Χοροστατούντος του Μητροπολίτη Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου κ. Χρυσοστόμου, στον Ιερό Ενοριακό Ναό Τιμίου Σταυρού Σύμης, σε ιδιαίτερο κλίμα κατανύξεως και ιεροπρεπείας, τελέσθηκε χθες από τον Αιδεσιμ. π. Γεώργιο Κακακιό και τον Ιεροδιάκονο π. Παύλο Τερεζάκη, η Ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας. Το ιερό αναλόγιο διακόνησαν ο Ιεροψάλτης κ. Ελευθέριος Ξηράκης και ο κ. Αθανάσιος Κορδομπούσης.
Οι συμμετέχοντες Πιστοί, είχαν την ευλογημένη ευκαιρία να βιώσουν μετά από πολλά χρόνια στον περικαλέστατο αυτό Ναό, ο οποίος μέχρι πρότινος εστερείτο Εφημερίου, τους ψυχωφελείς ύμνους, πρωτίστως όμως να εισακούσουν αποδεχόμενοι το κάλεσμα του αιωνίου «Νυμφίου» της ψυχής και να προσευχηθούν απερίσπαστοι από την κοσμική τύρβη, αναπτερώνοντας τον νού σε πνευματική θεωρία, υποβοηθούμενοι από τα όσα εποικοδομητικά και ψυχωφελή απηύθυνε εκ μέσης καρδίας ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος.
Την αγία αυτή ημέρα προβάλλεται η υπέροχη μορφή του Παγκάλου Ιωσήφ, γιατί αυτός σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, αποτελεί προτύπωση και εικόνα του Χριστού. Επίσης την ημέρα αυτή αναμιμνησκόμεθα του διδακτικού γεγονότος της ξηρανθείσης, από τον Κύριο, συκής, που συνέβη την επομένη ημέρα της θριαμβευτικής Του εισόδου στα Ιεροσόλυμα, όταν βαδίζοντας με τους μαθητές Του πείνασε και πλησίασε κάποια συκιά για να φάγει εκ των καρπών της. Όμως το συγκεκριμένο δένδρο, ενώ είχε πλούσιο φύλλωμα, δεν είχε καρπούς. Τότε ο Χριστός κατηράσθη την συκή, με τους λόγους: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα∙και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» (Ματθ. 21,19). Με αυτόν τον περίεργο και παραστατικό τρόπο της «τιμωρίας» της άψυχης φύσεως ο Κύριος καυτηριάζει και στηλιτεύει την υποκρισία των θρησκευτικών αρχόντων του περιβάλλοντός του και σε καμία περίπτωση δεν είχε σκοπό να «τιμωρήσει» ένα άψυχο δέντρο, αλλά παραλλήλισε αυτό με την Ιουδαική Συναγωγή, η οποία, καθώς η συκή, μόνον φύλλα είχε και κανένα καρπό.
Σύμφωνα με ον Σεβασμιώτατο, προκειμένου και εμείς να αποφύγουμε την στειρότητα της άκαρπης συκής, η Αγία Εκκλησία όρισε την Μεγάλη Δευτέρα να ενθυμούμαστε αφ’ ενός τον Πάγκαλο Ιωσήφ και αφ’ ετέρου το γεγονός της ξηρανθείσης συκής. Παρακινούμαστε έτσι, να μιμηθούμε και εμείς τις αρετές της πίστεως, της υπομονής και της ανεξιακακίας του Πατριάρχου Ιωσήφ και επίσης να παράγουμε πνευματικούς καρπούς, τους οποίους ως δώρα πνευματικά οφείλουμε να προσφέρουμε στον Νυμφίο της ψυχής μας Κύριο Ιησού Χριστό.
