Την Κυριακή 4 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Νάουσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στην ορεινή Καστανιά στο Βέρμιο.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το καθιερωμένο κατ᾽ έτος μνημόσυνο για τους κεκοιμημένους κατοίκους της Κοινότητας. Ακολούθησε προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου από τον προϊστάμενο της ενορίας πρωτ. Νεκτάριο Σαββίδη γιά την επέτειο των 30 χρόνων αρχιερατίας του.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου:
«Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»
Κατά τή διάρκεια τῆς δημόσιας ζωῆς του ὁ Κύριός μας ἐπιτέλεσε, ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια, πολλά θαύματα καί ἀπάλλαξε πολλούς ἀνθρώπους ἀπό τίς σωματικές καί ψυχικές ἀσθένειες πού τούς ταλαιπωροῦσαν.
Ἐνῶ ὅμως ὁ Χριστός εὐεργετοῦσε μέ τά θαύματά του τούς ἀνθρώπους, ὑπῆρχαν κάποιοι πού ἀντιδροῦσαν καί δυσανασχετοῦσαν σέ αὐτά. Ἄλλοτε ἦταν οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι πού τόν κατηγοροῦσαν, γιατί θεράπευε ἀσθενεῖς κατά τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ἄλλοτε ἦταν οἱ Γεργεσηνοί, γιά τούς ὁποίους ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, οἱ ὁποῖοι ἀντέδρασαν στή θεραπεία τῶν δύο δαιμονιζομένων συμπολιτῶν τους, ἐπειδή ὁ Χριστός εἶχε ἐπιτρέψει στά δαιμόνια νά εἰσέλθουν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων, τούς ὁποίους παράνομα ἐξέτρεφαν οἱ Γεργεσηνοί. Καί ἄλλοτε, ὅπως σήμερα, κάποιοι ἀμφισβητοῦν τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ νά συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Χριστός ὅμως συνέχιζε νά θαυματουργεῖ ἀλλά καί νά ἐλέγχει ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀπό πονηρή διάθεση ἀντιτίθεντο στά θαύματά του. Καί αὐτό ἔκανε καί σήμερα μέ τό ἐρώτημα πού ἔθεσε πρός τούς γραμματεῖς. «Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Γιατί κάνετε πονηρές σκέψεις μέσα στήν ψυχή σας;
Πολλοί πιθανόν δέν κατάλαβαν τί ἐννοοῦσε ὁ Κύριός μας μέ τήν ἐρώτησή του καί σέ ποιούς ἀναφερόταν, ἀλλά ὁ Χριστός τήν διευκρινίζει, ἀποδεικνύοντας συγχρόνως ἔμπρακτα ὅτι ὄχι μόνο εἶχε τή δύναμη νά θεραπεύει τά σωματικά νοσήματα τῶν ἀνθρώπων ἀλλά καί νά συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τους. Ἔτσι ὁ παραλυτικός θεραπεύεται καί σωματικά, καθώς σηκώνεται ὄρθιος, ἀνταποκρινόμενος στήν πρόσκληση τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί πνευματικά, λαμβάνοντας τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του.
Μέ τήν ἐρώτησή του ὅμως ὁ Χριστός ἐπιδιώκει νά ὁδηγήσει στή συναίσθηση τῆς ἀσθενείας καί στήν ἐκζήτηση τῆς θεραπείας καί τούς γραμματεῖς πρός τούς ὁποίους ἀπευθύνεται. Διότι, ἐάν ὁ παραλυτικός εἶχε μία ἐμφανῆ ἀσθένεια, ἡ ἀσθένεια τῶν γραμματέων δέν ἦταν ἐμφανής. Οἱ πονηροί λογισμοί τους δέν γινόταν ἀντιληπτοί ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τούς θεωροῦσαν εὐσεβεῖς. Αὐτό ὅμως δέν σήμαινε ὅτι δέν γνώριζε καί ὁ Χριστός αὐτούς τούς λογισμούς, ὁ ὁποῖος τούς ἀποκάλυψε μέ τήν ἐρώτησή του.
Οἱ λογισμοί αὐτοί ἦταν λογισμοί ἀπιστίας καί ἀμφιβολίας γιά τή δύναμη καί τή Θεότητα τοῦ Κυρίου καί κατά συνέπεια λογισμοί ἁμαρτωλοί καί πονηροί, ὅπως τούς χαρακτηρίζει ὁ Χριστός.
Γιατί ὅμως ἀποκαλύπτει τούς λογισμούς αὐτούς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων; Τούς ἀποκαλύπτει γιά δύο λόγους. Ὁ ἕνας εἶναι γιά νά ἀποκαλύψει τήν πονηρία καί τήν κακία τῆς ψυχῆς τους, ὥστε νά μήν ἐξαπατοῦν καί σκανδαλίζουν τούς ἄλλους ἀνθρώπους, κατηγορώντας καί συκοφαντώντας τόν Χριστό καί τά θαύματά του.
Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι γιά νά διδάξει ὅλους μας ὅτι ἁμαρτία δέν εἶναι μόνο οἱ πράξεις καί οἱ ἐνέργειες πού μπορεῖ νά κάνουμε, δέν εἶναι μόνο τά λόγια τά ὁποῖα μπορεῖ νά λέμε καί μέ τά ὁποῖα νά ἁμαρτάνουμε, ἐφόσον δέν εἶναι σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι καί ὅσα πονηρά σκεφτόμαστε. Εἶναι οἱ κακοί καί πονηροί λογισμοί, οἱ ἐφάμαρτες σκέψεις, ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα εἶναι ἔκφραση τῶν ἀδυναμιῶν μας καί τῶν παθῶν μας, ὅλα ὅσα εἶναι ἀντίθετα πρός τόν λόγο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καί μπορεῖ νά μήν ὑλοποιοῦνται, μπορεῖ νά μήν γίνονται πράξεις αὐτοί λογισμοί, αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι δέν ἀποτελοῦν ἁμαρτία πού ρυπαίνει τήν ψυχή μας.
Καί ἐάν μᾶς εἶναι πολλές φορές δύσκολο νά συγκρατήσουμε τόν ἑαυτό μας, ὥστε νά μήν παραβεῖ κάποια ἐντολή τοῦ Θεοῦ, καταλαβαίνουμε πόσο πιό δύσκολο εἶναι νά συγκρατήσουμε τόν νοῦ μας, ὥστε νά μήν ξεφεύγει σέ πονηρούς καί κακούς λογισμούς, στούς ὁποίους μᾶς παρασύρει συχνά καί ὁ διάβολος, προκειμένου νά μᾶς προσελκύσει στήν ἁμαρτία ἤ νά ἀποσπάσει τόν νοῦ μας ἀπό τήν προσευχή, ἀπό τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τή μελέτη τοῦ λόγου του.
Κι ἐπειδή πολλές φορές δέν συνειδητοποιοῦμε τή σοβαρότητα τῶν ἁμαρτιῶν πού διαπράττουμε μέ τόν νοῦ μας καί μέ τούς λογισμούς μας, εἶναι ἀνάγκη νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας πρός τούς γραμματεῖς καί νά ἐλέγχουμε τόν ἑαυτό μας, ἀποφεύγοντας νά ἁμαρτάνουμε μέ τούς λογισμούς μας, γιά νά διατηροῦμε καθαρό καί τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας.
Αὐτό ἔκανε καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, πού μέ τήν προσοχή πού ἐπεδείκνυε ἀκόμη καί στήν παραμικρή σκέψη, ἀπεδείχθη «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν» καί ἀξιώθηκε τῆς ὑψίστης τιμῆς νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ἄς τήν παρακαλοῦμε ἰδιαίτερα τήν περίοδο αὐτή πού εἶναι ἀφιερωμένη σ᾽ Αὐτήν, τόν Δεκαπενταύγουστο, νά εἶναι ἀρωγός καί σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώνα μας ἐναντίον τῶν λογισμῶν, φωτίζοντας τόν νοῦ μας μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία της.
