Σήμερα 29η Μαΐου 2022, ΣΤ΄ Κυριακή από του Πάσχα, επονομαζομένη του Τυφλού ένεκα της αναγινωσκομένης ευαγγελικής περικοπής της σχετικής αυτής θεραπείας, και επίσης μνήμη της Αγίας Υπομονής, μητρός του τελευταίου Αυτοκράτορος της Κωνσταντινουπόλεως, Κωνσταντίνου ΙΑ΄του Παλαιολόγου και θλιβερά επέτειος της Αλώσεως αυτής, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Θ. Λειτουργία στον παλαίφατο ενοριακό Ι. Ναό Παναγίας Κεχαριτωμένης Σύμης.
Συλλειτουργούς του είχε τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη Αντώνιο Πατρό, Ηγούμενο της Ι. Μονής Πανορμίτου, ο οποίος εξυπηρετεί ως ιερατικώς Προιστάμενος την συγκεκριμένη Ενορία, τον δεύτερο Εφημέριο π. Χρήστο Σταθόπουλο, τον π. Φιλόθεο Κάλφα, Εφημέριο της γειτνιάζουσας Ενορίας Αγίου Ελευθερίου και τον Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό. Την ι. υμνωδία ανέμελψαν γλυκυφθόγγως οι Ιεροψάλτες κ. Νικήτας Βογιατζής, κ. Μερκούριος Γιανναράς και κ. Πανορμίτης Κακακιός.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ετελέσθη υπό του Σεβασμιωτάτου Επιμνημόσυνος Δέησις και ανεπέμφθη ειδική ευχή υπέρ αναπαύσεως του ευσεβούς ημών αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των συν αυτώ πεσόντων γενναίων της πίστεως και της Βασιλίδος των πόλεων προμάχων και πάντων των κατά την αποφράδα εκείνην ημέραν της αλώσεως σφαγιασθέντων κληρικών και λαικών, έως και της Μικρασιατικής καταστροφής, αδελφών και προπατόρων ημών.
Και τούτο, διότι εις τον ως άνω Ι. Ναόν ευρίσκονται αποτεθησαυρισμένες οι Ιερές Εικόνες της Παναγίας «Καμαριανής» και «Καραμακιανής», οι οποίες και λιτανεύθηκαν πέριξ του Ι. Ναού, προερχόμενες από τα απέναντι της Σύμης Μικρασιατικά παράλια, τις οποίες μετέφεραν για να διασωθούν από την καταστροφή οι Συμαίοι Κτίτορες και Επιστάτες των Ιερών αυτών Μονυδρίων. Ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη στο ιερό μας χρέος και καθήκον, να ενθυμούμεθα τους αειμνήστους προγόνους μας, για τους οποίους πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην Σύμη η τιμητική αυτή εκδήλωση, και μάλιστα επί τη συμπληρώσει εφέτος εκατόν συναπτών ετών από την μέχρι θανάτου αυτοθυσία τους, κατά το μαρτυρικό έτος 1922.
Επίσης, λαμβάνοντας αφορμή από την ευαγγελική διήγηση της αξιοθαύμαστης θεραπείας του εκ γενετής τυφλού, επεσήμανε το αναμφισβήτητο γεγονός της Θεότητος του Χριστού, ο Οποίος και πάλι χρησιμοποιώντας φιλανθρώπως την δημιουργική Του δύναμη, συμπληρώνει με πηλό την κραυγαλέα αυτή ατέλεια του σώματος του τυφλού. Όμως κάθε θαύμα που έκανε, αντί να καθίσταται αφορμή δοξολογίας του Ονόματος του Θεού, ξεχειλίζει το ποτήρι της οργής των «κακίστων Φαρισαίων» εναντίον Του, οι οποίοι με την συμπεριφορά τους αυτή, αποδεικνύουν έμπρακτα ότι μεγαλύτερο κακό από την σωματική τύφλωση είναι η πνευματική τύφλωση της απιστίας τους. Ενώ ο τυφλός «είδε» τον Θεό με τα εσωτερικά μάτια της πίστεως, αυτοί και οι διαχρονικώς όμοιοί τους, αν και λειτουργεί η αίσθηση της οράσεώς τους, παραμένουν στην ουσία πνευματικώς τυφλοί, διότι αρνούνται να αναγνωρίσουν τον χορηγό του ακτίστου Φωτός, που είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού.
