκρή πίστη και απομάκρυνση από Εκείνον. Από την άποψη αυτή, λοιπόν, τα καλά έργα γίνονται όχι μόνον προσφορά στους άλλους, αλλά πρωτίστως προσφορά στον εαυτό μας. Μένουμε στην πράξη της αγάπης, γιατί έτσι μένουμε στον Χριστό, βιώνουμε από τώρα την Χάρη της σωτηρίας μας».
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας με πρωτοβουλία του Δήμου Διδυμοτείχου, ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση τιμής και μνήμης των εκ της Ανατολικής Θράκης προσφύγων, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 ετών από την εκκένωσή της (1922 – 2022). Της επιμνημοσύνου δεήσεως προέστη ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Το μέλλον του κάθε τόπου συνδέεται άρρηκτα με την ιστορική του μνήμη. Κι αυτήν την μνήμη οφείλουμε να την διατηρήσουμε άσβεστη, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον· για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε το παρόν και να φθάσουμε με αξιώσεις στην επόμενη μέρα, έχοντας μέσα μας ακόμη κι αυτά που μας πλήγωσαν. Ας κρατήσουμε ζωντανές αυτές τις χαρακιές της ψυχής, όσο κι αν μας πονούν, γιατί διδάσκουν και καθοδηγούν. Η ιστορική μνήμη είναι το “υλικό ψυχής” που συνδέει και κρατά άσβεστη την ελληνική ταυτότητα. Η Μικρασιατική Kαταστροφή δεν είναι μια επετειακή ευκαιρία για να σκαλίσουμε τον πόνο. Είναι η αφορμή για να αναλογισθούμε το πώς θα πορευθούμε στο μέλλον και πώς θα διατηρήσουμε την ειρήνη στην ευαίσθητη αυτή περιοχή».
Στην επιμνημόσυνη δέηση παρέστησαν οι Βουλευτές Έβρου Χρήστος Δερμεντζόπουλος και Αναστάσιος Δημοσχάκης, ο Δήμαρχος Διδυμοτείχου Ρωμύλος Χατζηγιάννογλου, ο Αντιδήμαρχος Παρασκευάς Μπιλιακάκης, ο πρώην Δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρασκευάς Πατσουρίδης και εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας και του Πυροσβεστικού Σώματος.
