Η εορτή του Αγίου Δημητρίου στη Σύμη

Διαδώστε:

Το διήμερο 25 και 26 Οκτωβρίου 2023 εορτάστηκε σεμνοπρεπώς και στην Σύμη, η ιερά μνήμη ενός εκ των πλέον ενδοξοτέρων και λαοφιλών Αγίων της Ορθόδοξου Εκκλησίας, του Αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου, για τον Οποίο η πατρογονική ευσέβεια των Συμαίων από αιώνων επέδειξε μεγάλη ευλάβεια και θεμελίωσε προς τιμήν του τέσσερις Ναούς στο νησί, έναν ενοριακό και τρία εξωκκλήσια.

Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός σταν Άγιο Δημήτριο Κάτω Μεριάς και Λάκκου

Ο Μητροπολίτης Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου κ. Χρυσόστομος, κατά το πρόγραμμά του, εχθές Τετάρτη εσπέρας χοροστάτησε του Μεγάλου Πανηγυρικού Εσπερινού αλληλοδιαδόχως, ώρα 17:00 στο Εξωκκλήσιο του Αγίου Δημητρίου «Κάτω Μεριάς» και στο Εξωκκλήσιο Αγίου Δημητρίου «Λάκκου» Σύμης, ώρα 18:30, πλαισιούμενος αντιστοίχως εκ των Εφημερίων της Νήσου μας π. Γεωργίου Χατζηχρυσάφη και π. Παντελεήμονος Μακροπούλου, με την συμμετοχή δεκάδων πιστών, οι οποίοι προσήλθαν να τιμήσουν τον Άγιο σε αμφότερα τα ιερά του Σεβάσματα και να ανάψουν το κεράκι της προσευχής τους.

Όρθρος και Θεία Λειτουργία

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Θεία Λειτουργία στον Ενοριακό Ι. Ναό του Αγίου, με συλλειτουργούς του τον π. Χρήστο Σταθόπουλο, τον π. Φιλόθεο Κάλφα, και τον Εφημέριο της Ενορίας π. Γεώργιο Κακακιό.

Ο Ποιμενάρχης μίλησε σ’ όλες τις προαναφερόμενες ακολουθίες επικαίρως για τον εορταζόμενο Άγιο και παρότρυνε τους πιστούς να μιμούνται τηρουμένων των αναλογιών την ζωή του, αφορμώμενος από την Χρυσοστομική ρήση, «Τιμή γαρ μάρτυρος͵ μίμησις μάρτυρος».

Λίγα λόγια για τον Άγιο Δημήτριο

Ο μεγαλομάρτυς άγιος Δημήτριος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. (296 μΧ.) Όταν μεγάλωσε ακολούθησε το στρατιωτικό στάδιο και ο βασιλιάς, εκτιμώντας την ανδρεία, την φρόνηση και τη στρατηγική του ικανότητα, τον διόρισε στρατηγό όλης της περιοχής της Θεσσαλίας, στην οποία ανήκε κι η Θεσσαλονίκη. Όμως ο Δημήτριος κήρυττε απροκάλυπτα για τον Χριστό και ο Μαξιμιανός τον κάλεσε και επιβεβαίωσε το γεγονός. Αρχικά υποσχέθηκε πολλά πλούτη στον Δημήτριο, αλλά εκείνος έμεινε σταθερός στην πίστη του Εσταυρωμένου. Ελπίζοντας πως θ’ αλλάξει γνώμη και πίστη, διέταξε να τον κλείσουν σε μια φοβερή και βρωμερή φυλακή. Κι ύστερα κατά την συνήθεια της εποχής, διέταξε να γίνουν αθλητικοί αγώνες στο στάδιο. Εκεί, ανάμεσα στους αθλητές, ξεχώριζε ένας γίγαντας, ονομαζόμενος Λυαίος, που τον έσερνε κοντά του πάντοτε ο βασιλιάς και τον είχε για καμάρι, γιατί μ’ όσους πάλεψε όλους τους είχε νικήσει. Τον είχαν φοβηθεί οι πάντες και δεν έβγαινε κανείς να τα βάλει μαζί του. Τότε εκείνος άρχισε να περπατεί φανταχτερά και να προκαλεί τους χριστιανούς, που έλεγαν «πως παίρνουν δύναμη απ’ τον Θεό τους», να παλέψουν μαζί του.

Την ώρα εκείνη ο Νέστωρ, ένα γενναίο παλληκάρι του Χριστού, τρέχει στο κελλί της φυλακής του Δημητρίου. Του λέγει πως ο Λυαίος σκοτώνει ανθρώπους στο στάδιο, και τον παρακαλεί να τον ευλογήσει για να νικήσει τον θηριόψυχο Λυαίο. Ο Δημήτριος σφράγισε με το σημείο του σταυρού το μέτωπο του Νέστορος και του λέγει: «Και τον Λυαίον νικήσεις και υπέρ του Χριστού μαρτυρήσεις»! Η προφητική αυτή φράση του Αγίου επαληθεύτηκε γρήγορα κι απόλυτα.

Πήγε ο Νέστωρ στη μέση του σταδίου και είπε πως θέλει να παλέψει με τον πανύψηλο Λυαίο. Οι ειδωλολάτρες τον κοίταξαν με μια ειρωνεία περιφρονητική. Οι χριστιανοί έκαναν από μέσα τους θερμή προσευχή στο Θεό, να δυναμώσει τον καινούργιο Δαβίδ, για να νικήσει το νέο σκληροτράχηλο Γολιάθ. Ρίχνει τον φτωχικό μανδύα του ο Νέστωρ και φωνάζει προς τον ουρανό: «Ο Θεός του Δημητρίου, βοήθει μοι». Όρμησε τότε με θάρρος πάνω στο γίγαντα και σε λίγο είδαν όλοι τον ανίκητο ως τώρα Λυαίο, να κείτεται νεκρός μέσα στο στάδιο.

Ο Αυτοκράτορας δίνει τότε εντολή να βγάλουν τον Νέστορα έξω απ’ το στάδιο και να τον αποκεφαλίσουν. Κι έτσι αλήθεψε ο λόγος του αγίου Δημητρίου. Όμως απ’ την λύπη του που έχασε τον Λυαίο, δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί από τον θάνατο μόνο του Νέστορος. Ο θυμός του τον έφερε στο Δημήτριο. Και χωρίς άλλη δίκη η κρίση, δίνει διαταγή να τον σκοτώσουν μέσα στο κελλί της φυλακής του. Ο Δημήτριος είδε τους στρατιώτες και κατάλαβε τον σκοπό τους. Σήκωσε τα χέρια του να προσευχηθεί, και τα κοντάρια τους τον βρήκαν εκεί ακριβώς όπου λογχίστηκε και το πανάγιο σώμα του Χριστού. Ένας πιστός που ήταν κοντά στον τόπο του μαρτυρίου, πήρε το δαχτυλίδι του Αγίου και το μανδύα του, βουτηγμένο στο άγιο αίμά του. Μ’ αυτά ο χριστιανός αυτός Λούπος ονομαζόμενος, σταύρωνε τους δαιμονισμένους και κάθε λογής αρρώστους και τους έκανε καλά. Τα πολλά θαύματα έφθασαν και στ’αυτιά του βασιλιά και την ίδια μέρα που το ‘μαθε, έδωσε διαταγή και θανάτωσαν τον μάρτυρα Λούπο.

Οι χριστιανοί, πήραν το λείψανο του αγίου Δημητρίου και το έθαψαν κρυφά. Αλλά ο Θεός που θέλησε να δοξάσει τον Άγιό του σ’ όλο τον κόσμο, οικονόμησε και έβγαινε μύρο απ’ το σώμα του, τόσο πολύ που έπαιρναν οι ντόπιοι και οι ξένοι, όσοι έρχονταν να γιατρευτούν και δεν τελείωνε ποτέ! Το έπιναν οι χριστιανοί, κι ο,τι αρρώστια κι αν είχανε γιατρεύονταν.