Τον λαμπρό βασιλέα, το καύχημα των πιστών, του Διδυμοτείχου το κλέος, τον ελεήμονα και ιαματικό Άγιο Ιωάννη Βατάτζη, τίμησε με την προσήκουσα ιεροπρέπεια, το διήμερο 3 και 4 του μηνός Νοεμβρίου, η γενέτειρά του.
Επίκεντρο των λατρευτικών Συνάξεων προς τιμήν του Αγίου υπήρξε ο φερώνυμος Ιερός Ενοριακός Ναός της πόλεως του Διδυμοτείχου. Των ιερών ακολουθιών του Πανηγυρικού Εσπερινού, του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας προέστη ο οικείος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός.
Το εσπέρας της κυριωνύμου ημέρας της εορτής, το Σάββατο 4 του μηνός Νοεμβρίου, στα πλαίσια των κατ’ έτος διοργανουμένων εκδηλώσεων, υπό τον τίτλο ʺΒΑΤΑΤΖΕΙΑʺ, πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου, επιστημονική Εσπερίδα, με θέμα· ʺΑπό τον Μέγα Αλέξανδρο στον Ιωάννη Βατάτζη και τη Συνθήκη της Λωζάνηςʺ.
Στην Εσπερίδα συμμετείχαν με εισηγήσεις τους ο Κοσμήτορας της Σχολής Κλασσικών και ανθρωπιστικών σπουδών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης Ελλογιμώτατος Καθηγητής Εμμανουήλ Βαρβούνης, ο πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας Κωνσταντίνος Χολέβας και ο συντοπίτης μας ιστορικός ερευνητής Ιωάννης Σαρσάκης.
Την εκδήλωση πλαισίωσε η Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής με Χοράρχη τον Μουσικολογιώτατο Χρίστο Κισσούδη.
Στις εκδηλώσεις προσήλθαν ο Βουλευτής Έβρου Αν. Δημοσχάκης, ο Δήμαρχος Διδυμοτείχου Ρωμύλος Χατζηγιάννογλου, ο Διοικητής του Δ! Σώματος Στρατού Αντιστράτηγος Δημόκριτος Κωνσταντάκος, ο Διοικητής της XVI Μ/Κ Μεραρχίας Υποστράτηγος Κωνσταντίνος Καραμανίδης, Υποδιοικητής της Μεραρχίας και ο Διοικητής της 30ής Ταξιαρχίας Ταξίαρχος Νικ. Παπαγεωργίου και Ιω. Ματθαίος αντιστοίχως, και πλήθος προσκυνητών.
Ο άγιος Ιωάννης Βατάτζης και ένδοξος Βασιλεύς Ιωάννης Βατάτζης στα δίσεκτα χρόνια που ακολούθησαν την πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Φράγκους το 1204, ως ηγεμών της αυτοκρατορίας της Νικαίας (1222-1254) επέδειξε ιδιαίτερη μέριμνα για την αναδιοργάνωση του κράτους του, για την οικονομική αυτάρκεια και την υπεράσπιση της ακεραιότητάς του από τους εχθρούς της Ανατολής και της Δύσης, για την απελευθέρωση χαμένων πατρίδων, όπως η Θεσσαλονίκη, η Καστοριά, το Δυρράχιο, η Θράκη, για την παιδεία και την ελληνικότητα της Ρωμιοσύνης, υπερασπιζόμενος συγχρόνως την Ορθοδοξία από την προπαγάνδα της Δυτικής Εκκλησίας. Συγχρόνως απέσπασε την αγάπη και τον σεβασμό των υπηκόων του γιατί υπήρξε ελεήμων και σεμνός στο φρόνημα, θυσιάζοντας την δική του πολυτέλεια για την ευημερία και την πρόοδο του λαού του.
