«Τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;»
Πρίν ἀπό δύο Κυριακές ἀκούσαμε, ἀδελφοί μου, στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἕναν νομικό νά ρωτᾶ τόν Ἰησοῦ τί πρέπει νά κάνει γιά νά κερδίσει τήν αἰώνιο ζωή καί τόν Ἰησοῦ νά ἀπαντᾶ μέ τήν παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου.
Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε νά θέτει τό ἴδιο ἐρώτημα ἕνας ἄλλο ἄρχων, γεγονός πού ἀποδεικνύει τή σπουδαιότητα τοῦ ἐρωτήματος καί τή σημασία τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Καί μπορεῖ φαινομενικά ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι διαφορετική στίς δύο περιπτώσεις, στήν οὐσία της ὅμως παραμένει ἡ ἴδια, γιατί οἱ προϋποθέσεις γιά νά κληρονομήσει ὁ ἄνθρωπος τήν αἰώνιο ζωή εἶναι σταθερές καί ἀμετακίνητες, δέν ἐπηρεάζονται ἀπό ἐξωτερικές συνθῆκες οὔτε σχετίζονται μέ τά πρόσωπα τά ὁποῖα θέτουν τό ἐρώτημα. Διότι ἡ προτροπή τοῦ Χριστοῦ πρός τόν ἐρωτῶντα ἄρχοντα νά πωλήσει ὅλα τά ὑπάρχοντά του καί νά τά μοιράσει στούς πτωχούς προϋποθέτει τήν ἴδια ἀπροϋπόθετη καί θυσιαστική ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο, προϋποθέτει τήν ἀγάπη πού δέν ἀναφέρεται σέ πρόσωπα γνωστά μόνο, σέ πρόσωπα οἰκεῖα ἤ συγγενικά, ἀλλά ἀναφέρεται στόν κάθε ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, στόν κάθε ἄνθρωπο ὡς τέκνο τοῦ Θεοῦ, στόν κάθε ἄνθρωπο ὡς πλησίον καί ὡς ἀδελφό.
Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού ἔκανε τόν καλό Σαμαρείτη νά διαθέσει τόν χρόνο, τά χρήματα καί τήν προσοχή του γιά τή θεραπεία καί τήν ἀνακούφιση τοῦ ἀγνώστου του ἐμπεσόντος εἰς τούς ληστάς Ἰσραηλίτου. Αὐτήν τήν ἀγάπη προϋποθέτει καί ἡ προτροπή τοῦ Χριστοῦ πρός τόν πλούσιο νά δώσει τά ὑπάρχοντά του στούς ἀγνώστους του πτωχούς, τά πρόσωπα τῶν ὁποίων ταυτίζονται μέ τά πρόσωπα τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου.
Γιατί τό ζήτημα δέν εἶναι τά πρόσωπα, εἶναι ἡ εἰλικρινής ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό πού κρίνεται μέσα ἀπό τά πρόσωπα. Καί εἰλικρινής ἀγάπη πρός τόν Θεό ὑπάρχει μόνο ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν συνδέεται μέ τά γήινα πράγματα, δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τά ἐγκόσμια ἀγαθά, ὅταν εἶναι διατεθειμένος νά τά θυσιάσει χάριν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Καί αὐτή τήν ἀγάπη διέθετε ἡ ἑορταζόμενη σήμερα ἁγία μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνη. Καταγόταν ἀπό εὐγενῆ καί ἀριστοκρατική οἰκογένεια. Εἶχε χρήματα πολλά, ἀλλά δέν ἦταν ἐξαρτημένη ἀπό αὐτά. Γι᾽ αὐτό καί δέν εἶχε καμία δυσκολία νά τά ἀπαρνηθεῖ προκειμένου νά μήν ἀρνηθεῖ τήν πίστη στόν Χριστό.
Εἶχε χαρίσματα πνευματικά πολλά, εἶχε γνώση καί σοφία κοσμική, ἀλλά οὔτε αὐτά δίστασε νά τά θέσει στήν ὑπηρεσία τῆς πίστεώς της καί τῆς ἀγάπης της στόν Χριστό.
Ἦταν νέα καί εἶχε κάλλος σωματικό, ἀλλά οὔτε αὐτό δέν δίστασε νά τό θυσιάσει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά χαίρουσα καί ἀγαλλομένη δέχθηκε τά βασανιστήρια καί τό μαρτύριο προκειμένου νά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή.
Τό παράδειγμα τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης ἔρχεται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τό παράδειγμα τοῦ ἄρχοντος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Παρότι καί οἱ δύο ξεκινοῦν ἀπό τήν ἴδια ἀφετηρία, εἶναι πλούσιοι καί ἐπιθυμοῦν νά κληρονομήσουν τήν αἰώνιο ζωή, ὁ ἕνας ἀπέρχεται λυπούμενος, γιατί δέν ἔχει τή δύναμη νά θυσιάσει τόν πλοῦτο του, δέν διαθέτει τήν ἀγάπη πού χρειάζεται γιά νά σπάσει τά δεσμά πού τόν κρατοῦν στή γῆ, ἐνῶ ἡ ἁγία Αἰκατερίνη εἰσέρχεται χαίρουσα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν γιά νά ἀπολαύσει τήν αἰώνιο ζωή.
Ἀδελφοί μου, τά δύο παραδείγματα τῆς σημερινῆς ἡμέρας μᾶς δείχνουν πῶς πραγματικά κερδίζεται ἡ αἰώνιος ζωή. Κερδίζεται μέ τήν ἀγάπη πού γνωρίζει νά θυσιάζει τά πάντα καί νά μήν κρατᾶ τίποτε γιά τόν ἑαυτό της. Γι᾽ αὐτό ὅσοι δέν ἔχουμε πλοῦτο καί χρήματα πολλά, ἄς μήν θεωρήσουμε δέν κινδυνεύουμε νά παραμείνουμε μακριά ἀπό τήν αἰώνιο ζωή· γιατί δέν εἶναι ἡ ποσότητα τῶν ἀγαθῶν πού μᾶς ἐμποδίζει, ἀλλά ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο συνδεόμαστε μέ αὐτά. Καί δέν εἶναι μόνο ἡ προσκόλληση στά ὑλικά ἀγαθά πού μᾶς στερεῖ τήν αἰώνιο ζωή, ἀλλά καί ἡ προσκόλληση σέ πρόσωπα, σέ συνήθειες, σέ ἀδυναμίες καί πάθη. Ὅ,τι δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά προσφέρουμε ὁλοκληρωτικά τήν ἀγάπη μας καί τήν ψυχή μας στόν Θεό, ὅπως τό ἔκανε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνη, μᾶς στερεῖ τήν αἰώνιο ζωή.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἐλέγξουμε ποιά εἶναι αὐτά πού βάζουν ἐμπόδια στήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό καί ἄς σπεύσουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτά προκειμένου νά μήν ἀπωλέσουμε τήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία εὔχομαι διά πρεσβειῶν τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά ἀπολαύσουμε ὅλοι μας, ἀδελφοί μου. Ἀμήν.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων