Ο εορτασμός του Αγ. Ιωάννου του Ελεήμονος στην Βέροια

Την Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018 πανηγύρισε η ενορία του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος Βεροίας τη μνήμη του επωνύμου Αγίου της. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την Θεία Λειτουργία στο ενοριακό παρεκκλήσιο του Αγίου Στεφάνου.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε μνημόσυνο των δωρητών και μελών της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Κυριών Βεροίας, και χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον κ. Στυλιανό Παμπούκα.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Πλοῦτον τόν σόν ἐσκόρπισας τοῖς πένησι καί τῶν οὐρανῶν τόν πλοῦτον νῦν ἀπείληφας,Ἰωάννη πάνσοφε».

Στή χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκ­κλησίας μας συναριθμεῖται δι­καί­ως καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγι­ος προστάτης τῆς ἐνορίας σας, ὁ ἅγιοςἸωάννης ὁ ἐλεήμων,ἀρχι­ε­πίσκοπος Ἀλεξανδρείας.

Καί τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο τόν συνα­ρί­θμη­σε μετά τῶν ἁγίων της ἡἘκ­κλησία τόν ὑποδηλώνει τό προ­­σωνύμιο τό ὁποῖο τοῦ ἀπέ­δω­σε, τό ἐπίθετοἐλεήμων, τό ὁποῖο ἔχει δώσει σέ ἕναν μόνο ἀκό­μη ἅγιό της, ὁ ὁποῖος ἔζησε ἀρ­γότερα, στόν ἅγιο Φιλάρετο τόν ἐλεή­μονα.

Ὅμως ἀκόμη καί ἐάνἡ Ἐκκλησία μας δέν ἀπέδιδε στόν ἑορταζόμενο ἅγιο Ἰωάννη αὐτόν τόν τιμητικό χα­­­ρακτηρισμό, δέν θά ἄλλαζε τί­πο­τε, διότι ὁ ἅγιος Ἰωάν­νηςἦτανἐν τοῖς πράγμασι ἐλεή­μων. Ἡ ζωή του ἦταν μία διαρκής ἐλεημοσύνη, μία διαρκής προσφο­ρά στόν ἀδελφό του, στόν πά­σχοντα, στόν πτωχό, στόν ἀσθε­νοῦ­ντα καί τόν ἀδύναμο.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης προσέφερε βε­βαίως καί ὁλόκληρη τή μεγάλη περιουσία πού κληρονόμησε ἀπό τήν οἰκογένειά του στούς πτωχούς καί τούς ἀναξιοπαθοῦντες συναν­θρώ­πους του, ὅταν μετά τόν θά­νατο τῆς συζύγου του, σέ νεαρή ἡλι­κία, ἀποφάσισε νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό, θεωρώντας, ὅπως ἔλεγε, τόν ἑαυτό του ὀφειλέτη πρός ὅ­λους τούς ἀνθρώπους· δέν ἦτανὅμως μόνο αὐτήἡκίνηση καί ἡπράξη πού τόν κατέστησε ἐλεή­μοναἀλλάὁλόκληρηἡζωή του. Διότι, ἐάν ἦταν μόνο αὐτήἡπροσ­φορά του, προσφορά πού ἐπίσης δέν εἶναι πολύ εὔκολο γιά τόν κα­θένα μας νά τήν κάνει, θά μποροῦ­σε νά ἰσχυρισθεῖκανείς ὅτι εἶχε τό­σα πολ­λά χρή­ματα, τά ὁποῖα μά­λιστα δέν ἀπέ­κτησε προσωπικά ἀλ­λά τά κλη­ρο­νόμησε, ὥστε δέν ἦταν δύ­σκο­λο νά τά χαρίσει στούς πτω­χούς καί ἀνα­ξιοπαθοῦντες.Ὅμως δέν ἦταν,ὅπως εἴπαμε αὐτήἡπροσ­φορά πού τόν ἀνέ­δει­ξε ἐλε­ή­­μονα.Ἦτανἡκαθημε­ρινή προσ­φορά του στούς ἀνθρώ­πους, τό ἐν­διαφέρον του καί ἡἀγάπη του γι᾽αὐ­τούς, γι᾽αὐτούς εἶχανἀνά­γκη, γι᾽αὐτούς πού πει­νοῦσαν καί δι­ψοῦ­σαν, γι᾽αὐτούς πού ἦτανἀσθε­νεῖς καί γι᾽αὐτούς πού χρεια­ζό­ταν στή­ριξη καί ἀλλη­λεγ­γύη.

Καί ἡπροσφορά του αὐτήἦτανἡἔκφραση τῆςἐλεήμονος καρδίας του, ἦταν ἡπιστή τήρηση τῆςἐντο­­­­λῆς τοῦΚυρίου πού δέν πε­ρι­ο­­­ρίζει τήν ἔννοια τῆςἐλεημοσύ­νης στήν προσφορά χρημάτων, ἀλλά τήν διευρύνει, ὥστε νά εἶναιἐφικτή σέ ὅλους μας. Διότι αὐτό πού ζητᾶὁΧριστός ἀπό τούς μα­θητές του καί αὐτό πού θά ἀποτε­λέσει τό κριτήριο κατά τή μέλ­λου­σα κρίση εἶναι ἡἔμπρακτηἔκφρα­ση τῆςἀγά­πης μας πρός τούς ἀδελ­φούς μας, ὅπως τήν ἔδειξεὁκαλός Σα­μαρείτης, στήν εὐαγ­γε­λι­κή παρα­βολή πού ἀκούσαμε χθές. Εἶναιἡφροντίδα καί ἡμέ­ριμνά μας γιά τούς πεινασμέ­νους, τούς δι­ψασμέ­νους, τούς ἀσθενεῖς, τούς φυλακι­σμένους καί ἀναξιοπαθοῦ­ντεςἀδελ­­φούς μας μέ ὅποιον τρό­πο μπο­ρεῖὁκαθένας μας: μέ τήν ἀγάπη του, μέ τήν ἐπίσκεψή του, μέ τόν χρόνο πού θά διαθέσει γιά νά τούς ἀνακουφίσει καί νά τούς παρηγορήσει, ἀκόμη καί μέ ἕνα «ποτήριο ψυχροῦὕδατος». Διότι πί­σω ἀπό τά πρόσωπα ὅλων αὐ­τῶν τῶνἀδελ­φῶν μας εὑρίσκεταιὁἴδιοςὁΧρι­στός, ὁὁποῖος καί μᾶς διαβεβαιώνει πώς ὅ,τι κάνουμε στούς ἀδελφούς μας, τό κάνουμε στόν ἴδιο, καί μᾶςὑπόσχεταιὡςἀνταπόδοση τῆς προσφορᾶς μας τήν οὐράνιο βασιλεία του. «Ἐφ᾽ὅσονἐποιήσατεἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστωνἐμοίἐποιήσατε», λέγει ὁΧριστός καί τοποθετεῖὅσους τό ἔκαναν στούς εὐλογημένους τοῦΠατρός του.

Ἡ τήρηση αὐτῆς τῆς μεγάλης ἐντο­­λῆς, τῆςἔμπρακτηςἀγάπης καί ἐλεημοσύνης πρός τόν πλη­σί­ον, ἀποτελοῦσε καθημερινό ἔρ­γο τοῦτιμω­μένου ἁγίουἸωάννου τοῦἐλεήμονος,ἡζωή καί τό ἔργο τοῦὁποίου θά πρέπει νά γίνουν πα­­ράδειγμα καί γιά ἐμᾶς. Θά πρέ­πει νά γίνουν τό κίνη­τρο ἐκεῖνο πού θά μᾶς παρακινήσει γιά νά ἐγκαταλείψουμε τή ρα­θυ­μία καί τήν ἀδιαφορία μας γιά τούς ἀδελ­φούς μας καί νά τούς δείξουμε μέ ὅποιον τρόπο μπο­ροῦ­με τήν ἀγά­πη μας. Θά πρέπει νά μᾶς παρα­κινήσει γιά νά ἐγκατα­λεί­­ψουμε τίς ὅποιες δικαιο­λογίες χρησιμοποι­οῦ­με, ὥστε νά πείσουμε τόν ἑαυτό μας ὅτι τάχα δέν ἔχουμε τίς δυ­νατότητες νά ἐφαρμό­σουμε αὐτή τήν ἐντολή τοῦΧριστοῦ. Θά πρέ­πει νά μᾶς παρακινήσει νά ἀνα­θεω­ρήσουμε τή στάση μας ἀπέ­ναντι στούς ἀδελφούς μας καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι κανείς μας δέν ἐξαιρεῖταιἀπό τήν ἔμ­πρα­κτηἐφαρμογή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, καί ἰδιαιτέρως πρός ὅσους τήν ἔχουνἀνάγκη,ὥστε νά μή μείνουμε ἔξω τοῦνυμφῶνος τοῦΚυρίου καί μή στερηθοῦμε τῆς αἰω­νίου ζωῆς,ἀλλά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῶν ἀγαθῶν τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῶν ἀγαθῶν «ἅἡτοίμασενὁΘεός τοῖςἀγα­πῶ­σιν αὐτόν» διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάν­νου τοῦ ἐλεήμονος καί τῆς χά­ριτος τοῦ πανοικτίρμονος Θε­οῦ τοῦ ἐλέους. Ἀμήν.