Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών κ. Ευσεβίου
Η 28η Οκτωβρίου ανακαλεί στη μνήμη μας τις δοξασμένες ημέρες του ’40. Τότε που το έθνος μας υπερήφανο, με ακράτητο ενθουσιασμό, τινάχθηκε ολόρθο για ν’ αντιμετωπίσει του εχθρού τις σιδερόφρακτες λεγεώνες.
Οι Έλληνες για άλλη μια φορά θαυματούργησαν. Όρθωσαν το ανάστημά τους εμπρός στην επηρμένη οφρύ του Άξονος. Και ως άλλοι μικρόσωμοι Δαβίδ ενίκησαν ουσιαστικά τους Γολιάθ της οικουμένης. Με την δύναμη της πίστεως στο δίκαιο Θεό, με την οργή που προκαλεί η αδικία, με συνισταμένη την ενότητα, με την φλόγα της φιλοπατρίας.
Όπως το 1821 έτσι και το 1940, η Ελληνική ψυχή θάμπωσε τα έθνη της γης, οιστρηλατημένη απ΄ τα ιδανικά της πίστεως και της Πατρίδος. Ξεπέρασε σε ζηλευτό βαθμό τα συνηθισμένα όρια της γενναιότητος. Οι πρωταγωνιστές του έπους του ’40 δεν ήταν άνθρωποι, ήταν υπεράνθρωποι.
Πέρασαν 80 χρόνια από τότε. Και η μνήμη δεν εξασθενεί εμπρός στο θαύμα. Η εφετινή όμως επέτειος μας βρίσκει με την πανδημία του κορωνοϊού σε έξαρση με τα εθνικά μας θέματα και τις επικίνδυνες διεκδικήσεις σε βάρος μας, με την απειλή μπροστά μας. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους. Οι θούριοί της επαγρύπνησης ηχούν ιδιαίτερα σε μας τους ακρίτες, που καλούμαστε να διαφυλάξουμε τον θησαυρό της ειρήνης και ασφάλειας και να παίξουμε ρόλο έντιμο και δυναμικό. Η Ελλάδα με την πείρα της Ιστορίας της, που σήμερα της γίνεται εφόδιο απαραίτητο για την εξόρμηση της νίκης, καλείται να παραμείνει νησίδα ασφάλειας και ειρήνης.
Αν οι εξ ανατολών γείτονες μας στηρίζονται στη λογική των αριθμών, εμείς οι Έλληνες έχουμε την λογική της καρδιάς, της πίστεως, της Ορθοδοξίας, των αξιών, του πολιτισμού μας. Διαθέτουμε την πολύτιμη πνευματική κληρονομιά και την απίστευτη και αστείρευτη πηγή και δύναμη της ψυχικής ομορφιάς του ωραίου και του αληθινού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όλοι οι Έλληνες, ότι στο πέρασμα των καιρών κάθε αληθινά μεγάλο επίτευγμά μας είναι πάντα καρπός της φιλοπατρίας και της πίστεώς μας στον Θεό. Είμαστε λαός μικρός αριθμητικά, όμως ταυτόχρονα είμαστε ουσιαστικά μεγάλος και δυνατός, αν πιστέψουμε στα ιδανικά μας και μαχόμαστε να τα συντηρήσουμε και να τα αξιοποιήσουμε.
Η ενότητα, η ομόνοια, η ομοψυχία, η συνείδηση της ευθύνης έναντί της Ιστορίας και του Ορθοδόξου πολιτισμού μας είναι αναγκαία. Οι άνθρωποι από τους οποίους θα περιμέναμε να βοηθήσουν, μένουν αδιάφοροι. Τους απασχολούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντά τους. Στο ερώτημα ποιος θα βοηθήσει; Απαντούμε. Τα ιδανικά μας. Η Ορθόδοξη πίστη μας. Η ιστορική συνείδησή μας. Η φιλοπατρία μας. Η πεποίθησή μας ότι, «η βοήθεια παρά Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και τη γην».
