Στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Βέλου λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου, Συκίωνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους κ. Διονύσιος, το Σάββατο 31 Ιουλίου, πλαισιωμένος από τον Αρχιμανδρίτη π. Αρκάδιο Ραζνύ και τους Πρεσβυτέρους π. Ξενοφώντα Κατσαούνη, π. Μιχαήλ Μαρνέζη, τον Εφημέριο του Ι. Ναού π. Νικόλαο Τζελέπη και τον Αρχιδιάκονο της Ι. Μητροπόλεως Κορίνθου, π. Δαμασκηνό Γεννηματά.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μίλησε στους ευσεβείς Χριστιανούς αναλύοντας τα λόγια του Απ. Παύλου «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν» (Εβρ. θ΄, 27) επισημαίνοντας, ότι μετά το προπατορικό αμάρτημα ο θάνατος εισχώρησε στην ζωή των ανθρώπων. Ωστόσο, στην Εκκλησία μας και με την Ανάσταση του Χριστού, κυριαρχεί η ελπίδα ότι όλοι θα αναστηθούμε «ἐκπορεύσονται οἱ τὰἀγαθὰποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲτὰφαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως.» (Ιω. ε΄, 29). Ο Απόστολος Παύλος, όταν ομίλησε στους Αθηναίους φιλοσόφους για την Ανάσταση, αντιμετώπισε τον χλευασμό τους «ἀκούσαντεςδὲἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲνἐχλεύαζον» (Πραξ. Ιζ΄,32). Για τον Απόστολό μας όμως, που τάραξε τα λιμνάζοντα φιλοσοφικά ύδατα των Αθηναίων, το μήνυμα της Αναστάσεως ήταν ουσιαστικό, μεγάλο και κυριολεκτικά μοναδικό, καθώς για πρώτη φορά χάριζε την ελπίδα στον κόσμο, ότι δεν τελειώνει η ζωή με τον θάνατο, αλλά επεκτείνεται, «εἰδὲΧριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν·» (Α΄ Κορ, ιε΄, 17).
«Στη σύγχρονη ζωή», συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, «οι Χριστιανοί λέμε ότι ο θάνατος του Χριστού έγινε αθανασίας πρόξενος, έφερε την ανάσταση και τη ζωή. Υπάρχουν όμως κάποιοι που αντικρούουν σε αυτό το «ο θάνατός σου η ζωή μου», δηλαδή θα πατήσω επί πτωμάτων προκειμένου να ικανοποιήσω τα δικά μου ένστικτα και να ζήσω, όπως εγώ θέλω, χωρίς να με ενδιαφέρει τίποτα, με αποτέλεσμα αυτοί οι ιδιοτελείς άνθρωποι να γίνονται πρόξενοι διαφόρων δεινών. Γι᾿ αυτό και γράφει ο Άγιος Παύλος στους Ρωμαίους «ηὐχόμηνγὰραὐτὸςἐγὼἀνάθεμαεἶναιἀπὸ τοῦ Χριστοῦὑπὲρτῶνἀδελφῶν μου» (Ρωμ. θ΄,3), θα ευχόταν δηλαδή ο Απόστολος να χωρισθεί ο ίδιος από τον Χριστό προκειμένου να ενωθούν και να σωθούν οι Αδελφοί του».
«Τα λέω όλα αυτά», τόνισε ο Σεβασμιώτατος, «γιατί εσχάτως κάποιοι κοντόφθαλμοι, ιδιοτελείς, μικρόνοες και θρησκόληπτοι διό και επικίνδυνοι άνθρωποι μας υβρίζουν, γιατί η Ιερά Σύνοδος προτρέπει τους Χριστιανούς μας να προστατευθούν, όχι μόνο από λόγους και φιλοσοφίες ξένες προς την Εκκλησία, αλλά και από την πανδημία, έχοντας πίστη στον Θεό και στην ιατρική επιστήμη, και όπως οι παλαιοί γιατροί έδιναν την ιατρική συνταγή με την υποσημείωση «CumDeum» δηλαδή «Συν Θεώ», να ζήσουμε για όσο ο Θεός θέλει, προστατεύοντας τους εαυτούς μας και τους συνανθρώπους μας από φίλαυτες και διαβολικές ενέργειες και πάντοτε η ζωή μας να διέπεται από την ελπίδα μας στον Αναστάντα Κύριο, ώστε να αξιωθούμε της σωτηρίας και της Βασιλείας Του!».
Αμέσως μετά τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του μακαριστού Πρωτ/ρου κυρού Κων/νου Κουτσούρη, πρώην Εφημερίου του ως άνω Ι. Ναού και Αρχιερατικού Επιτρόπου της Περιφερείας Βέλου συλλυπούμενος την Πρεσβυτέρα του, τις θυγατέρες του, τον αδελφό του π. Αναστάσιο Κουτσούρη, Αρχιερατικό Επίτροπο Ξυλοκάστρου και Τρικάλων και τους λοιπούς οικείους του αοιδίμου Ιερέως, ενώ δεν παρέλειψε να μνημονεύσει και το όνομα και να αναφερθεί στην πρόσφατα αδικοχαμένη στην Φολέγανδρο φαρμακοποιό Γαρυφαλλιά Ψαρράκου κάτοικο της κωμοπόλεως του Βέλου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη τους!