Εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στο Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου

Την Πέμπτη 2 Ιανουαρίου, όπως κάθε χρόνο, πανηγύρισε ο Ιερός Ναός του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στο Χιονοδρομικό Κέντρο στο Σέλι Βεροίας.

Την πανηγυρική θεία Λειτουργία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο και τέλεσε το καθιερωμένο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών του Συλλόγου Ορειβατών και Χιονοδρόμων Βεροίας.

Εν συνεχεία στις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου ευλόγησε την βασιλόπιτα για τα στελέχη του νεανικού πνευματικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως μας, ενώ μετά την κοπή της Βασιλόπιτας οι νέοι είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το χιονισμένο τοπίο και να κάνουν βόλτα με το τελεφερίκ.

Τέλος ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε και παρακάθισε στην εόρτια τράπεζα που παρέθεσε το νέο διοικητικό συμβούλιο του χιονοδρομικού κέντρου και αφού τους ευχαρίστησε για την ευγενή φιλοξενία τους, τους ευχήθηκε κάθε επιτυχία με την ευκαιρία της αναλήψεως των νέων καθηκόντων τους και ευλογημένο το νέο έτος 2020.

 ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Χριστῷ ἐκ νεότητος ἀκολου­θή­σας θερμῶς … ὡς ἄσαρκος ἤσκη­σας», ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τιμώντας τήν κοίμηση ἑνός με­γάλου ἀσκητοῦ της, ὁ ὁποῖος διέ­λαμ­ψε στίς παγωμένες ἐρήμους τῆς Ρωσίας, ἑνός ταπεινοῦ ἀσκητοῦ πού ἔλα­βε μεγάλη χάρη ἀπό τόν Θεό, γιατί ἀπό τήν παιδική του ἀκό­μη ἡλικία ἡ ψυχή του ἦταν γεμάτη ἀπό τήν πίστη καί τήν ἀγάπη στόν Χριστό. Καί, ὅταν ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι γεμάτη ἀπό ἀγάπη γιά τόν Θεό, τότε φλέγεται ἀπό τήν ἐπιθυ­μία νά εἶναι μαζί του καί νά ἐπι­κοι­νωνεῖ μαζί του μέ τήν προ­σευ­χή. Τότε δέν ὑπολογίζει οὔτε τό κρύο, οὔτε τόν κόπο, οὔτε τήν ὅποια ταλαιπωρία προκειμένου νά ζεῖ μέ τόν Θεό. Τότε δέν ὑπάρχει κανένα ἐμπόδιο γιά νά συναντήσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό καί νά ἑνωθεῖ μέ τή χάρη του.

Ἔτσι ἔζησε ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, μέ τήν ψυχή του γεμάτη ἀπό ἀγάπη στόν Θεό, ἀγάπη τήν ὁποία προσέφερε καί στούς ἀν­θρώ­πους πού τόν πλησίαζαν καί ὠφελοῦντο βλέποντας τήν ἀσκη­τι­κή του ζωή, ἀλλά καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἦταν ἐμφανής στό πρόσωπο καί στήν ἀναστροφή του.

Καί ἦταν τόση ἡ θέρμη αὐτῆς τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό πού ζέσταινε ὄχι μόνο τήν ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα του, ὥστε παρέμενε ἐπί ὧρες μέσα στό χιόνι καί μέσα στό δάσος, σέ συνθῆκες πού ἄλλοι ἄνθρωποι δέν θά μποροῦσαν νά ὑπομείνουν, προσευχόμενος στόν Θεό.

Ἀσφαλῶς τά μέτρα αὐτά τῆς ἀσκή­σεως τοῦ ἁγίου Σεραφείμ ὑπο­δηλώνουν καί τό ὕψος τῆς ἁγι­ότητος στό ὁποῖο εἶχε φθάσει, ὕψος τό ὁποῖο εἶναι ἀνέφικτο γιά μᾶς πού ζοῦμε μέσα στόν κόσμο. Ὅμως ἡ θέρμη τῆς ἀγάπης του, πού ἀποτελεῖ κραυγαλέα ἀντίθεση μέ τό κρύο μέσα στό ὁποῖο ἀγρυ­πνοῦσε καί προσευχόταν ὁ ἅγιος Σεραφείμ, ἀλλά καί μέ τό κρύο τῶν ἡμερῶν αὐτῶν πού τόν τι­μοῦ­­με, ἀποτελεῖ μία ὑπενθύμιση πρός ὅλους μας γιά τή θέρμη τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης πού ἀνα­μένει ὁ Θεός ἀπό τόν καθένα μας καί ἰδιαιτέρως ἀπό ἐμᾶς πού ἤρ­θαμε σήμερα ἐδῶ στόν ἱερό ναό του γιά νά τόν τιμήσουμε καί νά ἑορτάσουμε μαζί μέ τούς χιονο­δρό­μους τόν προστάτη τους ἅγιο.

Ζοῦμε, βεβαίως, σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο ἀποτελεῖ λυπηρή πραγ­ματικότητα ὁ λόγος τοῦ Κυ­ρίου ὅτι «διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν». Ἐξαιτίας, δηλαδή, τῆς ἁμαρ­τίας θά ψυχρανθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων. Aὐτό ὅμως δέν θά πρέπει νά τό ἀφήνουμε νά μᾶς ἐπηρεάζει. Ἐμεῖς πού θέλουμε νά εἴμαστε συνειδητά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, θά πρέπει ὅσο ψύχεται ἡ ἀγάπη τῶν ἄλλων ἀνθρώπων γύρω μας, νά αὐξάνου­με τή θέρμη τῆς δικῆς μας ἀγάπης. Νά τήν αὐξάνουμε, ἀποφεύγοντας ὅσο μποροῦμε τήν ἁμαρτία, ὅσο μποροῦμε τήν παρακοή τοῦ θελή­ματος καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, καί προσπαθώντας νά ἐναρμονί­σου­με τή ζωή μας μέ ὅ,τι μᾶς ζητᾶ ὁ Θεός. Νά αὐξάνουμε τή θέρμη τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό μέ τήν προσευχή καί τήν ἐπικοινω­νία μας μαζί του, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Σεραφείμ. Διότι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐπιδιώκει νά συναντᾶ τόν Θεό, ἐπιδιώκει νά συνδιαλέγεται μαζί του μέ τήν προσευχή, τότε καί ὁ Θεός ἀντα­πο­κρίνεται καί ἔρχεται στήν ψυχή του καί τή θερμαίνει μέ τήν ἀγάπη του, μέ τή θεϊκή καί οὐράνια πα­ρη­γορία του, ὅπως ἔκανε καί μέ τούς δύο μαθητές, τούς ὁποίους συνάντησε στόν δρόμο πρός τούς Ἐμμαούς, καί οἱ ὁποῖοι, παρότι δέν κατάλαβαν ποιός ἦταν αὐτός πού τούς μιλοῦσε, αἰσθάνθηκαν τήν καρ­διά τους φλεγομένη ἀπό τήν παρουσία του.

Καί ἀκόμη νά προσπαθοῦμε νά αὐξήσουμε τή θέρμη τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό μέ τή συμμετοχή μας στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι καθώς καθαίρεται μέ αὐτά ἡ ψυχή μας καί ἑνώνεται μέ τή θεία χάρη, ὁ Θεός τῆς μεταδίδει καί τή θέρμη τῆς ἀγάπης του, διά τῆς ὁποίας αὐξάνεται καί ἡ θέρμη τῆς δικῆς μας ἀγάπης πρός Ἐκεῖ­νον. Διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, εἶναι ἡ τελεία, εἶναι ἀπό­λυτη, δέν ἔχει διαβαθμίσεις σάν τήν ἀνθρώπινη ἀγάπη, ἐφόσον γιά ὅλους μας ἔγινε ἄνθρωπος καί θυ­σιάσθηκε γιά τή σωτηρία μας.

Γι᾽ αὐτό καί ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς τήν πλήρη ἀγάπη μας, ζητᾶ νά τόν ἀγα­ποῦμε μέ ὅλη τή θέρμη τῆς ψυ­χῆς μας. Δέν ἐπιθυμεῖ ἐνδιά­μεσες καταστάσεις ὁ Θεός, ὅπως λέγει καί στήν Ἀποκάλυψη, στόν ἄγγελο τῆς Λαοδικείας, ὁ ὁποῖος δέν ἦταν οὔτε θερμός οὔτε ψυχρός ἀλλά χλιαρός, καί τούς χλιαρούς, λέγει, θά τούς ἐμέσει κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.

Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Σερα­φείμ πού τιμοῦμε σήμερα καί ἄς αὐξήσουμε τή θέρμη τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό, ὥστε μέ αὐτή νά ὑπερνικοῦμε ὅλα τά ἐμπόδια πού τυχόν θά συναντοῦμε καί νά ζοῦ­με ὅλο καί περισσότερο πιό κοντά στόν Θεό.

Αὐτό εὔχομαι πατρικά νά ἐπιτύ­χουμε ὅλοι μας μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τήν καινούρ­για χρονιά.