Την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας με την ευκαρία του εορτασμού της 107ης επετείου της απελευθέρωσης της πόλεως.
Στο τέλος τελέστηκε Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και ακολούθησε τρισάγιο πεσόντων στο ηρώο της πόλεως, κατάθεση στεφάνων και μαθητική-στρατιωτική παρέλαση.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
Μέ πολλή συγκίνηση καί χαρά τιμοῦμε σήμερα τήν ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων τῆς πόλεώς μας. Τιμοῦμε τήν ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Ἀλεξανδρείας ἀπό τόν πολύχρονο τουρκικό ζυγό, ἑκατόν ἑπτά χρόνια μετά ἀπό τήν ἱστορική ἐκείνη ἡμέρα κατά τήν ὁποία πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπίσημη παράδοσή της στόν ἑλληνικό στρατό πού προήλαυνε νικηφόρος, ἐλευθερώνοντας τό Ρουμλούκι, ἐλευθερώνοντας τόν «Βάλτο», τήν περιοχή πού ἔπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στόν Μακεδονικό ἀγώνα, προετοιμάζοντας τόν δρόμο γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μας, πού δέν ἄργησε νά ἔλθει.
Τιμοῦμε, λοιπόν, αὐτή τήν ἡμέρα τούς γενναίους μαχητές πού ἀψηφώντας τίς δυσκολίες καί τά ἐμπόδια πού συναντοῦσαν στόν δρόμο τους, ἔκαναν τό πᾶν γιά νά φθάσουν σέ ὅλες τίς πόλεις καί τά χωριά τῆς Μακεδονίας μας, μέχρι τή Θεσσαλονίκη, καί νά φέρουν τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τή σκλαβιά.
Τιμοῦμε καί εὐγνωμονοῦμε ὅλους ἐκείνους πού ἔπεσαν στά πεδία τῶν μαχῶν, πού θυσίασαν τή ζωή τους, γιά νά χαρίσουν σέ μᾶς τό μεγάλο δῶρο τῆς ἐλευθερίας.
Μνημονεύουμε τούς πατέρες καί τίς μητέρες μας πού ξεχύθηκαν στούς δρόμους, γιά νά φθάσουν μέχρις ἐδῶ, τήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας, καί νά χτυπήσουν τίς καμπάνες χαρμόσυνα, γιά νά ὑποδεχθοῦν τούς Ἕλληνες στρατιῶτες, πού τούς προσέφεραν αὐτό πού ἀναρίθμητες γενιές Ἑλλήνων προσδοκοῦσαν στόν τόπο αὐτό: νά δοῦν τήν πατρίδα τους ἐλεύθερη ἀπό τόν Τοῦρκο δυνάστη, πού τούς ἀπαγόρευε νά κτίζουν τούς ναούς τους ὅπως ἤθελαν, νά ἔχουν σχολεῖα γιά τά παιδιά τους, νά πιστεύουν στόν Θεό, νά μιλοῦν τή γλώσσα τους, νά διδάσκονται τήν ἱστορία τους, νά μποροῦν νά ρυθμίζουν ὅπως θέλουν τή ζωή τους.
Τή δική τους μεγάλη καί ἀνείπωτη χαρά συμμεριζόμαστε καί ἐμεῖς σήμερα, ὑμνώντας καί δοξολογώντας τόν Θεό γιά τήν ἐλευθερία πού μᾶς χάρισε, μνημονεύοντας τά ὀνόματα τῶν εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων στά πεδία τῶν μαχῶν γιά τήν ἐλευθερία μας καί παρακαλώντας τόν Θεό νά τάξει τίς ψυχές τους «ἐν σκηναῖς δικαίων», παρελαύνοντας στούς δρόμους τῆς πόλεώς μας σέ ἀνάμνηση τῆς παρελάσεως τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ κατά τήν ἡμέρα τῆς ἀπελευθερώσεώς μας καί ὑποκλινόμενοι μπροστά στό μνημεῖο τῶν πεσόντων, ψάλλοντας πρός τιμήν τῶν ἡρωικῶν νεκρῶν μας τόν ἐθνικό μας ὕμνο.
Ἡ τιμή καί ἡ εὐγνωμοσύνη πού ἐκφράζουμε σήμερα πρός ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεώς μας ἀποτελεῖ συγχρόνως μία ὑπενθύμιση γιά τό νόημα καί τή σημασία τῆς ἐλευθερίας. Γιατί συχνά ξεχνοῦμε πόσο σπουδαία εἶναι, καί ἐνῶ τήν ἔχουμε, ὑποδουλωνόμεθα ἑκούσια σέ πάθη, σέ ἀδυναμίες, σέ μικρότητες, σέ ἐπιρροές πού δέν συνάδουν μέ τήν πίστη μας, μέ τήν ἱστορία μας καί μέ τίς παραδόσεις τοῦ Γένους μας.
Συχνά μέ τίς ἐπιλογές μας ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος δείχνουμε ὅτι δέν ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν ἀληθινή ἐλευθερία μας, ἔστω καί ἄν τιμοῦμε τούς πατέρες μας πού ἔδωσαν τή ζωή τους γιά νά μᾶς τήν χαρίσουν.
Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνάγκη τιμώντας τή σημερινή ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεώς μας ἀπό τόν τουρκικό ζυγό, τιμώντας τούς πατέρες μας πού ἀγωνίσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία, νά θέσουμε καί ἐμεῖς ὡς στόχο τῆς ζωῆς μας νά διαφυλάξουμε τήν ἐλευθερία πού μέ τόσες θυσίες κατέκτησαν καί μᾶς χάρισαν οἱ πρόγονοί μας.
Νά θέσουμε ὡς στόχο τῆς ζωῆς μας, καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος, νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα μᾶς ἐμποδίζουν νά ἀπολαύσουμε τούς γλυκεῖς καρπούς της, νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό τά μίση καί τά πάθη, ἀπό τίς ἔριδες καί τίς διχόνοιες, ἀπό τίς φιλοδοξίες καί τίς ἰδιοτέλειες, γιατί ὅλα αὐτά ἀνακόπτουν τήν πρόοδό μας καί τήν ἀτομική καί τήν ἐθνική καί γίνονται ἐμπόδια γιά νά προχωρήσουμε ἑνωμένοι, ἀξιοποιώντας τό ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἰδανικό περιβάλλον μέσα στό ὁποῖο μπορεῖ νά ἀναπτυχθεῖ καί νά ἐξελιχθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί ὡς μονάδα ἀλλά πολύ περισσότερο ὡς σύνολο.
Ἔχουμε καθῆκον καί χρέος νά τό κάνουμε αὐτό. Ἔχουμε καθῆκον καί χρέος ἀπέναντι στόν ἑαυτό μας, ἀπέναντι στούς πατέρες μας, στούς ὁποίους ὀφείλουμε τήν ἐλευθερία μας, ἀλλά καί ἀπέναντι στά παιδιά μας, στή νεώτερη γενιά καί στίς γενιές πού ἔρχονται.
Καί τό χρέος μας εἶναι διπλό: νά τούς παραδώσουμε μιά πατρίδα πραγματικά ἐλεύθερη καί νά τούς διδάξουμε μέ τή ζωή μας τό μέγα μάθημα τῆς ἐλευθερίας.
Καί εἶναι χρέος ὅλων μας ἀνεξαιρέτως.