H μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής, εορτάστηκε και φέτος στην Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κατά το διήμερο της 6ης και της 7ης Ιουλίου. Επίκεντρο των πανηγυρικών εκδηλώσεων ήταν ο φερώνυμος ενοριακός Ιερός Ναός της περιοχής του Κολχικού, όπου το εσπέρας της Δευτέρας, πραγματοποιήθηκε χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου, ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ´ Αρτοκλασίας και εν συνεχεία έλαβε χώρα η Ιερά Λιτάνευσις, της Ιεράς Εικόνος της Αγίας Κυριακής, συνοδεία πολλών πιστών που προσήλθαν για να τιμήσουν την σήμερα τιμώμενη εφόρου και προστάτη της περιοχής.
Στο τέλος του Εσπερινού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά απευθυνόμενος προς το παριστάμενο εκκλησίασμα ομίλησε περί της μορφής της Αγίας Κυριακής και της τιμής των Αγίων, τονίζοντας τη αξία του ανθρωπίνου σώματος, το οποίο κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο αποτελεί τον Ναό του Αγίου Πνεύματος και γι΄ αυτό τον λόγο, οφείλουμε να το φροντίζουμε όπως φροντίζουμε κάθε Ιερό Ναό ως Οίκο του Θεού, πνευματικά ώστε να μην εκδιώκουμε από αυτό την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, Τρίτη 7 Ιουλίου ε.έ., εψάλη ο Όρθρος και στη συνεχεία τελέσθηκε η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου, τον οποίο και πλαισίωναν Ιερείς και Διάκονοι της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Μεταξύ των ευλαβών προσκυνητών παρέστησαν οι Βουλευτές της Ν.Δ. κ Σάββας Αναστασιάδης και Δημήτριος Βαρτζόπουλος, ο Δήμαρχος Λαγκαδά κ. Ιωάννης Ταχματζίδης, εκπρόσωποι της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, του Στρατού Ξηράς και της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως του Κολχικού, καθώς επίσης και μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου ενδεδυμένοι με τις παραδοσιακές τους φορεσιές.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου και Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι. Μητροπόλεως, π. Αναστάσιος Παρούτογλου ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «Κάθε φορά που εορτάζουμε τη μνήμη ενός αγίου της πίστεως, είτε αποστόλου είτε μάρτυρος είτε προφήτου είτε ιεράρχου είτε οσίου, είναι δυνατόν να μας γεννηθεί το ερώτημα. Γιατί τάχα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά τους αγίους; Γιατί σήμερα εορτάζουμε την αγία ένδοξη μεγαλομάρτυρα Κυριακή; Τήν υπεύθυνη και ορθόδοξη απάντηση μας δίνει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Η Εκκλησία, λέγει ο οικουμενικός διδάσκαλος, τιμά και εορτάζει τις μνήμες των αγίων, όχι για να πάρουν δόξα οι άγιοι, αλλά μάλλον για να δοξαστούν εκείνοι που τους τιμούν. Τί μπορεί περισσότερο να προστεθεί προς δόξα των αγίων, όταν ο βίος και το μαρτύριό τους είναι όλο μία δόξα; Όμως εκείνοι που τιμούν και ευφημούν τους αγίους, όχι μόνο αυτοί δοξάζονται, αλλά και προτρέπονται να ακολουθούν και να μιμηθούν την αρετή των αγίων».
»Η μνήμη των κατορθωμάτων των αγίων κεντρίζει τους πιστούς για να κατορθώσουν την αρετή, λέγει ο άγιος Γρηγόριος. Στον ίδιο λόγο του προς τους Μακκαβαίους, ο άγιος Γρηγόριος νιώθει σε μια στιγμή, να πλημμυρίζει την ψυχή του ιερή κατάνυξη και το πνεύμα του χαίρεται, όταν θυμάται τους αθλητές της πίστεως. Είναι μαζί τους και γίνεται κι αυτός «μάρτυς τῇ προαιρέσῃ»· διηγείται τα κατορθώματά τους και υπερηφανεύεται κι αυτός και δοξάζεται με τους αγίους του Θεού».
»Η αγιοσύνη και το μαρτύριο είναι η ουσία της Εκκλησίας, είναι η ίδια η Εκκλησία· και είναι τόση η ενίχυση της πίστεώς μας και η παιδαγωγική αξία του παραδείγματος, που μας παρέχει η μαρτυρία και το μαρτύριο των αγίων, ώστε ο ιερός διδάσκαλος και πατέρας της Εκκλησίας εύχεται και ποθεί να έχει αγίους μάρτυρες και παραδείγματα αθλήσεως για κάθε καιρό και περίσταση και για κάθε γένος και ηλικία».
»Ιδού, λοιπόν, γιατί η Εκκλησία εορτάζει και τιμά τους αγίους της. Ιδού γιατί σήμερα εορτάζουμε τη μνήμη της αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρος Κυριακής».
»Ας ξεχωρίσουμε δυο πολύ χαρακτηριστικά σημεία της αθλήσεώς της. Είναι ακριβώς εκείνα που μας δίνουν να εννοήσουμε, αλλά και να ζήσουμε κι εμείς το φρόνημα και την πίστη, με τα οποία οι άγιοι Μάρτυρες πορεύονταν προς το θάνατο. Αλλά δεν πρέπει να λέμε ότι πορεύονταν, αλλ’ ότι και τώρα και πάντα πορεύονται, αφού είναι αλήθεια πως η Εκκλησία είναι Εκκλησία μαρτύρων. Δεν υπήρξαν δηλαδή άγιοι, που μια φορ΄σ στον αρχαίο καιρό έδωσαν «διά θανάτου» την καλή ομολογία, μα κάθε μέρα μέχρι της συντελείας των αιώνων το δένδρο της πίστεως θα ποτίζεται με το αίμα των αγίων, που θυσιάζονται «διά τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ».
»Το ένα λοιπόν σημείο στην άθληση και το μαρτύριο της αγίας Κυριακής είναι το άκαμπτο θάρρος μιας νεαρής γυναίκας μπροστά στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα, που την ανέκρινε και την απειλούσε. «Είμαι χριστιανή», έλεγε με σεμνή καύνηση α αγία, κι ήταν αυτή η φωνή και η ομολογία, που καθώς ακουόταν αρωμάτιζε τον αέρα, αλλά και τον αρωματίζει πάντα μέσα στις τόσες ρυπαρές φωνές και τις βλασφημίες, που κάθε μέρα τον μολύνουν. Ο Μέγας Βασίλειος στον περίφημο εκείνο λόγο του στους άγιους Σαράντα Μάρτυρες, επάνω σ’ αυτή την ομολογία «είμαι χριστιανός», αναφωνεί: «Ω μακάριαι γλώσσαι, ὅσαι τήν ἱεράν ἐκείνην ἀφῆκαν φωνήν, ἥν ἀήρ μεν δεξάμενος ἡγιάσθη, ἄγγελοι δε ἀκούσαντες ἐπεκρότησαν, διάβολος δε μετά δαιμόνων ἐτραυματίσθη, Κύριος δε ἐν οὐρανοῖς ἀπεγράψατο». Υπάρχει τίτλος πιό τιμητικός και ομολογία πιό ένδοξη από το: «εἶμαι χριστιανός»;
»Ένα άλλο σημείο από το μαρτύριο της αγίας Κυριακής, είναι η δήλωση και η ομολογία της μπροστά στον αγριεμένο ηγεμόνα. «Μην προσπαθείς να με δελεάσεις, του είπε, μη με απειλείς. Δεν θα με κερδίσεις ούτε με τις υποσχέσεις ούτε με τον φόβο. Είμαι μια νέα γυναίκα, μα είναι ο Θεός μαζί μου κι αισθάνομαι τον εαυτό μου αήττητο». Εδώ φαίνεται η πίστη και το φρόνημα των αγίων Μαρτύρων. Δεν πιστεύουν στον εαυτό τους, δεν πηγαίνουν προς το θάνατο με τη δική τους δύναμη. Ποιος άνθρωπος δεν φοβήθηκε τον θάνατο; Ποια γυναίκα δεν τρόμαξε μπροστά στο μαχαίρι του δημίου; Μα οι άγιοι του Θεού δεν είναι εκείνοι πού μάθαμε να τους χαρακτηρίζουμε και να τους λέμε ήρωες. Οι άγιοι δίνουν τη μαρτυρία Ιησού Χριστού».
»Οι άγιοι είναι μάρτυρες. Η εποχή μας είναι μαρτυρική. Κάθε πιστός κάθε ημέρα είναι υποχρεωμένος να δίνει «τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Το «χριστιανός» δεν είναι ένα όνομα κι ένας τίτλος κληρονομικός, χωρίς βάρος και χωρίς ευθύνη. Είναι τρόπος σκέψεως και κανόνας ζωής».
»Ο Απόστολος γράφει, πως πρέπει να είμαστε έτοιμοι «διδόναι λόγον περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος». Αυτό το «διδόναι λόγον» δεν είναι μαρτυρία ανώδυνη. Σε ορισμένες περιστάσεις καταντά διωγμός «ἕνεκεν δικαιοσύνης», μαρτύριο και θάνατος «ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου», καθώς το είπε ο Χριστός».
»Ο πιστός ζει με την έννοια του μαρτυρίου ριζωμένη μέσα του και δέεται μαζί με την Εκκλησία για τα τέλη της ζωής του, να είναι «ἀνώδυνα καί ἀνεπαίσχυντα». Κι αυτό περισσότερο στον καιρό μας, όπου η Εκκλησία διέρχεται περίοδο οργανωμένου διωγμού. Σήμερα, πολύ περισσότερο ίσως από χθες, «ο πιστός είναι αθλητής της πίστεως, πίστεως που πρέπει να είναι κάθε στιγμή έτοιμος να την ομολογήσει, να την βεβαιώσει, που μπορεί κάθε στιγμή να του δώσει την ευκαιρία να σταυρωθεί γι’ αυτήν, να γίνει άξιος μιμητής του Χριστού».
»Πάμε ν’ αντισταθούμε στον ανατρεπτικό άνεμο και στο διωγμό της Εκκλησίας με φθηνά μέσα και με όπλα παιδαριώδη· με τις ανθρώπινες ικανότητές μας και χωρίς την πανοπλία της Θείας Χάριτος. Το σοβαρό κα το αποτελεσματικό είναι να ριζώσουμε μέσα μας την έννοια του διωγμού και του μαρτυρίου. Τότε θ’ αντικρύσουμε την πραγματικότητα, τότε θα καταλάβουμε την αδυναμία μας και θα νοιώσουμε την ανάγκη της Θείας Χάριτος».
»Δεν είναι η ανθρώπινη αντοχή που βγάζει νικητή τον Μάρτυρα -κάθε πιστό, που φθάνει να επισφραγίσει με τον θάνατό του «τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Η αγία Κυριακή κι όλοι οι Άγιοι δεν κάμφθηκαν, γιατί κάθε φορά «Θεοῦ χάρις ἦν ἡ συμπαρούσα, καί ἀλείφουσα τόν ἀθλητήν». Είναι η ορθή κι ακλόνητη βάση, επάνω στην οποία πρέπει να σταθούμε, για να εξηγήσουμε το χριστιανικό μαρτύριο. Η βάση της πίστεως και της Θείας Χάριτος. Με τη Θεία Χάρη «καταστέφονται μάρτυρες» κι αυτήν κάθε πιστός θέλει για ενίσχυση και βοήθεια».
«Τιμή Μάρτυρος, μίμησις Μάρτυρος», λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Κι εμείς πρέπει να αναλογιστούμε τις αρετές της αγίας Κυριακής και, όσο μπορεί ο καθένας μας, να αγωνιστούμε να τις μιμηθούμε.
»Η μεγαλομάρτυς Κυριακή μας καλεί, ιδιαίτερα σήμερα, στη μνήμη της, να μιμηθούμε τον βίο, τα έργα της. Να αγαπήσουμε ολόψυχα τον Θεό και τους αδελφούς μας, να γίνουμε κήρυκες της Πίστεως μας σ’ αυτούς, να ζήσουμε με σωφροσύνη και εγκράτεια. Έτσι, θα λάβουμε πλούσια τη Χάρη του Θεού και τη βοήθεια των αγίων μας, και θα αξιωθούμε να απολαύσουμε την αιώνια ζωή».
Προ της Απολύσεως ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε προς όλους τα Έτη Πολλά, συνεχάρη τον Ιερατικό Προϊστάμενο του Ιερού Ναού της Αγίας Κυριακής, π. Αθάνασιο Κόκκοτα, για την κατά πάντα άρτια οργάνωση της πανηγύρεως, ενώ παρουσίασε και τον νέο Αρχιερατικό Επίτροπο Κολχικού, τον Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Άνθιμο Γιάννη, Ιερατικό Προϊστάμενο του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Χρυσαυγής, Ιεροκήρυκα και Γραμματέα του Μητροπολιτικού Συμβουλίου, εις τον οποίο και απεύθυνε λόγους περί των νέων πολυεύθυνων καθηκόντων που αναλαμβάνει πάντοτε επ’ αγαθώ της ευρύθμου λειτουργίας των Ενοριών της Αρχιερατικής Περιφέρειας Κολχικού.