Μητροπ. Βεροίας: “Η ψυχή μας ζητά τα πνευματικά”

Κάλεσμα αγάπης προς του πιστούς να ανοίξουν τις καρδιές τους και να δεχθούν τον Χριστό απηύθυνε την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, μετά τη λειτουργία τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Νεοκάστρου επί τη εορτή του Αγίου Μοδέστου.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα».

Λίγες ἡμέρες μόνο μένουν ἀκόμη μέχρι τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, καί ὅλοι προ­ετοι­μα­­ζόμεθα γι᾽ αὐτήν τή μεγάλη ἑορ­­­τή τῆς Ἐκκλησίας μας καί τοῦ κόσμου, ὁ καθένας μέ τόν τρόπο πού κρίνει καί νομίζει ὡς ὀρθό. Εἶ­ναι ὅμως ὀρθός ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο προετοιμαζόμεθα καί θά μᾶς ὁδηγήσει στό ἐπιθυμητό ἀποτέλε­σμα;

Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προσφέρει σή­μερα τή δυνατότητα νά ἐλέγ­ξου­­με τήν ποιότητα καί τήν ἀπο­τε­­λε­σματικότητα τῆς προετοιμα­σί­ας μας αὐτῆς μέσα ἀπό τό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα πού ἀκού­σαμε, μέσα ἀπό τήν παραβολή τοῦ Με­γά­λου Δείπνου. Γιατί δέν εἴμεθα μόνο ἐμεῖς πού προετοιμαζόμεθα γιά τά Χριστούγενννα, μόνο ἐμεῖς πού προετοιμαζόμεθα γιά τή συ­νά­ντησή μας Χριστό, ἀλλά καί ὁ Θεός πού προετοιμάζεται γιά τή συνά­ντησή μας μαζί του, γιά τή συνά­ντησή του μέ τό πλάσμα του. Καί, ὅπως ἀκούσαμε στό εὐαγγε­λι­κό ἀνάγνωσμα, εἶναι ἤδη ἕτοι­μος γιά τό Μεγάλο Δεῖπνο πού προετοι­μάζει γιά χάρη μας. Εἶναι ἤδη ἕτοιμος καί μᾶς προσκαλεῖ νά συμ­μετάσχουμε σέ αὐτό.

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα». Ἐλᾶτε, μᾶς λέει, γιατί ὅλα εἶναι ἕτοιμα. Καί τί συμβαίνει τώ­ρα; Πῶς ἀνταποκρίνονται οἱ προσ­κεκλημένοι στό κάλεσμά του;

Θά περίμενε κανείς, ἀδελφοί μου, νά σπεύσουν ὅλοι νά ἀνταπο­κρι­θοῦν στήν πρόσκληση καί μάλιστα μέ πολλή χαρά γιά τήν τιμή πού τούς γίνεται. Θά περί­με­νε κανείς νά ὑπάρχει συνωστι­σμός στήν εἴσοδο. Ὅμως ἡ εἰκόνα πού μᾶς περιγράφει ὁ ἱερός εὐαγγελι­στής εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. «Ἤρ­ξαντο πάντες ἀπό μιᾶς παραι­τεῖ­σθαι». Ἄρχισαν ὅλοι ἀμέσως νά πα­ραιτοῦνται ἀπό τήν πρόσκληση. Ὄχι γιά σοβαρούς λόγους, ἀλλά προβάλλοντας διάφορες εὐτελεῖς, θά ἔλεγα, δι­καιολο­γίες. Ὁ ἕνας εἶχε ἀγορά­σει ἕνα χω­ράφι καί ὁ ἄλλος ἕνα ζευ­γάρι βό­δια, καί γι᾽ αὐτό δέν μπο­ροῦ­σαν νά ἀνταποκριθοῦν στήν πρόσκληση καί νά συμμε­τά­σχουν στό δεῖπνο. Καί ὁ τρίτος δι­καιολογεῖται ὅτι παν­τρεύτηκε καί δέν μποροῦσε νά ἀφήσει μόνη της τή σύζυγό του.

Προφάσεις καί δικαιολογίες εἶναι ὅλα αὐτά, γιατί δέν ὑπάρχει τίποτε πιό σημαντικό ἀπό μία τόσο τι­μη­τι­κή πρόσκληση σάν αὐτή πού ἀπηύ­θυνε ὁ Χριστός πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους. Καί ὅμως αὐτοί ἀρ­νήθηκαν καί θεώρησαν τίς κο­σμι­­κές τους ὑποχρεώσεις περισ­σό­­τε­ρο σημαντικές ἀπό τήν πρόσ­κλη­­ση τοῦ Κυρίου, καί ἔχασαν ἔτσι τήν εὐκαιρία καί δέν ἀξιώθηκαν ποτέ νά παρακαθήσουν στό με­γά­λο καί οὐράνιο Δεῖπνο.

Νά, λοιπόν, ἀδελφοί μου, ποιό εἶ­ναι τό κριτήριο καί γιά τή δική μας προετοιμασία: τό μέτρο τῆς ἀνταποκρίσεώς μας στήν πρόσ­κλη­­­ση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἱεράρ­χη­ση τῶν προτεραιοτήτων μας.

Ἄς ἐξε­τάσουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς δοῦμε καί ἐμεῖς τί κάναμε καί τί κάνουμε, ὅταν ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ διά τῆς Ἐκκλησίας του νά προετοιμασθοῦ­με γιά νά ἑορτάσουμε τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων καί νά ἀνοί­ξου­με τήν καρδιά μας γιά νά τόν δεχθοῦμε. Ἀνταποκρινόμασθε σέ αὐτήν, συμμετέχοντας μέ τή νη­στεία, μέ τήν προσευχή, μέ τήν ἐξομολόγηση ἤ προφασιζόμασθε τίς ἄλλες ὑποχρεώσεις μας καί θεωροῦμε πιό σημαντικές τίς ἀν­θρώ­πινες προετοιμασίες μας γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Γεννήσεώς του ἀπό τήν προετοιμασία τῆς ψυ­χῆς μας;

Ἄς σκεφθοῦμε τί θά ἀπαντή­σου­με, ὅταν ὁ Χριστός θά μᾶς καλέσει τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων νά πᾶμε νά τόν προσκυνήσουμε στή φάτνη, νά τοῦ ψάλλουμε μαζί μέ τούς ἀγγέλους, νά τόν δεχθοῦμε στήν ψυχή μας. Θά ἐπιλέξουμε νά βρεθοῦμε κοντά του ἤ μήπως θά προτιμήσουμε μέ διάφορες προ­φά­σεις νά μείνουμε μακριά του;

Πρίν νά ἀποφασίσουμε, ἀδελφοί μου, τί θά ἐπιλέξουμε καί τί ἀπά­ντηση θά δώσουμε στόν Χριστό, ἄς σκεφθοῦμε ποιά ἦταν ἡ ἐπιλογή καί ποιά ἡ ἀπάντηση τοῦ ἁγίου πού τιμοῦμε σήμερα, ἰδιαιτέρως ἐδῶ στό Νεόκαστρο, τοῦ ἁγίου Μο­­δέστου, ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσο­λύ­μων. Ἄς ἀναλογισθοῦμε πόσο μεγάλη ἦταν ἡ ἀγάπη του γιά τόν Χριστό, ὥστε ὄχι μόνο προσέφερε τόν ἑαυτό του στήν ἀγάπη καί τή διακονία τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀδελ­φῶν του, θεραπεύοντας τόσο τούς ἴδιους ὅσο καί τά ζῶα τους ἀκόμη ἀπό τίς ἀσθένειες, ἀλλά καί ἐργάσθηκε γιά τήν ἀνακαίνιση τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων στούς Ἁγίους Τόπους, τά ὁποῖα εἶχαν κα­ταστρέψει οἱ Πέρσες, καί στό τέλος ὑπέμεινε γιά χάρη τοῦ Χρι­στοῦ καί τόν μαρτυρικό θάνατο.

Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, τοῦ ἁγίου Μο­δέ­στου γιά τόν Χριστό μᾶς προσ­φέ­ρει ἕνα ἀκόμη κριτήριο γιά νά σταθμίσουμε τή δική μας ἀγάπη καί νά ἐλέγξουμε πόσο ἕτοιμοι εἴ­μεθα νά ἀκολουθήσουμε τήν πρόσ­­κλησή του γιά νά τόν δε­χθοῦ­με στήν ψυχή μας καί γιά νά πα­ρα­καθίσουμε ἐν τέλει καί στό με­γά­λο δεῖπνο τῆς βασιλείας του.

Ἡ σημερινή μνήμη τοῦ ἁγίου Μο­­δέστου μᾶς δίδει μία ἀκόμη εὐ­καιρία, ἀδελφοί μου. Ἄς τήν ἀξιο­ποιήσουμε, γιά νά ἑορτάσουμε καί ἐμεῖς τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνο μέ φῶτα καί στολίδια ἀλλά καί μέ τόν Χριστό μέσα στήν καρ­διά μας. Ἄς προετοιμασθοῦμε ἀπό τώρα. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς δίδει μέ τίς ὁμιλίες αὐτές ἀπό τά Εὐαγγέλια ἀλλά καί ἀπό ὅλη τήν παράδοσή της, τή δυνατότητα νά ἑτοιμασθοῦμε πνευματικά, γιά νά μήν ἔρθει ἡ ὥρα καί ποῦμε «ἄ, ἐμεῖς εἴχαμε χθές ρεβεγιόν, καί δέν μπορῶ νά πάω τώρα πρωί-πρωί στήν Ἐκκλησία γιά νά κοινωνήσω, νά λάβω τόν Χριστό μέσα στήν ψυχή μου» ἤ ὅ,τι ἄλλο, ἀλλά γιά νά ἀπαντήσουμε στήν πρόσκληση πού θά μᾶς ἀπευθύνει τήν ἡμέρα ἐκείνη τῶν Χριστουγέννων «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε», καί γιά νά πάρουμε μέσα μας, στή φάτνη πού θά ἔχουμε ἤδη φτιάξει μέσα μας, τόν Χριστό. Ἄς προβληματισθοῦμε, ἀδελφοί μου, καί ἄς μή μείνουμε μόνο στά ὑλικά, καί αὐτά χρειάζονται, ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα ἡ ψυχή μας ζητᾶ τά πνευματικά, ζητᾶ τόν Χριστό γιά νά ζήσουμε αἰώνια μαζί του. Ἀμήν.