Την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης.
Στο τέλος τελέστηκε επίσημη Δοξολογία για την 109η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως, ενώ η καθιερωμένη μαθητική παρέλαση δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας των ειδικών υγειονομικών μέτρων.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
Μήνας Ἐλευθερίων ὁ μήνας Ὀκτώβριος, καί καθώς τιμοῦμε τή μία μετά τήν ἄλλη τίς ἐπετείους τῆς ἀπελευθερώσεωw τῶν πόλεων καί τῶν κωμοπόλεων τῆς Μακεδονίας μας, καθώς ἑορτάζουμε καί συνεορτάζουμε τήν ἡμέρα τῆς ἐλευθερίας κάθε μιᾶς ἀπό αὐτές, πού ἔστω καί ἄν ἄργησε, ἦρθε τελικά, εἶναι σάν νά μεταφερόμαστε στό παρελθόν, σάν νά μεταφερόμαστε στόν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 καί νά παρακολουθοῦμε καί ἐμεῖς ἀπό κοντά τή νικηφόρο πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, πού ἀγωνιζόταν γιά νά προλάβει νά διώξει ἀπό τή Μακεδονία τούς Τούρκους καί νά ἐλευθερώσει τούς Ἕλληνες, πού γιά χρόνια περίμεναν αὐτή τήν ἡμέρα. Εἶναι σάν νά συμμεριζόμαστε τήν ἀγωνία τῶν πατέρων μας πού ἀνησυχοῦσαν γιά τήν πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ μετρώντας τίς ὧρες καί τίς ἡμέρες καί ὑπολογίζοντας πότε θά περνοῦσαν καί ἀπό ἐδῶ, ἀπό τήν Κουλακιά, ἀπό τή Χαλάστρα, γιά νά καταλήξουν τελικά στή Θεσσαλονίκη, πρίν νά προλάβουν οἱ Βούλγαροι νά μποῦν πρῶτοι καί νά τήν παραλάβουν ἐκεῖνοι ἀπό τούς Τούρκους.
Ὅμως σήμερα δέν συμμεριζόμαστε μόνο τήν ἀγωνία καί τή λαχτάρα τῶν πατέρων καί τῶν μητέρων μας. Συμμεριζόμαστε καί τή χαρά τους γιά τήν ἐλευθερία. Συμμεριζόμαστε καί τή δίκαιη καύχησή τους, γιατί καί οἱ ἴδιοι συνέβαλαν στήν ἐπιτυχία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ.
Χαλαστρηνός ἦταν ὁ Γεώργιος Νταλιγκάρης πού ἡ εὐστροφία του σέ συνδυασμό μέ τήν ἑτοιμότητα καί τήν προθυμία ὅλων τῶν συγχωριανῶν του, νά συγκεντρώσουν ὅ,τι ξύλινο ὑπῆρχε στήν περιοχή, προσφέροντας ἀκόμη καί τίς πόρτες καί τά παράθυρα τῶν σπιτιῶν τους, καί τίς βάρκες τους, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τή δημιουργία μιᾶς πλωτῆς γέφυρας, πού ἔδωσε τή δυνατότητα στόν ἑλληνικό στρατό νά περάσει τόν Ἀξιό καί ὄχι μόνο νά ἐλευθερώσει τή Χαλάστρα, ἀλλά καί νά φθάσει ἐγκαίρως στή Θεσσαλονίκη.
Αὐτούς τούς ἡρωικούς καί γενναίους προγόνους μας μνημονεύουμε σήμερα, ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων τῆς Χαλάστρας, καί τούς τιμοῦμε μαζί μέ ὅλους ἐκείνους τούς Ἕλληνες στρατιῶτες πού πολέμησαν κάτω ἀπό δύσκολες καί ἀντίξοες συνθῆκες γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μας, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Χαλάστρας ἀπό τόν τουρκικό ζυγό.
Δέν ἔχει σημασία, ἄν στήν τελική αὐτή φάση τοῦ ἀγῶνος γιά τήν ἀπελευθέρωσή μας, ὁ κύριος ρόλος ἀνήκει στόν ἑλληνικό στρατό.
Οἱ κάτοικοι τῆς Χαλάστρας εἶχαν δώσει ἀπό αἰῶνες τόν δικό τους ἀγώνα γιά τήν ἐλευθερία καί εἶχαν εἰσφέρει τό δικό τους μερίδιο στόν κοινό ἔρανο γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς Τούρκους, τόσο μέ τό ἔργο τοῦ λογίου καί σοφοῦ ἐπισκόπου Καμπανίας Θεοφίλου, ὅσο καί μέ τό μαρτύριο τῶν δύο νεομαρτύρων, τῶν ἁγίων Ἀθανασίου καί Ἰωάννου τῶν Κουλακιωτῶν, ὅσο ἀκόμη καί μέ τή θυσία πενήντα λαϊκῶν καί δύο ἱερέων, πού σφαγιάσθηκαν ἀπό τόν Λουμπούτ πασᾶ, ὅταν περνοῦσε τό 1822 ἀπό τή Χαλάστρα κατευθυνόμενος στή Νάουσα γιά νά καταπνίξει τήν ἐπανάσταση τῶν ἡρωϊκῶν κατοίκων της.
Ἡ ἀπελευθέρωσή τους στίς 22 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912 ἦταν ἡ δικαίωση τῶν ἀγώνων τους. Ἦταν ἡ ἡμέρα τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ὀνείρων καί τῶν ἐλπίδων πού τόσα χρόνια ἔτρεφαν μέσα στήν ψυχή τους καί τρεφόταν ἀπό αὐτά. Ἦταν ὁ καρπός τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τους γιά τόν Θεό καί τήν πατρίδα, πού μετά ἀπό τόν μακρύ καί σκοτεινό χειμώνα τῆς δουλείας, εἶχε ἔλθει ἐπιτέλους ἡ ὥρα τῆς ἀνοίξεως, κατά τήν ὁποία θά μποροῦσαν νά τόν ἀπολαύσουν καί κυρίως νά τόν κληροδοτήσουν στίς ἐπερχόμενες γενεές, σέ ὅλους ἐμᾶς.
Γιατί οἱ πατέρες μας δέν ἀγωνίσθηκαν μόνο γιά τόν ἑαυτό τους. Ὁ ἑλληνικός στρατός δέν ὑπέμεινε τόσες ταλαιπωρίες καί τόσες κακουχίες γιά νά ἱκανοποιήσει μιά προσωπική φιλοδοξία. Καί ὅσοι θυσιάσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία μας, ἔχυσαν τό αἷμα τους μόνο ἀπό ἀγάπη γιά τήν πατρίδα. Γι᾽ αὐτό ἀξίζουν τήν τιμή καί τόν σεβασμό μας. Γι᾽ αὐτό ἀξίζουν τήν εὐγνωμοσύνη μας. Γι᾽ αὐτό ἀξίζουν νά τούς μνημονεύουμε πάνδημα καί νά τούς προβάλλουμε ὡς παράδειγμα αὐτοθυσίας, φιλοπατρίας, πίστεως καί ἀγάπης στόν Θεό καί στόν συνάνθρωπο, πού εἶναι ἀνάγκη νά τό μιμηθοῦμε ὅλοι μας, ἐάν θέλουμε νά εἴμεθα ἀπόγονοι αὐτῶν τῶν σπουδαίων καί ἡρωικῶν προγόνων, ὄχι μόνο στήν ταυτότητα ἀλλά καί στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ζοῦμε καί πολιτευόμεθα στήν τόσο κρίσιμη ἐποχή μας.
Ἡ σημερινή λαμπρή καί χαρμόσυνη ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων τῆς πόλεώς μας μᾶς καλεῖ νά κάνουμε καί ἐμεῖς τό χρέος μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ, τῆς πατρίδος καί τῶν συνανθρώπων μας, ἄν θέλουμε νά εἴμεθα ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας πού μέ τόσες θυσίες καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Γένους μας, μᾶς χάρισαν οἱ πατέρες μας. Ἄς φανοῦμε ἀντάξιοί τους!
