Η Εορτή της Αγίας Άννης στο Νησελούδι

Την Τετάρτη 24 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Άννης στο Νησελούδι.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσί­οις αὐτοῦ καί ἐπισκοπή ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ».

Αὐτούς τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος ἀκούσαμε πρό ὀλίγου νά ἐπαναλαμβάνει ἡ Ἐκκλησία μας πρός τιμήν τῆς μητρός τῆς Θεοτόκου, τῆς ἁγίας Θεοπρομήτο­ρος Ἄννης, τήν κοίμηση τῆς ὁποί­ας ἑορτάζουμε.

Καί γιατί τούς ἐπαναλαμβάνει; Τούς ἐπαναλαμβάνει, γιατί θέλει νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι οἱ θεό­πνευ­στοι λόγοι ἰσχύουν σέ κάθε ἐποχή καί βρίσκουν τήν ἐφαρμογή τους πάντοτε, ὄχι μόνο τότε πού γράφθηκαν, τήν ἐποχή πού ζοῦσε ὁ βασιλεύς Σολομών, ἀλλά καί στήν ἐποχή τῆς ἁγίας Ἄννης, χί­λια περίπου χρόνια ἀργότερα, καί ἀκόμη καί σήμερα, στή δική μας ἐποχή.

Ποιοί εἶναι, λοιπόν, αὐτοί οἱ λό­γοι πού ἴσχυαν στήν ἐποχή τῆς ἁ­γίας Ἄννης καί ἑπομένως ἰσχύουν καί στίς ἡμέρες μας; Εἶναι μεταξύ ἄλλων καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἀκού­σα­με στό ἀνάγνωσμα ἀπό τή Σο­φία Σολομῶντος καί προέταξα στήν ἀρχή τῆς ὁμιλίας μου. «Ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐ­τοῦ καί ἐπισκοπή ἐν τοῖς ἐκλε­κτοῖς αὐτοῦ».

Ὁ σοφός καί δίκαιος βασιλεύς Σο­­λομῶν ἀναφέρεται στόν Θεό καί σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τηροῦν τό θέλημα καί τίς ἐντολές του καί ἀγωνίζονται νά εὐθυγραμμίσουν τή ζωή τους μέ τόν νόμο του. Ὅλοι αὐτοί εἶναι ἐκεῖνοι, τούς ὁποίους ὀνομάζει ὁσίους καί ἐκλε­κτούς τοῦ Θεοῦ, καί μᾶς διαβε­βαι­ώνει ὅτι ἔχουν τή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἔχουν τή στορ­γι­κή μέ­ριμνα καί φροντίδα τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος παρακολουθεῖ τή ζωή τους, τούς καθοδηγεῖ καί τούς προ­στα­τεύει πάντοτε.

Αὐτό βλέπουμε νά συμβαίνει καί στή ζωή τῆς ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄννης. Tέκνο εὐλαβοῦς καί ἱερα­τικῆς οἰκογενείας ἀνετράφη μέ τόν νόμο καί τίς ἐντολές τοῦ Θε­οῦ. Καί αὐτές τίς ἐντολές συνέχισε νά τηρεῖ καί ὅταν νυμφεύθηκε τόν ἐπίσης εὐσεβῆ καί δίκαιο Ἰωακείμ. Γι᾽ αὐτό καί παρότι ἐπί πολλά χρό­νια προ­σπαθοῦσαν νά ἀποκτήσουν παιδί ἀλλά δέν ἦταν δυνατό, γε­γο­νός πού τούς ἔθλιβε, γιατί τήν ἐποχή ἐκείνη ἡ ἀτεκνία θεωρεῖτο ὄνειδος, θεωρεῖτο ντροπή, ἡ ἁγία Ἄννα οὔτε ἀγανακτοῦσε οὔτε δι­α­μαρτυρόταν, οὔτε σκέφθηκε ποτέ νά ἐγκαταλείψει τήν προσήλωσή της στόν Θεό καί στήν πίστη του. Ἔτσι ἡ ὑπομονή της, ἡ πίστη της καί ἡ εὐσέβειά της ἐπιβραβεύ­θη­καν ἀπό τόν Θεό, γιατί ἀξιώθηκε νά δεῖ τόσο ἐκείνη, ὅσο καί ὁ εὐ­σε­βής σύζυγός της, ὁ ἅγιος Ἰωακείμ, νά πραγματώνεται στή ζωή της ὁ λό­γος τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος ὅτι «χά­ρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐ­τοῦ, καί ἐπισκοπή ἐν τοῖς ἐκλε­κτοῖς αὐτοῦ».

Πῶς ἔγινε πραγματικότητα ὁ λό­γος αὐτός στή ζωή τῆς ἁγίας Ἄν­νης; Ἔγινε μέ τή γέννηση τῆς Ὑπε­­ραγίας Θεοτόκου.

Ποιά με­γα­λύτερη χάρη καί ποιό μεγαλύτερο ἔλεος ἀπό αὐτό θά μποροῦσε νά πε­ριμένει ἡ ἁγία Ἄν­να. Αὐτή ἡ ὁποία γιά χρόνια θεω­ρεῖτο ἄτεκνη καί ὑπέφερε γι᾽αὐτό, αὐτή ἀξιώ­θη­κε ὄχι μόνο νά ἀπο­κτήσει παιδί, παρά τήν περασμένη ἡλικία της, ἀλλά νά φέρει στόν κόσμο καί Ἐκείνη ἡ ὁποία ἐπρό­κει­το νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἀξιώθηκε αὐ­τή τή μεγάλη τι­μή καί εὐλογία ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος δέν ἀδια­φο­ροῦσε γιά τίς προσευχές καί τίς πα­ρακλήσεις της, δέν ἀδιαφο­ροῦ­σε γιά τά δά­κρυά της, δέν ἀδια­φοροῦσε οὔτε καί γιά τήν εὐλά­βεια μέ τήν ὁποία τόσο ἐκείνη ὅσο καί ὁ σύζυγός της, ὁ ἅγιος Ἰωα­κείμ, ζοῦσαν, ὑπομέ­νο­ντας μέ τα­πεί­νωση καί καρτερία τή δοκι­μα­σία αὐτή.

Γι᾽ αὐτό καί ἔδωσε στήν ἁγία Ἄν­να τή μεγάλη αὐτή ἀνταμοιβή, τό σπουδαῖο καί μοναδικό αὐτό δῶ­ρο, ἐπιβεβαιώνοντας τόν λόγο τοῦ σοφοῦ Σολομῶντος «ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καί ἐπι­­σκοπή ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐ­τοῦ».

Τήν χάρη καί τό ἔλεός του ἐπι­φυ­λάσσει καί σέ μᾶς ὁ Θεός, ἐφόσον δέν εἴμαστε πιστοί μόνο στήν ταυ­τότητα, δέν εἴμαστε χριστιανοί μό­νο στά λόγια καί μόνο στήν ἐντύ­πω­ση πού δίδουμε στούς ἄλλους γύρω μας, ἀλλά εἴμαστε πιστοί καί εὐσεβεῖς στή ζωή μας, στίς πρά­ξεις καί στήν καθημερινότητά μας. Ὅταν μέ ταπείνωση καί ὑπομονή ἀντιμετωπίζουμε τούς πειρα­σμούς, τίς δοκιμασίες, τίς θλίψεις, τίς ἀσθένειες καί ὅ,τι ἄλλο ἐπι­τρέ­πει ὁ Θεός νά ζήσουμε, δεί­χνο­ντας τήν ἐμπιστοσύνη μας στήν πρό­νοια καί τήν ἀγάπη του, δε­ί­χνο­ντας ὅτι πιστεύουμε τήν ὑπό­σχεσή του ὅτι ἐπιβλέπει «ἐπί τόν τα­πει­νόν καί ἡσύχιον καί τρέμο­ντα τούς λόγους του» καί δέν ἐγκα­ταλείπει «τούς ἐλπίζο­ντας ἐπ᾽ αὐ­τόν», τότε θά χαρίσει καί σέ ἐμᾶς ὁ Θεός τή χάρη καί τό ἔλεός του, τότε θά ἔχει τή φροντίδα καί τή μέριμνά μας καί θά μπο­ροῦ­με νά ζοῦμε ἥσυχοι κάτω ἀπό τό ἄ­γρυ­πνο πατρικό του βλέμμα πού θά μᾶς προστατεύει, ἀλλά καί θά μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι ἡ χάρη καί τό ἔλεός του θά μᾶς ἀξιώσουν καί ἐμᾶς νά ζήσουμε τήν αἰώνια ζωή πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός γιά τούς ἐκλε­κτούς του, διά πρε­σβει­ῶν καί τῆς ἁγίας Θεοπρο­μή­τορος Ἄννης, τήν ὁποία τιμοῦμε σήμερα καί ἐπικαλούμεθα τίς εὐχές της γιά νά μᾶς σκέπει καί νά χαριτώνει καί ἐμᾶς, ὅπως χαρίτωσε καί ἐκείνεη ὁ Θεός.