Την ΣΤ΄ Κυριακή από του Πάσχα, επονομαζομένη του Τυφλού ένεκα της αναγινωσκομένης ευαγγελικής περικοπής της σχετικής αυτής θεραπείας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Θ. Λειτουργία στον παλαίφατο ενοριακό Ι. Ναό Παναγίας Κεχαριτωμένης Σύμης, με συλλειτουργούς του τον Πανοσ. Αρχιμανδρίτη π. Αντώνιο Πατρό, Ηγούμενο της Ι. Μονής Πανορμίτου, ο οποίος εξυπηρετεί ως ιερατικώς Προιστάμενος την συγκεκριμένη Ενορία και τον Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό. Την ι. υμνωδία ανέμελψαν γλυκυφθόγγως οι Ιεροψάλτες κ. Νικήτας Βογιατζής, κ. Μερκούριος Γιανναράς και κ. Εμμανουήλ Κυπριώτης.
Ο Σεβασμιώτατος, λαμβάνοντας αφορμή από την ευαγγελική διήγηση της αξιοθαύμαστης θεραπείας του εκ γενετής τυφλού, επεσήμανε το αναμφισβήτητο γεγονός της Θεότητος του Χριστού, ο Οποίος και πάλι χρησιμοποιώντας φιλανθρώπως την δημιουργική Του δύναμη, συμπληρώνει με πηλό την κραυγαλέα αυτή ατέλεια του σώματος του τυφλού. Όμως κάθε θαύμα που έκανε, αντί να καθίσταται αφορμή δοξολογίας του Ονόματος του Θεού, ξεχειλίζει το ποτήρι της οργής των «κακίστων Φαρισαίων» εναντίον Του, οι οποίοι με την συμπεριφορά τους αυτή, αποδεικνύουν έμπρακτα ότι μεγαλύτερο κακό από την σωματική τύφλωση είναι η πνευματική τύφλωση της απιστίας τους. Ενώ ο τυφλός «είδε» τον Θεό με τα εσωτερικά μάτια της πίστεως, αυτοί και οι διαχρονικώς όμοιοί τους, αν και λειτουργεί η αίσθηση της οράσεώς τους, παραμένουν στην ουσία πνευματικώς τυφλοί, διότι αρνούνται να αναγνωρίσουν τον χορηγό του ακτίστου Φωτός, που είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού.
Το αποτέλεσμα ήταν, ότι ενώ ο θεραπευμένος τυφλός έλαβε διπλή την θεραπεία, δηλαδή και το φως των σωματικών και το φως των πνευματικών του οφθαλμών, εκείνοι άπιστοι όντες, στερήθηκαν την θεογνωσία, οδηγώντας τον Κύριο να τους χαρακτηρίσει ως πνευματικά τυφλούς αφού σφράγισαν ηθελημένα τα πνευματικά τους μάτια, εμποδίζοντας την ψυχή τους να δεί «το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». (Ιωα. α΄,9).
