Ι.Μ. Βεροίας: Δοξολογία για τον Μακεδονικό Αγώνα

Την Κυριακή 15 Οκτωβρίου το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας τελέστηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα Δοξολογία με την ευκαιρία του εορτασμού του Μακεδονικού Αγώνα. Στην συνέχεια εκφωνήθηκε πανηγυρική ομιλία από τον κ. Δημήτριο Θεοχαρόπουλο, Διευθυντή του 13ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέ­τε­ροι καλῶν ἔργων προΐσθασθαι εἰς τάς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι».

Δύο φορές τονίζει ὁ πρωτοκορυ­φαῖ­ος ἀπόστολος Παῦλος στό ση­με­­ρινό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν ἐπι­στο­λή του πρός τόν μαθητή του, ἐπί­σκοπο Κρήτης Τίτο, τήν ἀνα­γκαι­ότητα τῶν καλῶν ἔργων γιά ὅσους πιστεύουν στόν Θεό, καί αἰ­τιολογεῖ τήν ἐπιμονή του στό θέ­μα αὐτό λέγοντας ἀφενός ὅτι τά κα­λά ἔργα εἶναι «καλά καί ὠφέ­λιμα τοῖς ἀνθρώποις» καί ἀφετέ­ρου ἐξυπηρετοῦν «τάς ἀναγκαίας χρείας» καί κάνουν τούς ἀνθρώ­πους νά μήν εἶναι ἄκαρποι ἀλλά νά ἔχουν καρπούς καλούς καί ἀγα­θούς.

Ποιά εἶναι ὅμως γιά τόν ἀπό­στο­λο Παῦλο τά καλά ἔργα τά ὁποῖα συστήνει στούς χριστιανούς; Τό διευκρινίζει καί αὐτό ἔμμεσα, πε­ρι­γράφοντας τά ἀνωφελῆ καί μά­ταια ἔργα. «Μωράς δέ ζητήσεις καί γενεα­λο­γίας καί ἔρεις καί μάχας νομικάς περιΐστασο· εἰσίν γάρ ἀνω­φελεῖς καί μάταιοι».

Εἶναι οἱ ἀνόητες ἀνα­ζητήσεις καί ἐνασχολήσεις μέ τούς γενεα­λογι­κούς καταλόγους, εἶναι οἱ ἀντιπα­ραθέσεις καί οἱ συγ­κρού­­σεις μέ τούς ἀνθρώπους γιά θέ­ματα πού ἀφοροῦν τόν νόμο. Ὅλα αὐτά τά χαρακτηρίζει ὁ ἀπό­στο­λος ἀνωφε­λῆ καί μάταια, γιατί δέν προσ­φέ­ρουν καμιά ὠφέ­λεια σέ ὅσους ἀσχο­λοῦνται μέ αὐ­τά καί κατά συ­νέ­πεια εἶναι ἄχρη­στα καί μάταια.

Καί ὅμως αὐτά ἀκριβῶς εἶναι τά ἔργα τά ὁποῖα ἀπασχο­λοῦν καί ἐν­δια­φέρουν τούς περισ­σοτέρους ἀν­θρώπους. Εἶναι αὐτά τά ὁποῖα ἑλ­κύουν τήν προσοχή τους, ἐξά­πτουν τήν περιέργεια καί τή φ­α­ντα­σία τους καί γιά χάρη τους δα­πανοῦν τόν χρόνο τους καί συχνά καί τά χρήματά τους.

Τό ἐνδια­φέρον τῶν ἀν­θρώ­πων γι᾽αὐτά ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τό περιεχόμενο πολλῶν ραδιοφω­νι­­­κῶν καί τηλεοπτικῶν προγραμμά­των ἀλλά καί ἐντύπων καί μέσων κοινωνικῆς δικτυώσεως, πού ἀν­τα­­­­πο­κρίνονται μέ αὐτόν τόν τρό­πο στή ζήτηση τῶν περισσο­τέ­ρων ἀνθρώπων.

Ποιά εἶναι ὅμως ἡ ὠφέλεια καί ποιό εἶναι τό καλό πού προκύπτει ἀπό μιά τέτοια ἐνασχόληση; Καμία ὠ­φέλεια, κανένα κέρδος, παρά μό­νο ἄσκοπη κατασπατάληση τοῦ χρό­νου πού δέν ὁδηγεῖ πουθενά, πού δέν παράγει κανένα θετικό ἀπο­τέλεσμα, ἀκόμη καί ὅταν δέν ἔχει ἄλλες ἀρνητικές συνέπειες, ὅπως οἱ ἔριδες καί οἱ διαμάχες στίς ὁ­ποῖ­ες ἀναφέρεται ὁ ἀπόστο­λος.

Ὅμως ὁ Θεός δέν μᾶς δίδει τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας γιά νά τόν δα­πα­νοῦμε καί νά τόν σπατα­λοῦ­με ἄσκοπα. Οὔτε μᾶς δίδει τίς ἱκανό­τη­­τες, τά χαρίσματα καί τά τά­λα­ντα γιά νά τά περιφέρουμε ἀνα­ξι­ο­­ποίητα, ἐνῶ, ἐάν τά ἀξιοποιήσου­με, ἐάν κάνουμε τά καλά ἔργα πού συστήνει ὁ ἀπόστο­λος Παῦλος, θά ὠφελη­θοῦ­με καί ἐμεῖς καί οἱ ἀ­δελ­­φοί μας.

Γι᾽ αὐτό καί δέν παρα­λεί­πει νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὁ ἀπόστο­λος ὅτι δέν ἀρκεῖ νά κάνουμε ἁπλῶς καλά ἔργα ἀλλά αὐτά τά καλά ἔργα, γιά νά εἶναι πραγμα­τι­κά ὠφέλιμα, θά πρέπει νά ἐξυπη­ρε­τοῦν καί τίς ἀνάγκες τῶν ἄλ­λων, θά πρέπει νά διακονοῦν «τάς ἀναγκαίας χρεί­ας». Διότι συμβαί­νει κάποιες φο­ρές νά κάνουμε πράγ­ματι κάτι κα­λό, κάτι χρήσιμο καί ὠφέλιμο ἀλλά αὐτό νά ἀφορᾶ μόνο τόν ἑαυτό μας, νά ὠφελεῖ καί νά προ­άγει μόνο ἐμᾶς. Ἀσφαλῶς κάτι τέτοιο δέν ἀποκλείεται, δέν εἶναι ἄχρηστο καί κατακριτέο, ἀλλά δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι δέν εἴ­μαστε μόνοι στόν κόσμο καί ἔχου­με εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ νά εἴμεθα ὠφέ­λιμοι καί στούς συναν­θρώπους μας, φρο­ντίζοντας νά ἐκ­πλη­ρώ­νουμε καί ἐμεῖς τήν προ­τρο­πή τοῦ ἀποστό­λου Παύλου: «μανθα­νέ­τωσαν οἱ ἡμέ­τεροι κα­λῶν ἔρ­γων προΐστα­σθαι εἰς τάς ἀνα­γκαίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι».

Τούς καρπούς, ἄλλωστε, τῶν κα­λῶν ἔργων τῶν πατέρων μας, τῶν ἀγωνιστῶν καί τῶν ἡρώων τοῦ Μα­κεδονικοῦ ἀγῶνος, πού τιμοῦ­με σήμερα, ἀπολαμβάνουμε καί ἐ­μεῖς, καθώς ἡ δική τους θυσία καί ἡ δική τους ἀνιδιοτελής προσφο­ρά κάτω ἀπό τραγικά δύσκολες καί ἀντίξοες συνθῆκες, ἄνοιξε τόν δρόμο γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μας καί τήν ἕνω­σή της μέ τήν Ἑλλάδα.

Ἄν πολλοί ἀπό αὐτούς τούς ὁποίους τιμοῦ­με σήμερα δέν ἐγκα­τέλειπαν τήν ἀσφάλεια καί τήν ἄνεση τῆς ἐλεύθερης πατρίδος καί δέν ἐρχό­ταν ἐδῶ γιά νά ἑνώσουν τίς δυ­νά­μεις τους μέ τόν Μακεδο­νι­κό Ἑλ­λη­νισμό, πού ἀναζητοῦσε ἀπεγνω­σμένα ἕνα χέρι βοηθείας γιά νά ἀπαλλαγεῖ ὄχι μόνο ἀπό τόν τουρ­κικό ζυγό ἀλλά καί ἀπό τή σλα­βική ἐπεκτατικότητα πού ἐπιχει­ροῦσε νά οἰκειοποιηθεῖ τή Μακε­δο­νία, καί ἐπιχειρεῖ, καί νά ἐπεκταθεῖ μέχρι τό Αἰ­γαῖο· ἄν οἱ ἥρωες τοῦ Μακεδον­ι­κοῦ ἀγῶνος, στρα­τιω­τι­κοί, κληρι­κοί, διπλω­μάτες, δα­σκά­λες, ἄν­δρες καί γυναῖκες, μικροί καί με­γάλοι, δέν ἕνωναν τίς δυνάμεις τους ἀδιαφορώντας γιά τή ζωή τους στά «καλά ἔργα εἰς τάς ἀνα­γκαίας χρείας», στόν ἀγώ­να δηλα­δή γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μα­κε­δονίας μας, ἐμεῖς δέν θά μπο­ρού­­­σαμε νά ἀπολαμβάνουμε ὅ,τι ἀπολαμβάνουμε σήμερα, μία ἐλεύ­θερη καί ἑλληνική Μακεδο­νία.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ προτροπή τοῦ πρω­τοκορυφαίου ἀποστόλου Παύ­λου, τοῦ ἀποστόλου πού ἦρθε στήν Ἑλ­λάδα γιά νά κηρύξει τόν Χριστό ἀντα­ποκρινόμενος στήν πρόσ­κλη­ση τοῦ νεαροῦ Μακεδόνα, «διαβάς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν», ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γιά μᾶς σή­μερα, ἀδελφοί μου. Γιατί μᾶς ὑπενθυμίζει τό χρέ­ος μας νά συνεχίσουμε τά «κα­λά ἔργα εἰς τάς ἀναγκαίας χρείας» τῶν πατέρων μας πού μνη­μονεύ­ουμε καί τιμοῦμε σή­μερα, καί νά προστατεύσουμε ὡς πολύτιμο θη­σαυ­ρό ὅ,τι μᾶς κληρο­δότησαν μέ τήν ὑπέροχη θυσία τους. Νά δια­φυ­­λάξουμε αὐτό τόν τόπο, τή Μα­κεδονία μας, τόν βαμμένο μέ τό αἷ­μα καί σπαρμένο μέ τά ὀστᾶ τους, ἐλεύθερο καί ἑλληνικό, καί νά μή δώσουμε σέ κανένα τό δι­καί­ω­­μα νά σφετερισθεῖ τό ὄνομα, τήν ταυτότητα καί τήν ἱστορία τῆς Μακεδονίας μας ποτέ καί ἔναντι οὐδενός ἀνταλλάγματος.