Ο Μητροπολίτης Σύμης για την ανεκτίμητη αξίας της ψυχής μας

Ο Μητροπολίτης Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου κ. Χρυσόστομος προσέφερε την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως την αναίμακτη Θεία Λατρεία και το θυμίαμα της προσευχής του ευσεβούς Λαού στο Ι. Θυσιαστήριο του ιστορικού Ενοριακού Ναού του Τιμίου Σταυρού της Σύμης, έχων συλλειτουργό του τον π. Γεώργιο Κακακιό.

Το ι. Αναλόγιο διακόνησαν οι Ιεροψάλτες κ. Ελευθέριος Ξηράκης και κ. Χαράλαμπος Κατσιμπρής μεθ’ ετέρων.

Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Όρθρο στο τέλος του οποίου έγινε η Τελετή της Σταυροπροσκυνήσεως, όπου προσκύνησε και ευλόγησε εν συνεχεία διά του Τιμίου Σταυρού το εκκλησίασμα. Ακολούθως τέλεσε την Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, αναφερόμενος στο ευαγγελικό του κήρυγμα περί της ανεκτίμητης αξίας της ψυχής μας, για την σωτηρία της οποίας ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος και εκουσίως υπέστη τον διά του Σταυρού θάνατο.

Κατά την σημερινή Κυριακή, που βρισκόμαστε στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Αγία Εκκλησία υψώνει τον Τίμιο Σταυρό του Χριστού και δίδει την αφορμή, ώστε να εμβαθύνουμε στο μυστήριο αυτό του Σταυρού, αναζητώντας την μοναδική διέξοδο του θανάτου που είναι η διά του Σταυρού Ανάσταση.

Κατωτέρω παρατίθεται σέ νεοελληνική ἀπόδοση καί τό Συναξάριο τοῦ Τριωδίου:

“Ἐπειδή με τήν νηστεία τῶν σαράντα ἡμερῶν καί ἐμεῖς κατά κάποιο τρόπο σταυρωνόμαστε καί γινόμαστε νεκροί ἀπό τά πάθη καί αισθανόμαστε πικρία, μέ τό νά πέφτουμε σέ ἀκηδία καί νά ἀπογοητευόμαστε, γιά τόν λόγο αὐτό τοποθετεῖται μπροστά μας ὁ Τίμιος καί ζωοποιός Σταυρός, για νά μᾶς ἐνισχύσει καί νά μᾶς στηρίξει καί νά μᾶς θυμίσει τό πάθος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί κατά κάποιο τρόπο μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς λέει ὅτι, ἄν ὁ Θεός μας σταυρώθηκε για μᾶς, τί πρέπει ἐμεῖς νά κάνουμε γι’ Αὐτόν;

Ἔτσι ἡ σύγκριση μέ τά πάθη τοῦ Κυρίου καί ἡ υπενθύμισή τους καί ἡ ἐλπίδα τῆς δόξας πού ἀπορρέει ἀπό τόν Σταυρό ἐλαφρώνει τούς κόπους τῆς νηστείας. Γιατί, ὅπως ὁ Σωτῆρας μας ἀνέβηκε στόν Σταυρό καί δοξάστηκε μέ τήν ἀτιμωτική περιφορά καί τήν πικρή χολή, έτσι πρέπει νά κάνουμε καί ἐμεῖς γιά νά δοξαστοῦμε μαζί Του, ἔστω καί ἄν γιά τήν ὥρα ὑποφέρουμε κάτι δυσάρεστο.

Εἶναι καί ἄλλος λόγος: Ὅπως ἐκεῖνοι πού βαδίζουν δρόμο δύσκολο καί μακρύ καί αποκάμνουν ἀπό τόν κόπο, ἄν τύχει καί βροῦν κανένα δέντρο πού νά κάνει καλή σκιά, κάθονται λίγο καί ξεκουράζονται, καί ἀνανεωμένοι σηκώνονται καί βαδίζουν καί τόν ὑπόλοιπο δρόμο τους, ἔτσι καί ἐδῶ στόν καιρό τῆς νηστείας καί στήν μέση τοῦ κοπιαστικοῦ δρόμου της φυτεύθηκε ἀπό τούς ἁγίους πατέρες ὁ ζωηφόρος Σταυρός, για νά μᾶς δίνει ἄνεση καί ἀναψυχή καί γιά νά κάνει ἐλαφρούς καί εὐκινήτους πρός τούς ὑπολοίπους κόπους αὑτούς πού κουράστηκαν.

Ἤ, ὅπως ὅταν πρόκειται νά ἔρθει ἕνας βασιλιάς, προπορεύονται οἱ σημαίες καί τά σκῆπτρα του καί μετά ἀπ’ αὐτά ἔρχεται καί ὁ ἴδιος νικητής καί θριαμβευτής, καί χαίρεται μαζί του καί ὁ λαός, ἔτσι καί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἐπειδή πρόκειται, ὕστερα ἀπό λίγο, νά μᾶς δείξει τήν νίκη Του κατά τοῦ θανάτου καί νά παρουσιαστεῖ δοξασμένος κατά τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως, ἔστειλε προηγουμένως τό σκήπτρο του, τήν βασιλική Του σημαία, τόν ζωοποιό Σταυρό, ὁ ὁποῖος γεμίζει τίς καρδιές μας ἀπό πολλή χαρά καί ἀναψυχή καί μᾶς ἑτοιμάζει νά υποδεχτοῦμε μετά ἀπό λίγο καί τόν ίδιο τόν Βασιλιά καί νά τόν ἀνευφημήσουμε ὡς λαμπρό θριαμβευτῆ.

Καί αὐτό γίνεται στό μέσο τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, γιατί ἡ ἁγία Τεσσαρακοστή μοιάζει μέ τήν πικρή πηγή τῆς Μερρᾶς γιά τήν συντριβή τοῦ σώματος καί για τήν πικρία καί ἀκηδία, πού προέρχεται ἀπό τήν νηστεία. Καθώς λοιπόν ὁ προφήτης Μωυσῆς ἔβαλε τό ξύλο πού τοῦ ἔδειξε ὁ Θεός μέσα σ’ αὐτήν τήν πηγή καί τήν γλύκανε, ἔτσι καί ὁ Θεός πού μᾶς πέρασε ἀπό τήν νοητή Ἐρυθρά θάλασσα καί τόν νοητό Φαραώ, γλυκαίνει μέ τό ζωοποιό Ξύλο τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ τήν πικρία ἀπό τήν νηστεία καί μᾶς παρηγορεῖ πού εἴμαστε σάν στήν ἔρημο, ὥσπου νά μᾶς ἐπαναφέρει στή νοητή Ἱερουσαλήμ μέ τήν ἀνάστασή Του.

Ἀλλά ὑπάρχει καί ἄλλος λόγος. Ἐπειδή δηλαδή ὁ Σταυρός λέγεται καί εἶναι Ξύλο ζωῆς, καί ἐκεῖνο τό ξύλο (τό δέντρο) τῆς ἁγίας Γραφῆς ἦταν φυτεμένο στήν μέση τῆς Ἐδέμ, γι’ αὑτό καί οἱ θειότατοι πατέρες ταιριαστά φύτεψαν τό Ξύλο τοῦ Σταυροῦ στήν μέση τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, γιά νά ὑπενθυμίσουν τήν λαιμαργία τοῦ Ἀδάμ καί συγχρόνως νά παραστήσουν τήν ανάκλησή του μέσῳ αὐτοῦ τοῦ Ξύλου, διότι τρώγοντας ἀπό αὐτό τό Ξύλο όχι μόνο δεν πεθαίνουμε, ἀλλά καί ζωοποιούμαστε.

Με τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ σου, Χριστέ, Θεέ μας, φύλαξε κι ἐμᾶς ἀπό τούς πειρασμούς τοῦ ἐχθροῦ καί ἀξίωσέ μας νά προσκυνήσουμε τά θεῖα σου Πάθη καί τήν ζωηφόρο Ἀνάσταση, ἀφοῦ περάσουμε μέ εὐκολία τό στάδιο τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, καί ελέησέ μας ὡς μόνος ἀγαθός καί φιλάνθρωπος”.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.