Ο Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου Σύμης, με συλλειτουργούς του τον Πανοσιολ. Καθηγούμενο Αρχιμανδρίτη π. Αντώνιο Πατρό, τον Πανοσιολ. Ιερομόναχο π. Ανδρέα Δημητρίου και τον Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό, την Κυριακή Γ΄ Ματθαίου.
“Υποκαταστήσαμε την πρόνοια του Θεού με τα πρόσκαιρα υλικά αγαθά και η αγωνία μας αντί να αφορά την «κοινωνία» με τον Θεό και το συνάνθρωπό μας στοχεύει στην επιβίωση και την αυτάρκειά μας, που οδηγούν στην αποστασιοποίηση από την πηγή της Ζωής και της Αθανασίας”, είπε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος κατά τον θείο λόγο του, και πρόσθεσε:
“Ο Χριστός όμως μας συμβουλεύει να έχουμε μία δυναμική και υπεύθυνη τοποθέτηση μέσα στη ζωή, τονίζοντας ότι πάνω απ’ όλα είναι η «Βασιλεία του Θεού και η δικαιοσύνη αυτού», με άλλα λόγια η νέα πραγματικότητα που εγκαινίασε Εκείνος με τη ζωή και το έργο Του”.
Την ιερά υμνωδία απέδωσαν γλυκυφθόγγως ο Πρωτοψάλτης της Ιεράς Μονής κ. Μερκούριος Γιανναράς και ο εκ Ρόδου Πρωτοψάλτης κ. Αντώνιος Ψυλλάκης, μεθ’ ετέρων.
Ο Σεβασμιώτατος δραττόμενος της ευλογημένης αυτής ευκαιρίας, ομίλησε προς τους ευαρίθμους εκκλησιαζομένους πιστούς, λαμβάνοντας αφορμή από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα που είναι απόσπασμα από την «Επί του Όρους ομιλία» του Κυρίου μας, η οποία αποτελεί σύνοψη ολόκληρου του κηρύγματός Του, αφού στα θέματα που διαπραγματεύεται, δίδει τις κατάλληλες κατευθύνσεις που οδηγούν τον άνθρωπο στην ένωσή του με το Θεό.
Στην αρχή ο Χριστός μιλά για τον λύχνο του σώματος του καθενός μας, που είναι οι οφθαλμοί, λέγοντας ότι, όταν το μάτι του ανθρώπου είναι φωτεινό, τότε και όλο το σώμα θα καταστεί φωτεινό. Ενώ, αντίθετα, η πονηριά που μπορεί να έχει το μάτι, που προσκολλάται στα αμαρτωλά πράγματα, θα επιφέρει το πνευματικό σκότος σε όλο το είναι του ανθρώπου.
Στη συνέχεια, αναφέρεται στην αγωνιώδη μέριμνα των ανθρώπων για την καθημερινότητα, συμβουλεύοντας να μην αγωνιούμε γι’ αυτή, διότι ο Θεός που έδωσε τα πνευματικά που σαφώς είναι ανώτερα, θα δώσει και τα υλικά που είναι κατώτερα. Χρησιμοποιώντας εικόνες από την αμεριμνησία της άλογης φύσεως, παροτρύνει όλους μας να επιζητούμε πρωτίστως τα πνευματικά αγαθά της Βασιλείας του Θεού και εν συνέχεια διαβεβαιώνει ότι θα μας δοθούν και όλα τα επίγεια.
Βεβαίως η εμπιστοσύνη στο Θεό δε σημαίνει αδιαφορία του ανθρώπου για τα βιωτικά. Το «μη μεριμνάτε» του Χριστού δε σημαίνει «μην εργάζεσθε». Ο Κύριος δεν συνηγορεί σε μία παθητικότητα απέναντι στη ζωή. Δεν περιφρονεί την εργασία, αλλά καταδικάζει την αγωνιώδη μέριμνα, που ταλαιπωρεί την ανθρώπινη ψυχή.
Ζούμε αναμφίβολα σε μία εποχή μέριμνας, αγωνίας και φόβου. Προσανατολίσαμε την ζωή μας στα υλικά αγαθά και λησμονήσαμε ποιες είναι οι προτεραιότητες της ψυχής και του σώματος, όπως μας το υποδεικνύει και το απαιτεί η σωστή και ζωντανή σχέση και κοινωνία μας με το Θεό.
Υποκαταστήσαμε την πρόνοια του Θεού με τα πρόσκαιρα υλικά αγαθά και η αγωνία μας αντί να αφορά την «κοινωνία» με τον Θεό και το συνάνθρωπό μας στοχεύει στην επιβίωση και την αυτάρκειά μας, που οδηγούν στην αποστασιοποίηση από την πηγή της Ζωής και της Αθανασίας.
Ο Χριστός όμως μας συμβουλεύει να έχουμε μία δυναμική και υπεύθυνη τοποθέτηση μέσα στη ζωή, τονίζοντας ότι πάνω απ’ όλα είναι η «Βασιλεία του Θεού και η δικαιοσύνη αυτού», με άλλα λόγια η νέα πραγματικότητα που εγκαινίασε Εκείνος με τη ζωή και το έργο Του.
«Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». (Ματθ. 6, 33). Μακάριος λοιπόν, ο άνθρωπος που ελπίζει και παραθέτει την ζωή του στον Θεό, «Σοι παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα, Δέσποτα…» Ευχή Θ. Λ. αγίου Ιωά. Χρυσοστόμου).
