Στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στον χθεσινό εσπερινό (Κυριακής 5 Ιουλίου) ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την κουρά (ρασοευχή) του δοκίμου Γεωργίου Φρασαριώτη, αποφοίτου της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Την εν σαρκί ζωήν σου κατεπλάγησαν αγγέλων τάγματα, πως μετά σώματος προς αοράτους συμπλοκάς εχώρησας, πανεύφημε», ψάλλαμε σήμερα προς τιμήν του μεγάλου οσίου της Εκκλησίας μας, του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου, του ιδρυτού της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, του οποίου εορτάσαμε τη μνήμη.
«Και δεν είναι υπερβολή, διότι η θέληση και η δύναμη της ψυχής του οσίου Αθανασίου ήταν τόσο μεγάλη, που ο όσιος δεν δίσταζε να αντιμετωπίζει ακόμη και «τον κοσμοκράτορα του σκότους του αιώνος τούτου», ο οποίος προσπαθούσε να ανακόψει το θεάρεστο και υψηλό έργο του, ο οποίος προσπαθούσε να τον εξαπατήσει και να τον χωρίσει από τον Θεό, στον οποίο είχε αφιερώσει ο όσιος ολόκληρη τη ζωή του, από νεότητός του.
Και την είχε αφιερώσει, εγκαταλείποντας τις ανέσεις που του εξασφάλιζε ο πλούτος της πατρικής του οικογενείας. Την είχε αφιερώσει, θυσιάζοντας τις τιμές και τις δόξες που του προσέφερε η μόρφωσή του και οι κοινωνικές του διασυνδέσεις. Την είχε αφιερώσει «μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης» αλλά από απέραντη αγάπη προς τον Χριστό, που ήταν για εκείνον η ακρότης των εφετών, που ήταν για εκείνον αυτός με τον οποίο επιθυμούσε να επικοινωνεί καθημερινά με την προσευχή, αυτόν τον οποίο επιθυμούσε να προσεγγίζει με την εφαρμογή του θελήματός του, αυτόν τον οποίο ήθελε να ομοιάζει με την καλλιέργεια των αρετών, αυτόν για τον οποίο άξιζε κάθε κόπος και κάθε θυσία και αυτό ακόμη το μαρτύριο, προκειμένου να τον ευαρεστεί.
Αυτούς τους μύχιους και αγίους πόθους του θέλησε να εκπληρώσει ο όσιος Αθανάσιος, όταν έγινε μοναχός στην περίφημη μονή του Κυμινά στη Βιθυνία, ακολουθώντας τον Γέροντά του όσιο Μιχαήλ τον Μαλεινό, αλλά και όταν αργότερα, όταν προσπαθώντας να αποφύγει τη φήμη των ανθρώπων, που προσέτρεχαν σε αυτόν, γνωρίζοντας την πνευματική σχέση του με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκά, αποσύρθηκε με άλλο όνομα στο Περιβόλι της Παναγίας, στον ιερό Άθωνα, όπου αξιώθηκε να λάμψει με την αρετή και την αγιότητά του, με τον αγώνα και την άσκησή του, και να γίνει θεμελιωτής του Αγιορειτικού Μοναχισμού και ιδρυτής της Ιεράς Μονής της Μεγίστης Λαύρας.
Έφερες μέχρι σήμερα το όνομα που έλαβες κατά τη βάπτισή σου, το όνομα ενός νέου στην ηλικία αγίου της Εκκλησίας μας με πολλά χαρίσματα και πολλές δυνατότητες, του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου. Όμως ο μέχρι σήμερα προστάτης σου άγιος Γεώργιος δεν υπελόγισε, όπως και ο όσιος Αθανάσιος, όλα όσα είχε στον κόσμο, αξιώματα, τιμές, πλούτη, αλλά τα θεώρησε «σκύβαλα», σκουπίδια, τα θεώρησε άχρηστα και ασήμαντα, προκειμένου να κερδίσει το μείζον, προκειμένου να κερδίσει τον Χριστό. Γι᾽ αυτό και του αφιέρωσε και την ψυχή του και τη ζωή του· γι᾽ αυτό και επέλεξε με χαρά το μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού, για τον οποίο εφλέγετο η καρδιά του.
Και εάν μέχρι αυτή την ώρα, που ενεδύθης το ράσο του μοναχού, ακολούθησες τα βήματα του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, από σήμερα καλείσαι να μιμηθείς και το μαρτύριό του. Όχι γιατί θα χρειασθεί να θυσιάσεις τη ζωή σου όπως εκείνος, αλλά γιατί η μοναχική ζωή, για όποιον επιθυμεί να την ζήσει πραγματικά και ουσιαστικά, είναι ένα αναίμακτο μαρτύριο, γιατί ο μοναχός καλείται να θυσιάζει τις επιθυμίες του, τις ανέσεις του, την ανάπαυσή του, το θέλημά του, τις αδυναμίες του για την αγάπη του Χριστού· να τις θυσιάζει με την υπακοή στον Ηγούμενο και τον πνευματικό του πατέρα, στην Αδελφότητα, με την εκκοπή του ιδίου θελήματος, με την ταπείνωση, με την υπομονή, με την άσκηση, με την προσευχή.
Γι᾽ αυτό και παρότι κατά την κουρά συνηθίζεται ο μοναχός να λαμβάνει ένα νέο όνομα, αποφάσισα να σου δώσω το ίδιο όνομα, το όνομα του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, για να εμπνέεσαι από το μαρτύριό του και να αγωνίζεσαι και συ με την ίδια αυταπάρνηση για την αγάπη του Χριστού, δίδοντας συγχρόνως και τη μαρτυρία του στους ανθρώπους.
Το έκανα όμως και για έναν ακόμη λόγο, διότι ευλαβούμαι ιδιαιτέρως τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο του Μπετζαλά, όπως ονομάζεται η εικόνα του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, που είναι δίπλα στα Ιεροσόλυμα, όπου η μητέρα του είχε τα κτήματα της και όπου τον τιμούν μέχρι σήμερα, ορθόδοξοι.
Αισθάνομαι, λοιπόν, γι᾽ αυτό βαθύτατα υποχρεωμένος, και θεώρησα αγαθή συγκυρία το γεγονός ότι το βαπτιστικό σου όνομα ήταν Γεώργιος, ώστε να σου το δώσω και ως μοναχικό, εκφράζοντας και με τον τρόπο αυτό την ευγνωμοσύνη μου προς τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, ακολουθώντας και το παράδειγμα του Γέροντός μου, μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, ο οποίος έκανε το ίδιο σε ανάλογη περίπτωση.
Έχεις, λοιπόν, από σήμερα τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο ως προστάτη σου και στη μοναχική σου ζωή, μαζί με την Παναγία μας, τη Μητέρα του Κυρίου μας, την προστάτιδα και εφόρο της Μονής μας, αλλά και όλων των μοναζόντων, και μαζί με αυτήν και τους λοιπούς αγίους προστάτες της Μονής και τον τιμώμενο σήμερα όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη.
Έχεις τις ευχές και την αγάπη του Επισκόπου σου, του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής μας και πνευματικού σου πατρός, π. Παντελεήμονος, και όλων των πατέρων οι οποίες θα σε ενισχύουν στον αγώνα και την προσπάθειά σου στη νέα σου ζωή.
Έχεις και την ευχή και την αγάπη των ευλαβών γονέων σου που με χαρά δέχθηκαν την επιλογή της ζωής σου και με πολλή αγάπη σε προσέφεραν στην Εκκλησία και στον μοναχισμό, και όλων των συμπροσευχομένων οικείων και φίλων σου. Και εύχομαι από καρδίας να ευαρεστήσεις τον Θεό με την υπακοή και την προθυμία σου, με την αγάπη και την αφοσίωσή σου, με τη συνέπεια και την υπομονή σου, με την ταπείνωση και την καθαρότητα της ζωής σου, ώστε να ζήσεις όντως ισάγγελη ζωή, όπως και ο όσιος Αθανάσιος, αλλά και να δίδεις την ομολογία της πίστεως, όπως ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος».
Περισσότερες φωτογραφίες, μπορείτε να βρείτε εδώ