Eορτασμός του Αγίου Χριστοφόρου στον Πολυπλάτανο Ημαθίας

Την Πέμπτη της Διακαινησίμου 9 Μαΐου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου Πολυπλατάνου.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Βασιλικήν ἁλουργίδα, βαφεῖσαν ἐξ αἱμάτων σου Μάρτυς, … Χριστο­φό­ρε ἀήττητε, Ἀγγέλων χοροῖς συγ­χορεύεις».

Χθές ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τόν εὐαγγελιστή τῆς ἀγάπης, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο, τόν ἠγα­πη­μένο μαθητή τοῦ Κυρίου, αὐτόν ὁ ὁποῖος ἐξεδήλωνε τή μεγαλύτερη ἀγάπη καί στοργή πρός τόν Διδά­σκαλό του ἀπό ὅλους τούς μαθητές.

Καί σήμερα ἑορτάζει ἕναν ἄλλο ἅγιο, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά μήν ἀνέ­πε­σε ἐπί τό στῆ­θος τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως ὁ εὐαγγελιστής Ἰω­άν­νης κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο, ἀλ­λά ἀξιώθηκε, κατά τήν πα­ράδοση τῆς Ἐκκλη­σί­ας μας, νά φέρει τόν Χρι­στό στούς ὤμους του καί στήν ψυχή του.

Γι᾽ αὐ­­τό καί ἀνα­δείχθηκε μάρ­­τυ­­­ς δια­πρύ­σιος τῆς πί­­­στεως καί τῆς ἀ­λη­θείας τοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖο δέν ἀρνήθηκε ἀκόμη καί ὅταν γνώ­ρι­ζε ὅτι ἡ ἐμμονή του στήν πίστη θά τόν ὁδη­γοῦσε στό μαρτύριο.

Ὁ ἅγιος Χριστοφόρος δέχθηκε τήν κλήση ἀπό τόν Θεό, πρῶτα στήν πί­­στη καί στή συνέ­χεια στό μαρτύριο. Καί ἀποδέχθηκε καί τίς δύο κλήσεις μέ θάρρος καί παρ­ρη­σία, καί τίς ἀκολού­θησε μέ συνέ­πεια καί αὐτα­πάρ­νηση μέχρι τέ­λους, σφραγίζοντας τόν δρόμο τῆς ζωῆς του μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου του. Ἔτσι ἔλαβε τόν στέφανο τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τιμᾶται σή­μερα καί ἀπό τήν ἐπ᾽ οὐρανοῖς θριαμβεύ­ου­σα καί ἀπό τήν ἐπί γῆς στρατευο­μένη Ἐκκλη­σία.

Κινητήριος δύναμη τῆς ζωῆς καί τοῦ μαρτυρίου του ἦταν ἡ σταθερή καί ἀκλόνητη πίστη του, ἡ ὁποία τοῦ ἔδιδε τήν ἐλπίδα ὅτι «οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλ­­λου­σαν δόξαν ἀπο­καλυ­φθῆ­­ναι εἰς ἡ­μᾶς».

Ἦταν αὐτή πού τοῦ ἔ­δι­δε τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ αἰ­ώνια ζωή πού θά ἀπο­­λαύσει κοντά στόν Χριστό, ἐάν παραμείνει πιστός καί ἐάν θυ­σιά­σει τή ζωή του γιά Αὐτόν, εἶναι ἀσυγ­κρίτως ὡ­ραι­ό­­τε­ρη ἀπό τήν ἐπί­γεια ζωή πού ἔχει ἕνα βέ­βαιο τέ­λος.

Καί αὐτή ἡ ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς τόν γέμι­ζε μέ χαρά καί προσ­­δοκία καί τόν ἔκανε νά μήν ὑπο­λογίζει οὔτε τόν πόνο, οὔτε τά αἵ­μα­­τα πού ἔρρεαν ἀπό τό σῶμα του, οὔτε τίς ὀδυ­νη­ρές συνθῆκες στή φυ­­λ­ακή, οὔτε τόν φό­βο τοῦ δημίου καί τοῦ θα­νάτου πού πλησίαζε.

Ἡ ἐλπίδα στόν Χριστό καί στήν αἰώνιο ζωή ἔδιδε τή δύναμη στόν ἅγιο Χριστοφόρο νά ὑπομένει τή δο­κιμασία τοῦ μαρτυρίου καί, παρά τούς πόνους καί τίς τα­λαιπωρίες, νά προ­σεύ­χεται στόν Χριστό, νά τόν ἀξιώσει νά μεί­νει πιστός ἄχρι θα­νά­του καί νά τοῦ χαρίσει, κατά τήν ὑπό­σχεσή του, τόν στέφανο τῆς ζω­ῆς.

Ἡ ἐλπίδα, ἡ ὑπομονή καί ἡ προ­σευχή μέ τίς ὁποῖες ἀντιμετώπισε τό μαρ­τύριο ὁ ἅγιος Χριστοφόρους, τοῦ ὁποίου τιμοῦμε σή­μερα τήν ἱερά μνήμη, δεί­χνουν καί σέ μᾶς τόν τρό­πο μέ τόν ὁποῖο θά πρέπει νά βα­δί­ζουμε στή ζωή μας, τόν τρό­πο μέ τόν ὁποῖο θά πρέπει νά ἀντι­με­τω­πί­ζουμε τά θέματα πού μᾶς ἀπα­­σχο­­λοῦν, τά προβλή­μα­τα καί τούς πει­ρα­σμούς πού καθημερινά συναν­τοῦ­με.

Ἄν ὅλα αὐ­τά, τά ὁποῖα βρί­σκον­ται μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή ζωή μας καί γιά τή σω­τηρία μας, ἄν ὅλα αὐτά εἴτε εἶναι δυσάρεστα εἴ­τε εἶναι ἀκό­μη καί ὀδυ­νηρά, εἴτε ἀφο­ροῦν ἐ­μᾶς προσωπικά εἴτε οἰ­κεῖα μας πρόσω­πα, εἴ­τε ἀφοροῦν θέματα ἐπί­γεια καί ὑλικά εἴτε ἀφο­ροῦν ζη­τή­ματα πνευ­­­­μα­τικά, ἄν τά ἀντι­μετωπίζουμε μέ ἐλ­πίδα, μέ ὑπο­μονή καί κυρίως μέ προσευχή, τότε τί­πο­τε δέν θά μπο­ρεῖ νά μᾶς στερήσει τή χαρά, τίπο­τε δέν θά μπορεῖ νά μᾶς καταβάλει ἤ νά μᾶς ἀπογοητεύσει.

Γι᾽ αὐτό ἄς μήν ξε­χνοῦμε ποτέ ὅτι ὅ,τι συμβαίνει στή γῆ, ὅσο δύσκολο καί ἐ­πώ­­δυνο ἄν μᾶς φαί­νε­ται, δέν παύει νά εἶναι προ­σωρινό. Τό ἴδιο ἰ­σχύει καί γιά ὅ,τι εἶναι εὐχά­ρι­στο καί χαρού­μενο· καί αὐτό εἶναι προ­­σωρινό καί ἐφή­με­ρο.

Ἡ ζωή μας δέν εἶ­ναι ἐδῶ, δέν εἶναι στή γῆ, εἶναι στόν οὐρανό. Ἐδῶ εἴμαστε μό­νο πε­ρα­στικοί, εἴ­μα­στε μόνο γιά νά προ­ε­τοι­μασθοῦ­με γιά τή μέλλουσα ζωή.

Ἄς ἀγωνιζόμαστε, λοι­­­πόν, καί ἐμεῖς, ἀκο­λουθώντας τήν προτρο­πή τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου καί τό πα­ρά­­δειγμα τοῦ ἁγίου μάρτυρος Χριστοφόρου, νά ζοῦμε «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσ­καρ­τεροῦντες» γιά νά δη­μιουρ­γήσουμε τίς προ­ϋ­πο­θέ­σεις, ὥστε νά ἀπο­λαύ­­σου­με τά ἀγα­θά τῆς αἰωνίου ζω­ῆς, πού ἔχει ἑτοι­μάσει γιά χάρη μας ὁ Θεός.

Καί τιμών­τας τή μνή­μη τοῦ ἁ­γίου ἐνδόξου μάρ­τυ­ρος Χρι­στοφόρου, ἰδι­­­­­αι­­­τέρως ἐδῶ στήν ἐνορία σας, ἄς ἐξετά­σου­με τόν ἑαυτό μας κα­τά πόσον ἀνταποκρι­νό­μαστε στίς προ­ϋ­πο­­θέ­σεις πού ἔθεσε μέ τή ζωή καί τό μαρτύριό του ὁ ἅγιος Χριστο­φό­ρος, καί ἄς ἐπικαλε­σθοῦ­με τή βοή­θεια καί τή μεσιτεία του, ὥστε νά ὑπομένουμε τίς δυ­σκολίες καί τούς πειρα­σμούς τῆς παρούσης ζωῆς μέ ὑπομονή μέχρι νά φθάσουμε διά τῶν πρεσβειῶν του καί στή βασι­λεία τῶν οὐρανῶν.