Την εορτή της «ἐν πυρίνῳ ἅρματι εἰς οὐρανούς ἀναβάσεως τοῦ Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου» πανηγύρισαν και φέτος στη Σύμη στους δύο Ιερούς Ναούς που είναι αφιερωμένοι στον Προφήτη Ηλία.
Την παραμονή, Κυριακή 19 Ιουλίου 2020, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό στο Εκκλησάκι του Προφήτου Ηλιού του “Ανηφόρου” που βρίσκεται πάνω από τον όρμο του Πανορμίτη σε βραχώδη πλαγιά του βουνού ενώ συμμετείχε ο π. Γεώργιος Χατζηχρυσάφης και ο Διάκονος π. Γεώργιος Κακακιός.
Προ της απολύσεως και αφού ευλογήθηκαν οι προσφερόμενοι άρτοι, ο Σεβασμιώτατος λαμβάνοντας αφορμή από τα αναγνώσματα της Ακολουθίας ομίλησε διδακτικότατα για την μεγάλη αυτή μορφή της Παλαιάς Διαθήκης, την ακλόνητη πίστη και αγάπη που έτρεφε στον αληθινό Θεό, τον πνευματικό του ζήλο, καθώς και για την επανεμφάνισή του στους εσχάτους καιρούς, προς επιστηριγμόν των πιστών και ενίσχυση της Εκκλησίας. Κλείνοντας τον μεστό θεολογικό του λόγο, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε, ο Προφήτης Ηλίας να επιστηρίζει και να ενδυναμώνει τον πνευματικό ζήλο όλων, ώστε στις δύσκολες εποχές που ζούμε, να αντλούμε δύναμη από το παράδειγμά του και να βιώνουμε την ακλόνητη πίστη του, ότι «Ζη Κύριος ο Θεός».
Τέλος η ευσεβής οικογένεια των Επιστατών του Ναού, προσέφερε στους συμμετέχοντες προσκυνητές παραδοσιακά κεράσματα, που απόλαυσαν καθισμένοι στα πέτρινα πεζούλια του περιβόλου με απαράμιλλη θέα τον γραφικό όρμο του Πανορμίτη.
ην επομένη κυριώνυμη ημέρα της εορτής, Δευτέρα 20η Ιουλίου, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε του Όρθρου και τέλεσε την Θεία Λειτουργία, στην παλαίφατη Ι. Μονή του Προφήτου Ηλιού «Βίγλας», κατά την Συμαική ντοπιολαλιά στον «Αι Νουλιά», που επίσης βρίσκεται σκαρφαλωμένη στην απότομη πλαγιά του ομώνυμου βουνού, πλησίον του Κοιμητηρίου της Αγ. Μαρίνας. Συλλειτουργοί του ήσαν ο π. Στέφανος Μακρής και ο Διάκονος π. Γεώργιος Κακακιός, ενώ προσήλθαν και αρκετοί φιλάγιοι πιστοί.
Ο Σεβασμιώτατος κύρηξε τον θείο λόγο, αναφερόμενος στην μορφή του εορταζομένου Προφήτου Ηλία, ο οποίος καίτοι «μονώτατος» στην θάλασσα της ποικιλώνυμης ειδωλολατρείας και αποστασίας της εποχής του, ζει και πολιτεύεται ευσεβώς σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, αποτελώντας ανυπέρβλητο παράδειγμα και για όλους εμάς τους σημερινούς Χριστιανούς, οι οποίοι καλούμαστε να εφαρμόσουμε αντιστοίχως το θέλημα του Θεού στην ζωή μας, έστω κι αν το περιβάλλον που ζούμε το αγνοεί επιδεικτικά.
Μετά την απόλυση, κατά τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα της Σύμης που λειτούργησαν στο διάβα των χαλεπών χρόνων της σκλαβιάς και λειτουργούν μέχρι σήμερα ως ένας επιπλέον συνδετικός κρίκος μεταξύ των κατοίκων της, η οικογένεια των ευλαβών Επιστατών, προσέφερε στους συμμετέχοντες πιστούς φρεσκοψημένο καφέ και εόρτια κεράσματα στο προαύλιο, αλλά και τους εξωτερικούς χώρους της Μονής, οι οποίοι προσφέρουν μοναδική πανοραμική θέα στον παραδοσιακό οικισμό της Σύμης.
Η εντυπωσιακή, για την θέση της αυτή, Ι. Μονή ανηγέρθη το έτος 1722 από τον Ηγούμενο Ματθαίο, έναν οσιακής βιωτής κληρικό, ο οποίος μερίμνησε προκειμένου να αγιογραφηθεί και το Καθολικό του Προφήτου Ηλία, μετά την αποπεράτωση, με ιδιαίτερο μάλιστα εικονογραφικό πρόγραμμα στο οποίο περιλαμβάνονται χαρακτηριστικές σκηνές από την πολυκύμαντη ζωή του μεγάλου αυτού Προφήτου. Εντός του περιβόλου της Μονής υπάρχει και δεύτερος κατάγραφος Ναός, αυτός της Υπαπαντής του Σωτήρος, κτίσμα του έτους 1728, με κτίτορα τον ίδιο Ηγούμενο, καθώς και τα Κελλιά των Μοναχών,που ζούσαν εκεί μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνος.
Σύμφωνα δε με τις υπάρχουσες ιστορικές μαρτυρίες, στα χρόνια της σκλαβιάς οι Πατέρες της Μονής είχαν αναπτύξει αξιοσημείωτο εθνικό και πνευματικό έργο, αφού συντηρούσαν πλούσια βιβλιοθήκη και συνέδραμαν έμπρακτα στην λειτουργία της παρακείμενης Σχολής της Αγίας Μαρίνας, η οποία απέβη φάρος πνευματικής και θύραθεν γνώσεως για την νεότητα της Σύμης.
