Με τη συμμετοχή πυκνού εκκλησιάσματος το εσπέρας της 27ης Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός τέλεσε τα Θυρανοίξια του επ’ ονόματι της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου καθιερωθέντος Ιερού Κοιμητηριακού Παρεκκλησίου στον οικισμό της Κάτω Οινόης, στις παρυφές της Ορεστιάδος.
Ακολούθησε ο Πανηγυρικός Εσπερινός και η ευλογία των άρτων. Ο Σεβασμιώτατος με την ευκαιρία μίλησε για την ασκητική ζωή και τα θαύματα της αγίας και συνεχάρη τον υπεύθυνο κληρικό Αρχιμ. Ιάκ. Αρναουτίδη, προϊστάμενο του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Αθανασίου Ορεστιάδος, ο οποίος επιστάτησε στα έργα και επιμελήθηκε του ευπρεπισμού και εξωραϊσμού του Ναϊδρίου.
Το πρωί της επομένης, Κυριακής Ε΄ Ματθαίου, ο Σεβασμιώτατος με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 10 ετών από της προς Κύριον εκδημίας του μακαριστού Αρχιμ. Αγαθαγγέλου Πιστόλα, ο οποίος πολύ πρόωρα, σε ηλικία μόλις 29 ετών, την 28ην Ιουλίου 2014, εγκατέλιπε τον εφήμερο και μάταιο τούτο κόσμο, ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Νικολάου Δαδιάς, όπου γεννήθηκε και διηκόνησε ως εφημέριος ο κεκοιμημένος κληρικός, και στη συνέχεια προέστη του Μνημοσύνου, παρουσία των γονέων και των οικείων του κεκοιμημένου.
Ο Σεβασμιώτατος με αφορμή τη θεραπεία των δαιμονιζομένων στη χώρα των Γεργεσηνών της αναγνωσθείσης ευαγγελικής περικοπής, μεταξύ άλλων, τόνισε· «Ἡ συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τούς δαιμονιζομένους τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἦταν μιά ἀποκάλυψη ἀφ’ ἐνός μέν τοῦ πραγματικοῦ προσώπου καί τοῦ ἔργου τοῦ διαβόλου καί ἀφ’ ἑτέρου τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμη τά ὅσα ἔγιναν στήν χώρα τῶν Γεργεσηνῶν ἀποδεικνύουν τό ἀντικοινωνικό ἔργο τοῦ διαβόλου καί τό κατ’ ἐξοχήν κοινωνικό ἔργο τοῦ Χριστοῦ…
»Ὁ διάβολος εἶναι πρόσωπο, ὀντότητα, καί τό ἔργο του εἶναι καταστρεπτικό γιά ὅλη τήν δημιουργία. Μισεῖ ὑπερβολικά τόν ἄνθρωπο. Διακατέχεται ἀπό ὑπερβολική θανατηφόρα μισανθρωπία. Ἐμπνέει σκέψεις ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ συνανθρώπου του καί ἐπηρεάζει ἀρνητικά τήν βούληση τοῦ ἀνθρώπου. Στήν περίπτωση τῶν δύο δαιμονιζομένων βλέπουμε ὅτι οἱ δυστυχεῖς αὐτοί ἄνθρωποι πού κατείχοντο ἀπό τά δαιμόνια, βγῆκαν ἔξω ἀπό τίς πόλεις καί τίς οἰκογένειές τους, κατοικοῦσαν στά μνήματα, ἦταν «χαλεποί λίαν», δηλαδή ἦταν ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τῶν ἀνθρώπων. Καταληφθέντες ἀπό τό δαιμόνιο, ἔγιναν ἀντικοινωνικοί. Αὐτή εἶναι μιά μεγάλη ἀλήθεια πού παρουσιάζεται στήν Ἁγία Γραφή. Κάθε ἁμαρτία εἶναι ἀπώλεια τῆς Θείας Χάριτος καί καταστροφή τῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο…
»Τήν διέξοδο σ΄ αὐτό τό ἀδιέξοδο, πού ἐξυφαίνει ὁ διάβολος σέ βάρος τοῦ ἀνθρώπου, τήν προσφέρει ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του. Ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία προσφέρουν τήν κατ’ ἐξοχήν παιδεία, ἡ ὁποία ἀπελευθερώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἀποδεσμεύει ἀπό τόν ἐγκλωβισμό του στήν πλάνη τοῦ διαβόλου καί τά πλοκάμια τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς ἁμαρτίας καί τόν καθιστᾶ ἐλεύθερο, χαριτωμένο καί δημιουργικό».