Σε κλίμα συγκίνησης τελέσθηκε χθες στην Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτη, το εξαετές Μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτη Σύμης κυρού Χρυσοστόμου Δημητριάδη του Ιμβρίου, του και πρώτου Μητροπολίτη της εν Δωδεκανήσω Ιεράς Μητρόπολης του Οικουμενικού Θρόνου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελλορίζου κ. Χρυσόστομος, χοροστάτησε του Όρθρου, τέλεσε την Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία μετά την απόλυση, προέστη του Ιερού Μνημοσύνου. Συλλειτουργοί του ήταν ο Πανοσιολ. Καθηγούμενος της Ι. Μονής, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου Αντώνιος Πατρός και ο Πρεσβύτερος π. Γεώργιος Κακακιός. Την ιερά υμνωδία απέδωσαν γλυκυφθόγγως ο Πρωτοψάλτης της Ι. Μονής κ. Σταύρος Πίλιουρας με τον Ιεροψάλτη κ. Αγαπητό Μιχελλή.
Επί τω τέλει, ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος, απευθυνόμενος στο πυκνό εκκλησίασμα, μεταξύ του οποίου ήταν ο Δήμαρχος Σύμης κ. Ελευθέριος Παπακαλοδούκας και ο Διοικητής Δ.Α.Ν. Σύμης Συνταγματάρχης κ. Παναγιώτης Βρανάς, αναφέρθηκε αρχικώς στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, το οποίο παραθέτει την έναρξη του δημοσίου έργου του Χριστού, που άρχισε να κηρύττει, παρακινώντας τον λαό σε μετάνοια, διότι «ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών».
Το κήρυγμα του Χριστού ξεκίνησε, όταν σταμάτησε το κήρυγμα του Βαπτιστή Ιωάννη, μετά την φυλάκισή του από τον Ηρώδη Αντίπα, αφού είχε πλέον επιτελέσει το έργο που του ανέθεσε ο Θεός. Είχε πλέον προετοιμάσει τον κόσμο, «εις τον ερχόμενον μετ’ αυτόν ίνα πιστεύσωσιν, τούτ’ έστιν εις τον Ιησούν Χριστόν» (Πραξ. 19, 4).
Με τη σύλληψη λοιπόν του Προδρόμου ήρθε η ώρα, κατά το σχέδιο του Θεού, να κάνει έναρξη του δικού Του κηρύγματος ο Χριστός και ως κέντρο του διάλεξε μια κεντρική πόλη, την Καπερναούμ, όπου και εγκαταστάθηκε, αφήνοντας την Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί. Η Καπερναούμ ήταν σπουδαία πόλη της Γαλιλαίας, χτισμένη στην όχθη της λίμνης της Γεννησαρέτ, στα όρια των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Επαληθεύτηκε έτσι η προφητεία του προφήτη Ησαία, ότι στην Γαλιλαία, στην γη Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, στον λαό που βρισκόταν «εν σκότει…, εν χώρα και σκιά θανάτου, ανέτειλε φως μέγα». Το φως που θα φώτιζε όλα τα έθνη.
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος με λίαν συγκινητικούς και εμπνευσμένους λόγους αναφέρθηκε στην σεμνή προσωπικότητα του αοιδίμου Προκατόχου του, στην σταυρική πορεία της πολυκυμάντου βιοτής του, στην αναχώρηση από την πατρώα του γη, την Ίμβρο, και προπαντός στο πνεύμα αυταπαρνήσεώς του και υπακοής του εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον τον εξέλεξε και απέστειλε ως πρώτον Μητροπολίτην της Μητροπόλεως των ακριτικών μας Νήσων, όπου και ηνάλωσε εαυτόν μέχρι τελευταίας του αναπνοής, διακονώνοντας ευόρκως και θυσιαστικώς την Μητέρα Εκκλησία, εγκαθιδρύοντας εκ του μηδενός στην Σύμη την νεοσύστατη Μητρόπολη, με πολλές δυσκολίες και εμπόδια.
Μετά το πέρας του Ι. Μνημοσύνου, η Ιερά Μονή προσέφερε στο «Υδραικό» τα κόλυββα, καφέ και τα επί τούτω καθιερωμένα κεράσματα.
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος συνοδευόμενος από τον Πανοσιολ. Καθηγούμενον, μετέβη στο παρακείμενον της Ι. Μονής Κοιμητήριο, όπου αναπαύεται το χοικόν σκήνος του Μακαριστού Προκατόχου του και τέλεσε επί του τάφου του το κατ’ έθος Νεκρώσιμον Τρισάγιον.
