Το Σάββατο το απόγευμα τελέστηκαν τα Θυρανοίξια του Ιερού Εξωκκλησίου της “Παναγίας Παραμυθίας” που το ανήγειραν σε ιδιόκτητο κτήμα στην περιοχή “Ξίσος” στη Σύμη η οικογένεια Κωνσταντίνου και Κλεανθής Μοσκιού. Σημειώνεται δε, ότι πιστό αντίγραφο της θαυματουργού αυτής Εικόνας της Παραμυθίας απέστειλε η Ιερά Μονή Βατοπεδίου στην οικογένεια των Κτητόρων, οι οποίοι κατασκεύασαν τον συγκεκριμένο Ιερό Ναό, την τοποθέτησαν σε κεντρική θέση και έμπροσθεν αυτής εις το εξής καίει ακοίμητη κανδήλα προς δόξαν της Θεομήτορος.
Το παρόν στα Θυρανοίξια έδωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου κ. Χρυσόστομος, συμπαραστατούμενος από τον Πανοσολ. Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Πανορμίτου Αρχιμ. Αντώνιο Πατρό, τον φιλοξενούμενο Αρχιμ. Κων/νο Μανιώτη, τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο Πρωτοπρ. Στέφανο Μακρή και όλους του λοιπούς κληρικούς της Σύμης.
Συμμετείχε επίσης αρκετός κόσμος, ο Δήμαρχος Σύμης κ. Ελευθ. Παπακαλοδούκας, ο Αντιδήμαρχος κ. Νικήτας Γρύλης, Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και εκπρόσωποι των λοιπών τοπικών Αρχών.
Ο Σεβασμιώτατος αφού τέλεσε τον Αγιασμό, την διατεταγμένη Ακολουθία των Θυρανοιξίων και την Αρτοκλασία, ομίλησε εμπνευσμένα συγχαίρων την οικογένεια των Κτιτόρων για την ευλάβειά τους προς την Υπεραγία Θεοτόκο, τις πρεσβείες της Οποίας επικαλέστηκε για όλους τους Χριστιανούς. Τέλος ανεφέρθη στο θαυμαστό γεγονός, που επιτέλεσε η θαυματουργή Εικόνα της Θεομήτορος στην Ι. Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους και εξ αυτού ονομάστηκε «Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια:
«Κάποια χρονιά, ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνα, τήν 21η Ἰανουαρίου, τελείωσε ὁ Ὄρθρος καί οἱ πατέρες ἀποσύρθηκαν στὰ κελιά τους γιὰ νὰ ἀναπαυθοῦν, μέχρι νὰ ἀρχίσουν τὰ καθημερινὰ τοὺς διακονήματα. Τότε θὰ ἀνοιγόταν καὶ ἡ πύλη τῆς Μονῆς. Δὲν γνώριζαν ὅτι ἔξω ἀπὸ αὐτὴν παραμόνευαν πειρατές, ποὺ τὴν εἶχαν περικυκλώσει, ἕτοιμοι νὰ εἰσβάλλουν γιὰ νὰ καταστρέψουν τὰ πάντα.
Στὸ ναὸ βρισκόταν μόνος ὁ Ἡγούμενος, ἀφοσιωμένος στὴν προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικὰ ἀκούγοντας μία φωνή, ποὺ δὲν ἔμοιαζε μὲ φωνὴ ἀνθρώπου. Ἔντρομος κοίταξε γύρω του. Δὲν εἶδε κανέναν. Ἐξάλλου κανένας δὲν ἦταν μέσα στὸ ναό. Καὶ ὅμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε τὴν προσοχή του καὶ γεμάτος φόβο κατάλαβε ὅτι ἡ φωνὴ προερχόταν ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Θεομήτορος. Μὲ εὐλάβεια τέντωσε τὸ αὐτί του γιὰ νὰ ἀκούσει. Ἄκουσε τότε τὴ φωνὴ τῆς Παναγίας νὰ λέει: «Μὴν ἀνοίξετε σήμερα τὴν πύλη τῆς Μονῆς, ἀλλὰ ἀφοῦ ἀνεβεῖτε στὰ τείχη, νὰ διώξετε τοὺς πειρατές». Κατάπληκτος ὁ Ἡγούμενος προσήλωσε τὰ μάτια του στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Ἀντίκρυσε τότε ἕνα ἐκπληκτικὸ θαῦμα. Ἡ μορφὴ τῆς Παναγίας ἦταν ζωντανή. Τὸ βρέφος Ἰησοῦς ποὺ κρατοῦσε στὰ χέρια Της ἔλαβε καὶ αὐτὸ ζωή. Κίνησε τὸ δεξί Του χέρι καὶ ἔκλεισε τὸ στόμα τῆς ἁγίας Μητέρας Του, στρέφοντας πρὸς αὐτὴν τὸ φωτεινὸ πρόσωπό Του.
Μία γλυκιὰ παιδικὴ φωνὴ ἀκούστηκε νὰ λέει: «Μή, Μητέρα μου, μὴν τοὺς τὸ λές. Ἄφησέ τους νὰ τιμωρηθοῦν, ὅπως τοὺς ἀξίζει, γιατί ἀμελοῦν τὰ μοναχικά τους καθήκοντα». Τότε ἡ Κυρία Θεοτόκος μὲ μεγάλη μητρικὴ παρρησία πρὸς τὸν μονογενῆ Υἱό της, σήκωσε ἐλαφρὰ τὸ χέρι, συγκράτησε τὸ χεράκι του, ἔκλινε λίγο πρὸς τὰ δεξιὰ τὸ θεῖο Της πρόσωπο καὶ ἐπανέλαβε πιὸ ἔντονα: «Μὴν ἀνοίξετε σήμερα τὴν πύλη τῆς Μονῆς, ἀλλὰ ἀφοῦ ἀνεβεῖτε στὰ τείχη, νὰ διώξετε τοὺς πειρατές. Καὶ κοιτάξτε νὰ μετανοήσετε, γιατί ὁ Υἱός μου εἶναι ὀργισμένος μαζί σας». Ἐπανέλαβε δὲ καὶ γιὰ τρίτη φορά τὴν προειδοποίηση: «Σήμερα, μὴν ἀνοίξετε τὴν πύλη τῆς Μονῆς…». Μετὰ τὸ διάλογο ἡ Κυρία Θεοτόκος καὶ τὸ Πανάγιο Βρέφος Της ἀποκαταστάθηκαν πάλι σὰν εἰκόνα.
Ὁ Ἡγούμενος γεμάτος θαυμασμὸ συγκάλεσε ὅλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αὐτοὺς τὰ ὑπερφυσικὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν καὶ τοὺς ἐπανέλαβε τὰ λόγια ποὺ εἶχε ἀκούσει ἀπὸ τὰ χείλη τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Θείου Βρέφους. Ὅλοι μὲ κατάπληξη στράφηκαν πρὸς τὸ μέρος τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνας. Καὶ ἡ κατάπληξή τους αὐξήθηκε. Ἡ παράσταση τῆς εἰκόνας εἶχε μεταμορφωθεῖ. Ἡ σύνθεση μεταβλήθηκε ὁλοκληρωτικὰ καὶ δὲν ἔμοιαζε καθόλου μὲ τὴν παλαιὰ εἰκόνα. Διατηρήθηκε ἡ μορφὴ ὅπως φαίνεται σήμερα. Ἡ Παναγία νὰ κρατᾶ τὸ χέρι τοῦ Χριστοῦ κάτω ἀπὸ τὸ στόμα της καὶ νὰ κλίνει τὸ κεφάλι Της δεξιὰ γιὰ νὰ τὸ ἀποφύγει. Ἡ ἔκφραση τοῦ προσώπου Της εἶναι γεμάτη ἀπέραντη ἐπιείκεια, ἀγάπη, συμπάθεια καὶ μητρικὴ στοργή. Ὁ Χριστὸς παρόλο ποὺ παριστάνεται ὡς βρέφος ἔχει αὐστηρὸ πρόσωπο ὡς Κριτής.
Ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἶναι πράγματι ἀχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στὴ μορφὴ ποὺ εἶναι σήμερα, ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπινο χέρι, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, μετὰ τὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῆς Παναγίας μας γιὰ τὴ διάσωση τῆς Μονῆς. Ὀνομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδὴ Παρηγορήτρια. Καὶ δικαίως, διότι ἡ θέα τῆς γλυκιᾶς ἔκφρασης τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας ξεκουράζει, ἀναπαύει, γαληνεύει καὶ παρηγορεῖ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρὼπου».
Μετά το πέρας ο Σεβασμιώτατος επέδωσε, ως ευλογία εις έναν έκαστο, εικονίδιο της Παναγίας Παραμυθίας με την σχετική ενθύμηση. Τέλος οι ευσεβείς Κτίτορες προσέφεραν στους συμμετέχοντες, τα πατροπαράδοτα κεράσματα της Συμαϊκής φιλοξενίας.
