Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε σήμερα το εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτη Κινσάσας κυρού Νικηφόρου, πνευματικού αδελφού του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, στο χιονισμένο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο. Και οι δύο Αρχιερείς προέρχονται από την αδελφότητα του μακαριστού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.
Την Κυριακή 16 Ιανουαρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, αψηφώντας τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και τη χαμηλή θερμοκρασία –9°C, λειτούργησε και κήρυξε τον Θείο Λόγο, και στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Νεκρώσατε οὖν τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς».
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία του:
Ένα πολύ γνωστό θαύμα τού Χριστού ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών. Δέκα ανθρώποι πού, όπως πολλοί άλλοι την εποχή εκείνη, ταλαιπωρούντο από τη φοβερή ασθένεια της λέπρας, πού νεκρώνει το ανθρώπινο σώμα, αλλα καί καθώς είναι μεταδοτική, καταδικάζει τούς ανθρώπους σε αποκλεισμό από την ανθρώπινη κοινωνία καί σε απομόνωση.
Εγκαταλελειμένοι, λοιπόν, οι δέκα λεπροί από τούς πάντες, όταν είδαν τον Χριστό να περνά από την περιοχή τους, τού φώναξαν από μακριά καί τον παρακάλεσαν να τούς θεραπεύσει. Καί ο Ιησούς φιλεύσπλαγχνος, όπως πάντοτε, τούς είπε να δείξουν τούς εαυτούς τους στούς ιερείς γιά να διαπιστώσουν καί εκείνοι ότι θεραπεύθηκαν. «Καί εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν», σημειώνει ο ιερος ευαγγελιστής.
Ο Χριστός δεν έκανε τίποτε, δεν τούς άγγιξε, δεν τούς είπε ότι θα τούς θεραπεύσει, τούς είπε μόνο «πάτε να δείξετε τούς εαυτούς σας στούς ιερείς». Καί εκείνοι, ενώ δεν είχαν ακόμη θεραπευθεί καί ενώ ήξεραν ότι ως λεπροί απαγορευοταν να μπούν στην πόλη, το επιχείρησαν, γιατί πίστευσαν στον λόγο τού Χριστού καί θεραπεύθηκαν, ενώ πήγαιναν προς τούς ιερείς.
Το θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών δεν είναι τόσο απλό όσο παρουσιάζεται στην ευαγγελική περιγραφή, γιατί ο Χριστός δεν σταμάτησε μόνο την εξέλιξη της νόσου, αλλά απεκατέστησε καί τις μη αναστρέψιμες πληγές πού αφήνει αυτή στο ανθρώπινο σώμα, ώστε να καταλάβουν οι ιερείς ότι όντως θεραπεύτηκαν. Καί έτσι χάρισε στούς λεπρούς μία νέα ζωή όχι μόνο θεραπεύοντας τη νέκρωση των μελών τού σώματος πού τούς είχε προκαλέσει η λέπρα, αλλά καί δίνοντάς τους τη δυνατοτητα να επανενταχθούν στην κοινωνία των ανθρώπων.
Σε αντίθεση όμως προς τούς δέκα λεπρούς τούς οποίους είδαμε να απαλλάσσονται από τη νέκρωση των μελών τους, ακούσαμε τον απόστολο Παύλο στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα να μας προτρέπει να νεκρώσουμε τα μέλη μας «τα επί της γης».
Τι σημαίνει όμως αυτό, καί τι εννοεί ο πρωτοκορυφαίος απόστολος; Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να νεκρώσει τα μέλη του;
Ασφαλώς καί ο απόστολος Παύλος δεν ζητά να νεκρώσουμε τα μέλη τού σώματός μας, αλλά μας ζητά να νεκρώσουμε τα πάθη, τις αδυναμίες καί τα ελαττώματα τα οποία εκφράζονται μέσα από το σώμα μας καί γίνονται με τα μέλη τού σώματός μας, το οποίο, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι, όπως λέγει αλλού ο απόστολος Παύλος, είναι «ναός Θεού ζώντος», είναι μέλος τού σώματος τού Χριστού. Καί όπως η λέπρα ή καί άλλες ασθένειες νεκρώνουν τα μέλη τού σώματος καί οδηγούν τελικά τον ανθρωπο στον θάνατο, το ίδιο κανουν καί τα παθη καί η αμαρτία. Νεκρώνουν την ψυχή, συχνά όμως καί το σώμα, καί μας οδηγούν στον πνευματικό θάνατο.
Προκειμένου, λοιπόν, να αποφύγουμε τη νέκρωση καί τον θάνατο πού προκαλεί η αμαρτία, ο απόστολος Παύλος μας συστήνει να νεκρωσουμε μέσα μας ότι την προκαλεί, να νεκρώσουμε τα πάθη καί τις επιθυμίες μας, να νεκρώσουμε την κακία καί την πλεονεξία καί ο,τι άλλο έχει ο καθένας μας, μικρό ή μεγάλο, πριν αυτό κυριαρχήσει καί νεκρώσει το σώμα μας καί πολυ περισσότερο την ψυχή μας.
Ας μην πούμε όμως ότι εμείς δεν έχουμε μεγάλα πάθη, δεν κάνουμε μεγάλες αμαρτίες καί δεν κινδυνεύουμε από τη νέκρωση στην οποία αναφέρεται ο πρωτοκορυφαίος απόστολος, γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, είναι η μεγαλύτερη απάτη τού διαβόλου, ο οποίος προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να μας καθησυχάσει καί να μας αποπλανήσει. Διότι καί οι μικρές αδυναμίες ή επιθυμίες, πού μερικές φορές ίσως δεν συνειδητοποιούμε ότι είναι εφάμαρτες, όταν τις αφήνουμε να δρούν στην ψυχή μας, δημιουργούν καί αυτές προοδευτικά νεκρωση παρόμοια με αυτήν πού δημιουργούν οι μεγάλες αδυναμίες καί τα πάθη.
Γι᾽ αυτό καί πρέπει να μην αδιαφορούμε ούτε γιά τα μικρά καί ελάχιστα πού υπάρχουν στην ψυχή μας ή καί στον χαρακτήρα μας, είτε είναι ελαττώματα είτε είναι αδυναμίες είτε είναι λογισμοί καί επιθυμίες πού αντίκεινται στο θέλημα τού Θεού καί να αγωνιζόμεθα να τα νεκρώσουμε, σύμφωνα με την προτροπή τού αποστόλου Παύλου, ώστε να αποφύγουμε τη νέκρωση καί τον θάνατο.
Αυτό έκανε ακολουθώντας την προτροπή τού αποστόλου Παύλου καί ο μακαριστός Μητροπολίτης Κινσάσας Νικηφόρος, ο οποίος αγωνίσθηκε διά βίου να νεκρώσει «τα μέλη του τα επί της γης», νεκρώνοντας αρχικά τον εαυτό του γιά τον κοσμο καί ενδυόμενος νέος στην ηλικία το μοναχικό ένδυμα, καί στη συνέχεια αφήνοντας πίσω του τα πάντα, ακόμη καί την ησυχία τού κελιού του στη Μικρή Αγία Άννα, πού τόσο αγαπούσε, γιά να προσφέρει τον εαυτό του καί τη διακονία του αρχικά στη νεοσύστατη Εκκλησία της Αλβανίας καί στη συνέχεια, κάτω από πολύ δύσκολες καί αντίξοες συνθήκες στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας καί στην ιεραποστολή της Αφρικής.
Τελώντας σήμερα το εξάμηνο μνημόσυνό του καί προσευχόμενοι γιά την ανάπαυση της μακαρίας ψυχης του ελπίζουμε καί πιστεύουμε ότι γιά τον μακαριστό Μητροπολίτη Νικηφόρο ισχύει αυτό πού ακούσαμε σήμερα να λέει στην αρχή τού αποστολικού αναγνώσματος ο ουρανοβάμων απόστολος Παύλος, «όταν ο Χριστός φανερωθη η ζωή ημών, τότε καί υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη»· θα απολαμβάνει, δηλαδή, στον ουρανο τη δόξα τού Χριστού, στον οποίο αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του καί θα την απολαύσει σε μέγιστο βαθμό κατά την ημέρα της μελλούσης εμφανίσεως τού Κυρίου μας.
Είθε να έχουμε την ευχή τού μακαριστού Μητροπολίτου Κινσάσας καί αγαπητού αδελφού. Αμήν.