“Ας εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για τη θυσία του Κυρίου μας”

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 31 Μαρτίου το πρωί o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Παλαιό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων και Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας. Μεταξύ άλλων στο κήρυγμά του ο Μητρ. Βεροίας ανέφερε: “Προσκυνώντας, λοιπόν, σήμερα τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος ὑψώνεται στούς ναούς μας, ἄς τοῦ ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμο­σύνη μας γιά τή θυσία του ὑπέρ τῆς σωτηρίας μας μέ τήν προ­σπά­θεια καί τόν ἀγώνα μας νά κερ­δίσουμε τήν ψυχή μας”.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζη­μιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»

Ἕνα ἐρώτημα θέτει σήμερα ὁ Χρι­στός στό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα. Ἕνα ἐρώτημα τό ὁποῖο ἀπευ­θύνει πρός ὅλους μας ἀνεξαιρέτως καί τό ἀπευθύνει σήμερα, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, Κυρια­κή κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκ­κλησία ὑψώνει τόν Σταυρό του εἰς προσκύνηση καί ἐνίσχυση τῶν πι­στῶν.

«Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζη­μιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;» Τί θά ὠφε­λήσει τόν ἄνθρωπο, ἐάν κερ­δί­σει ὁλόκληρο τόν κόσμο καί χά­σει τήν ψυχή του;

Ὠφέλεια, κέρδος καί ζημία εἶναι ἔννοιες οἱ ὁποῖες πάντοτε εἵλκυαν τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἀνθρώπου καί ἀπασχολοῦσαν τή σκέψη του καί κυριαρχοῦσαν στούς σχεδιασμούς του. Οἱ ἐπιλογές τῆς ζωῆς του εἶ­χαν καί ἔχουν ὡς κριτήριο τό ὄφε­λος, τό κέρδος καί τήν ἀποφυγή τῆς ζημίας. Καί ἐνῶ ὅμως σκέ­φτε­ται καί ὑπολογίζει ὁ ἄνθρωπος ὅλα αὐτά, χωρίς νά λαμβάνει ὑπό­ψη του πόσο πρόσκαιρα εἶναι, δέν σκέφτεται καί δέν ὑπολογίζει τό πνευ­ματικό ὄφελος, τό ὄφελος καί τό κέρδος τῆς ψυχῆς του. Δέν σκέ­φτε­ται καί δέν ὑπολογίζει ὅτι ὁ πιό πολύτιμος θησαυρός πού ἔχει καί τόν ὁποῖο τοῦ χάρισε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ ψυχή του. Δέν σκέφτεται καί δέν ὑπολογίζει ὅτι ὄχι μόνο πρέπει νά φροντίζει γιά νά μήν τήν βλάψει, γιά νά μήν τήν χάσει, γιατί εἶναι ἀναντικατά­στα­τη, ἀλλά πρέπει νά μεριμνᾶ καί γιά τήν ὠφέλειά της, ἐφόσον αὐτή θά τοῦ ἐξασφαλίσει ὄχι μόνο τό πρόσ­καιρο παρόν ἀλλά καί τό αἰώνιο μέλ­λον του.

Καί αὐτό ἐπιδιώκει νά μᾶς ὑπεν­θυμίσει μέ τό ἐρώτημά του σήμερα ὁ Χριστός.

Ἡ ψυχή μας εἶναι ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ τρόπος καί ἡ δυνα­τότητα πού μᾶς ἔχει χαρίσει γιά νά μετάσχουμε στήν αἰωνιότητα. Τό σῶμα μας εἶναι φθαρτό, ἔχει πε­ριο­ρισμένο χρόνο ζωῆς, ἔχει πε­ρι­ορισμένη διάρκεια, ἐνῶ ἡ ψυχή εἶναι αἰώνια, καί εἶναι αὐτή πού  δίδει τήν προοπτική τῆς αἰωνιό­τητος καί στό σῶμα, μέ μία ἄλλη βέβαια μορφή, ἄφθαρτη, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ σημασία τῆς ψυχῆς εἶναι τόσο μεγάλη. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός μᾶς ὑπενθυμίζει σήμερα ὅτι ὅλα τά ἄλλα πράγματα, ὅσο με­γάλα καί σπουδαῖα καί ἄν εἶναι, ἀκόμη καί ὁλόκληρος ὁ κόσμος, δέν ἀξίζουν ὅσο ἀξίζει ἡ ψυχή μας. Γιατί καί ὁ κόσμος ἀκόμη εἶ­ναι μόνο ἕνα δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι ἡ πνοή του, ὅπως εἶναι ἡ ψυχή μας. Καί ἑπομένως ὅ,τι καί ἄν κερδίσουμε στή ζωή μας, ὅσα ὑλικά ἀγαθά καί ἄν ἀπο­κτήσουμε, ὅσα πλούτη καί ὅσους θησαυρούς καί ἄν κατορθώσουμε νά συγκεντρώσουμε, ὅλα εἶναι προ­σωρινά, εἶναι πρόσκαιρα, εἶναι ἐφήμερα, γιατί μία ροπή, καί ἀλ­λάζουν τά πάντα· γιατί γιά ὅλα αὐ­τά ἰσχύει ἡ προτροπή τοῦ Κυρίου μας «μή θησαυρίζετε θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ὅπου σής καί βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται διο­ρύσ­σουσι καί κλέπτουσι».

Ὁ Χριστός δέν μᾶς συστήνει, ἀσφα­λῶς, νά ἀδιαφοροῦμε γιά τά ὑλικά ἀγαθά καί νά μήν ἀσχο­λού­μεθα ἐντελῶς μέ αὐτά. Αὐτό πού μᾶς συστήνει εἶναι νά μήν τά θέ­τουμε ὡς προτεραιότητα στή ζωή μας. Νά μήν μᾶς γίνονται ἄγχος καί νά μήν ἔχουμε ἀγωνία καί διαρ­κῆ φροντίδα πῶς θά ἀποκτή­σουμε περισσότερα, πῶς θά κερ­δίσου­με περισσότερα. Καί αὐτό ὄχι μόνο γιατί τά ὑλικά πράγ­ματα, καί τά πιό πολύτιμα ἀκόμη, εἶναι, ὅπως εἴπαμε, προσωρινά, καί ἡ συσ­σώρευσή τους ἱκανοποιεῖ μόνο τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, ἱκανοποιεῖ τόν ἐγωισμό καί τήν πλεονεξία μας, ἀλλά καί γιατί ἡ ὑπερβολική φροντίδα καί μέριμνά μας γιά τό κέρδος καί τήν ὠφέλεια ἀπό τά ὑλικά πράγματα μᾶς ἀπο­σπᾶ τήν προσοχή καί μᾶς ἀπο­μα­κρύνει ἀπό τή μέριμνά μας γιά τήν ψυχή μας καί τή δική της ὠφέ­λεια, ἡ ὁποία θά πρέπει νά εἶναι πρώτιστη προτεραιότητά μας, ἔτσι ὥστε νά μήν κινδυ­νεύ­σουμε νά χά­σουμε τήν ψυχή μας ἀπό τήν ἀμέλειά μας.

Καί πῶς χάνεται ἡ ψυχή μας; Χά­νεται, ὅταν δέν μεριμνοῦμε γι᾽ αὐ­τήν. Ὅταν δέν φροντίζουμε νά τήν διατηροῦμε καθαρή, βγά­ζο­ντας ἀπό μέσα της τά πάθη καί τίς κακίες, τίς ἀδυναμίες καί τίς μι­κρό­τητες καί πλύνοντάς την μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας μας καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἔρχεται στήν ψυχή μέ τά ἱερά μυστήρια, καί ἰδίως μέ τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.

Χάνεται ἡ ψυχή, ὅταν δέν τήν τρέφουμε πνευ­ματικά, μέ τή με­λέτ­η τοῦ λό­γου τοῦ Θεοῦ, μέ τήν προσευχή, μέ τή συνειδητή μετοχή μας στό μυ­στήριο τῆς θεία Εὐχα­ρι­στίας, στό ὁποῖο κοινωνοῦμε τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν ἁ­μαρ­­τιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώ­νι­ον».

Ἀντίθετα, κερδίζεται ἡ ψυχή μας, ὅταν μαζί μέ ὅλα αὐτά ἀγωνιζό­μα­στε νά τήν πλουτίσουμε μέ καλά ἔργα καί ἀρετές, πού ἑλκύουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τήν προ­στα­τεύει καί τή σώζει. Διότι ὁ Θεός θέλει νά σωθεῖ κάθε ψυχή. Τό ἐπιποθεῖ διακαῶς καί γι᾽αὐτό ἔστειλε τόν Υἱό του τόν ἀγαπητό στόν κόσμο καί σταυρώθηκε γιά μᾶς.

Προσκυνώντας, λοιπόν, σήμερα τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος ὑψώνεται στούς ναούς μας, ἄς τοῦ ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμο­σύνη μας γιά τή θυσία του ὑπέρ τῆς σωτηρίας μας μέ τήν προ­σπά­θεια καί τόν ἀγώνα μας νά κερ­δίσουμε τήν ψυχή μας.

Ἄς μήν ἀφή­­σουμε νά χαθεῖ τό κέρ­δος πού προέκυψε ἀπό τή δική του θυσία γιά τή δική μας ψυχή καί τή σω­τηρία της. Ἄς προσπα­θήσουμε νά μήν ζημιώσουμε τήν ψυχή μας ἐπι­διώκοντας ἄλλα κέρ­δη καί ἄλ­λες ὠφέλειες, ἀλλά ἄς ἐπιδιώ­κου­με πάντοτε τήν ὠφέ­λεια τῆς ψυ­χῆς μας καί ἄς ἐλπί­ζουμε ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά τήν κερδίσουμε.