Την Θ. Λειτουργία τέλεσε την Κυριακή, 31 Ιουλίου 2022, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο πλαισιούμενος από τους Ιερείς του Ιερού Ναού και τους Διακόνους του.
Πριν την απόλυση της Θ. Λειτουργίας ο σεπτός Ποιμενάρχης μας ομίλησε στους πιστούς ερμηνεύοντας το Αποστολικό και το Ευαγγελικό ανάγνωσμα, που κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι το έργο του Χριστού ήταν έργο αγάπης και κατανοήσεως για τον άνθρωπο. Επομένως, η ζωή η δική μας οφείλει να είναι ζωή αγάπης και κατανοήσεως προς τον συνάνθρωπο, ώστε με την αλληλοβοήθεια και την αλληλοπαραχώρηση να συναντήσουμε τον Χριστό. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Ρωμαίους ότι, ως Χριστιανοί οφείλουμε να έχουμε μια άλλη θεώρηση στην ζωή μας «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν.» (Ρωμ. ιε΄, 1) (εμείς οι Χριστιανοί, που είμαστε δυνατοί στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, οφείλουμε εκτός από τις δικές μας δοκιμασίες να κατανοούμε και να βοηθούμε και των συνανθρώπων μας μην κινούμεθα αυτάρεσκα). Με αυτόν τον τρόπο προσελκύουμε τον πλησίον μας στο αγαθό και στην υπομονή και τον βοηθούμε να οικοδομείται απ’ το δικό μας καλό παράδειγμα και δεν θα μπορεί να κατακριθεί κανείς, αφού δεν θα εφαρμόζεται ο Αγιογραφικός λόγος «οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ» (ψαλμ. 65,10), που σημαίνει ότι μας κοροϊδεύουν επειδή δεν είμαστε άξιοι να είμαστε αυτό που λέμε ότι είμαστε, δηλαδή, ενώ λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί, με την ίδια την συμπεριφορά μας απεμπολούμε τις αλήθειες της Αγίας Γραφής.
Εις επίρρωση των λόγων αυτών ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο γεγονός της διάσωσης μιας οικογένειας Εβραίων, από τους Γερμανούς, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν με εντολή του τότε εξόριστου στην Ι. Μονή Παναγίας Φανερωμένης Σαλαμίνας, Αρχιεπισκόπου και Αντιβασιλέα κυρού Δαμασκηνού ο Ιερέας του χωριού Μάτσανι, νυν Κρυονέρι Κορινθίας, π. Νικόλαος Αθανασούλης εξέδωσε πλαστά πιστοποιητικά βαπτίσεως τους και κάλεσε τους συγχωριανούς του να τους κρύψουν, επισημαίνοντας τους ότι έχουν καθήκον και υποχρέωση, έστω και αν πρόκειται για αλλοπίστους, να τους προστατεύσουν και να τους σώσουν, όπως και έγινε. Η μικρή κόρη της οικογένειας, ύστερα από τόσα χρόνια, επισκέφτηκε ξανά το Κρυονέρι προκειμένου να αναζητήσει και να αποδώσει τις ευχαριστίες της στον Ιερέα και στην Εκκλησία του Χριστού, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα ζούσε ούτε αυτή ούτε και η πολυπληθής οικογένειά της. Αυτή είναι η Εκκλησία μας, που εμπράκτως αγαπά τον άνθρωπο, τον προσλαμβάνει, τον σώζει και τον προφυλάσσει, χωρίς να ζητά τίποτε απ’ αυτόν.
