Η εορτή της μετακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Λουκά
Το διήμερο 28 και 29 Μαΐου, όπως κάθε χρόνο, πανηγύρισε ο υπό ανέγερση Ιερός Ναός του Αγίου Λουκά Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας επί τη μνήμη της μετακομιδής των ιερών του λειψάνων στην Ιερά Μονή.
Την παραμονή της εορτής το εσπέρας τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.
Ανήμερα της εορτής το πρωί τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος, ενώ στο τέλος εψάλησαν τα εγκώμια του Αγίου και ακολούθησε εντός του Ιερού Ναού Ιερά λιτανεία της εικόνας και των λειψάνων του Αγίου.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ:
«Ἴδετε οἱ Χριστομάχοι, καί σύνετε οἱ ἀσεβεῖς· πῶς ἐκ γυμνῶν ὀστέων, ἰάσεις πηγάζουσι;» ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἐπί τῇ μετακομιδῇ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Λουκᾶ, ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ, ἀπό τή Συμφερούπολη τῆς Κριμαίας στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ.
Καί καλεῖ καί προσκαλεῖ ὅλους ἐκείνους πού πολεμοῦν τόν Χριστό, πού ἀμφισβητοῦν τή Θεότητα καί τήν παρουσία του νά συνετισθοῦν καί νά συνειδητοποιήσουν τήν πλάνη τους καί νά πιστεύσουν στόν Χριστό.
Ποιό εἶναι ὅμως τό ἐπιχείρημα τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖ ὁ ποιητής τῆς Ἐκκλησίας γιά νά τούς πείσει γιά τήν ἀλήθεια τῶν λεγομένων του; Ποιός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι θά πρέπει νά πιστεύσουν τή δύναμη καί τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ;
Τά ἐπιχειρήματά του δέν εἶναι λέξεις, δέν εἶναι λόγια, γιατί τά λόγια εὔκολα ἀμφισβητοῦνται καί γρήγορα βρίσκουν ἀντίλογο. Τά ἐπιχειρήματά του εἶναι πράξεις, εἶναι ἔργα, εἶναι θαύματα. Εἶναι τά θαύματα τά ἀναρίθμητα, τοῦ τιμωμένου ἁγίου Λουκᾶ, τά ὁποῖα συμβαίνουν καθημερινά, χωρίς νά περιορίζονται ἀπό τόν τόπο καί τόν χρόνο. Εἶναι οἱ θεραπεῖες ποικίλων ἀσθενειῶν πού ἐπιτελεῖ ὁ ἅγιος ἰατρός Λουκᾶς, ἀκόμη καί σέ ἀνθρώπους πού δέν τόν γνωρίζουν, ἀκόμη καί σέ ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν ἐπικαλεσθεῖ τή βοήθεια καί τή χάρη του. Εἶναι οἱ ἰάσεις, οἱ ὁποῖες ἐπιτελεῖ ὁ ἅγιος καί θεραπευτής Λουκᾶς καθημερινά, καί ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή μας, διά τῶν ἁγίων καί χαριτοβρύτων λειψάνων του, στούς ἀδελφούς μας οἱ ὁποῖοι προστρέχουν σ᾽ αὐτόν καί ζητοῦν νά τούς σώσει ἀπό τίς ἀσθένειες πού τούς ταλαιπωροῦν.
Ὅλα αὐτά τά θαύματα, ὅλες αὐτές οἱ θεραπεῖες καί οἱ ἰάσεις πού προσφέρει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, καί τῶν ὁποίων καθιστοῦν καί ἐμᾶς κοινωνούς οἱ εὐεργετηθέντες ἀδελφοί μας, ἀποτελοῦν τά ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα γιά τή δύναμη τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ. Γιατί διαφορετικά «πῶς ἐκ γυμνῶν ὀστέων, ἰάσεις πηγάζουσι;» Πῶς ἀπό ὀστᾶ ξηρά καί νεκρά μπορεῖ νά πηγάζει ἡ ζωή;
Αὐτά τά θαύματα, τά πολλά καί τά ὑπέροχα, εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀληθείας τῆς πίστεώς μας, τῆς πίστεως στόν Χριστό χάριν τῆς ὁποίας ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὑπέμεινε πολυώδυνα καί πολυετῆ βασανιστήρια, φυλακίσεις, ἐξορίες καί δοκιμασίες, γιατί τό ἄθεο καθεστώς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης δέν μποροῦσε νά ἀνεχθεῖ τήν πίστη στόν Χριστό καί ἐπεδίωκε μέ κάθε τρόπο νά τήν ξεριζώσει ἀπό τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Δέν μποροῦσε νά ἀνεχθεῖ τήν πίστη σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε ἐνοχλεῖτο ἀκόμη καί ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τήν ὁποία ἤθελε νά ἔχει πάντοτε στό χειρουργεῖο ὁ ἅγιος Λουκᾶς γιά νά προσεύχεται καί νά ἀντλεῖ δύναμη πρίν νά ἀρχίσει τήν ἐπέμβαση στόν ἀσθενῆ του.
Καί αὐτή ἡ εἰκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἀποτέλεσε ἀφορμή νά ἀρχίσουν οἱ διώξεις τῶν κυβερνώντων ἐναντίον του, διώξεις τίς ὁποῖες ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ διάσημος αὐτός καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς καί ἀργότερα ἐπίσκοπος, ὄχι μόνο ὑπέμεινε μέ καρτερία καί γενναιότητα, ἀλλά ἔφθασε καί στό σημεῖο νά ὁμολογεῖ «ἀγάπησα τό μαρτύριο». Γιατί τό μαρτύριο πού ὑπέμεινε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τόν ἐξάγνισε καί τόν ἁγίασε καί τοῦ ἔδωσε τόση χάρη καί παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὥστε τό ἱερό λείψανό του νά ἐπιτελεῖ ἀναρίθμητα θαύματα, διά τῶν ὁποίων ἀπαλλάσσει τούς ἀνθρώπους ἀπό τόν πόνο τῆς ἀσθενείας τους καί ἐνισχύει τήν πίστη τους στόν Θεό.
Καί αὐτή ἡ ἀπάντηση πού ἔδιδε καί δίδει ὁ ἅγιος Λουκᾶς διά τῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα ἐνεργεῖ, στούς Χριστομάχους καί ἀσεβεῖς, εἶναι ἡ ἀπάντηση καί ὅλων τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἡ ἀπάντηση καί τῆς συνεορταζομένης ἁγίας ὁσιομάρτυρος Θεοδοσίας, ἡ ὁποία ἐδιώχθη καί αὐτή ἀπό τόν Χριστομάχο καί ἀσεβῆ εἰκονομάχο αὐτοκράτορα Λέοντα, ἐπειδή ἀντέδρασε στήν προσπάθειά του νά ἀπομακρύνει τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν Χαλκῆ πύλη, γιά νά μήν τῆς ἀποδίδεται ἡ ὀφειλόμενη τιμή στήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ-Λόγου, ὁ ὁποῖος ἐνανθρώπησε γιά τή σωτηρία μας.
Ἔτσι καί ἡ ἁγία Θεοδοσία, ὅπως καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁμολόγησε τήν πίστη της ἐνώπιον τῶν χριστοκατηγόρων δικαστῶν της καί ὁδηγήθηκε στό μαρτύριο, γιά νά λάβει τόν στέφανο τῆς ἀφθαρσίας καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἐπιτελεῖ διά τῶν ἱερῶν της λειψάνων καί τοῦ ἐλαίου τῆς κανδήλας της ἀναρίθμητα θαύματα καί ἰάσεις ποικίλων νόσων σέ ὅσους προσέτρεχαν στή σορό της καί τήν παρακαλοῦσαν νά τούς χαρίσει τή θεραπεία.
Ὅλα αὐτά τά θαύματα τῶν ἁγίων μας καί ἰδιαιτέρως τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, πού τόν ἔχουμε ἀνάμεσά μας καί τόν αἰσθανόμεθα ζωντανό δίπλα μας, νά θεραπεύει ἐδῶ τούς ἀδελφούς μας καθημερινά, ἄς στηρίζουν καί ἐμᾶς πού τόν τιμοῦμε, στήν πίστη μας στόν Χριστό, ἄς μᾶς ἐνισχύουν γιά νά μποροῦμε νά ἀντιμετωπίζουμε τίς προκλήσεις τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀθεΐας, οἱ ὁποῖες ἐμφανίζονται μέ διάφορες μορφές καί μέ πολλούς τρόπους καί στίς ἡμέρες μας, καί ἐσχάτως, μέ ἀφορμή τούς περιορισμούς πού ἐπέβαλε ἡ πανδημία πού ἔπληξε καί τήν πατρίδα μας, μέ τήν ἀμφισβήτηση τῆς ἱερότητος τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ἄς μήν παρασυρόμεθα ἀπό ὅσα λέγονται γύρω μας, ἀκόμη καί ἀπό ἐπίσημα χείλη, ἀλλά ἄς μένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας στόν Θεό, ὁ ὁποῖος ἀναδεικνύει τούς ἁγίους του σέ κάθε ἐποχή καί ἀκόμη καί στίς ἡμέρες μας καί τούς δοξάζει διά τῶν ἀναριθμήτων θαυμάτων, τά ὁποῖα ἐνεργοῦν διά τῆς χάριτός του τά ἱερά λείψανά τους. Ἄς τόν εὐχαριστοῦμε καί ἄς τόν δοξάζουμε, τιμώντας καί δοξάζοντας τούς ἁγίους, τιμώντας καί δοξάζοντας καί τόν ἅγιο Λουκᾶ, τόν ἰατρό καί θεραπευτή, τόν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα καί αὔριο ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή μας καί στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναό του.
Στήν ἀρχή τῆς ὁμιλίας μου προέταξα τούς στίχους αὐτούς τοῦ ὑμνογράφου: «Ἴδετε οἱ Χριστομάχοι, καί σύνετε οἱ ἀσεβεῖς· πῶς ἐκ γυμνῶν ὀστέων, ἰάσεις πηγάζουσι;» Καί τό λέγω αὐτό, διότι τήν περασμένη Τρίτη, μετά ἀπό τήν Παράκληση πού κάθε Τρίτη τελοῦμε ἐδῶ στόν ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, παίρνοντας τό ἱερό λείψανο γιά νά τό μεταφέρουν οἱ πατέρες στό μοναστήρι, γιά πρώτη φορά μετά ἀπό τόσα χρόνια βγῆκε τέτοια εὐωδία! Καί ὄχι μόνο εὐωδία ἄρρητη ἀλλά καί μύρο ἀπό τό λείψανο τό ὁποῖο προσκυνοῦμε, τό λείψανο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ. Ἄς ἔρθουν αὐτοί οἱ ἄπιστοι νά μᾶς ποῦν πῶς ἀπό αὐτά τά γυμνά τά ὀστέα βγαίνει τέτοια εὐωδία, βγαίνει τέτοιο μύρο. Ὅλα ὅμως αὐτά γίνονται γιά μᾶς, γιά νά μᾶς στηρίξουν στήν πίστη, γιά νά μᾶς ἐνισχύσουν τή βεβαιότητα ὅτι ὅσοι καί νά βάλλουν ἐναντίον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος δέν μποροῦν νά ἐπιτύχουν τίποτε. Ὅσο πολεμοῦν, τόσο πιό δυνατή θά γίνεται ἡ Ἐκκλησία καί τόσο περισσότερη χάρη θά ἔχουμε ἀπό τόν Πανάγιο Θεό καί τούς Ἁγίους. Ἀμήν
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:
«Τούς προσερχόμενους ἐν τῷ σεπτῷ, ἱερῷ ναῷ σου, ἐν Βεροίᾳ, πάτερ Λουκᾶ, … ναούς δόξης Κυρίου, γενέσθαι πρέσβευε».
Αὐτή τή θερμότατη ἱκεσία πρός τόν ἑορταζόμενο σήμερα καί ἰδιαιτέρως τιμώμενο στήν Ἱερά μας Μονή καί στήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ἅγιο Λουκᾶ, ἀρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως, τόν ἰατρό καί θεραπευτή, ἀναπέμπει ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκ μέρους ὅλων τῶν προσερχομένων στόν ἱερό του ναό καί προσκυνούντων τά σεπτά καί χαριτόβρυτα λείψανά του.
Καί τί τοῦ ζητᾶ; Τοῦ ζητᾶ νά πρεσβεύει στόν Θεό νά γίνουμε ὅλοι οἱ προσκυνητές του «ναοί δόξης Κυρίου», νά γίνουμε δηλαδή ὅλοι ἐμεῖς πού ἤρθαμε σήμερα γιά νά τιμήσουμε τόν ἅγιό μας καί νά ἀσπασθοῦμε τό θαυματουργό καί μυρόβλυτο λείψανό του, αὐτό πού ἔγινε καί ὁ ἴδιος. Νά γίνουμε ναοί Θεοῦ ζῶντος καί νά δοξάζουμε τόν Θεό «ἐν τῷ σώματι ἡμῶν καί ἐν τῷ πνεύματι ἡμῶν», ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.
Διότι, ἐάν σήμερα τιμοῦμε τόν ἅγιο Λουκᾶ καί δεχόμεθα τήν εὐλογία καί τή χάρη ἡ ὁποία ἐκπηγάζει ἀπό τά ἱερά λείψανά του, αὐτό εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐνοικεῖ σέ αὐτά, ὅπως ἐνοικοῦσε καί στό σῶμα του ἐν ζωῇ.
Ὁ ἅγιος Λουκᾶς εἶχε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί εἶχε καταστήσει τόν ἑαυτό του κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή του, ἡ ὁμολογία του, ἡ διακονία τῶν ἀδελφῶν του, ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία του στούς διωγμούς, τίς ἐξορίες καί τίς φυλακίσεις ἦταν ὅλα πρός δόξαν Θεοῦ. Γιατί γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὑπηρετοῦσε τούς ἀνθρώπους ὡς ἰατρός καί ὡς Ἐπίσκοπος· γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν δεχόταν νά ὑποκύψει στίς πιέσεις πού τοῦ ἀσκοῦσε τό ἄθεο καθεστώς νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του, νά μήν κάνει πρίν ἀπό τό χειρουργεῖο τήν προσευχή του καί νά μήν δίδει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στούς ἀσθενεῖς του πού τή ζητοῦσαν.
Ὅλες οἱ δοκιμασίες πού ὑπέμεινε ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἦταν γιά ἐκεῖνον «τά στίγματα τοῦ Χριστοῦ», τά ὁποῖα ἔφερε «ἐν τῷ σώματί του», κατά τόν οὐρανοβάμονα ἀπόστολο Παῦλο· ἦταν στίγματα πού ἔφθειραν τό χοϊκό σῶμα του καί συσσώρευαν ἀσθένειες καί πόνους, ἀλλά συσσώρευσαν συγχρόνως καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τόν ἁγίαζε ὄχι μόνο ψυχικά ἀλλά καί σωματικά, καί καθιστοῦσε τήν ὕπαρξή του «ναόν δόξης Κυρίου».
Αὐτό ὅμως τό ὁποῖο ἐπέτυχε ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἔχουμε καί ἐμεῖς, ἐάν θέλουμε, τή δυνατότητα νά τό ἐπιτύχουμε στή ζωή μας. Καί μποροῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, πού ἐπικαλεσθήκαμε, νά τό δοῦμε νά πραγματώνεται προοδευτικά στή ζωή μας. Διότι ὁ Θεός δέν στερεῖ τή χάρη του ἀπό κανέναν, οὔτε ἀρνεῖται νά ἐνοικήσει στήν ψυχή μας, ἀρκεῖ νά βλέπει τήν προσπάθειά μας καί τή διάθεσή μας νά τόν ἔχουμε μέσα μας, νά ἐπιθυμοῦμε καί νά ἐπιδιώκουμε νά ζοῦμε μέσα στήν παρουσία του. Διότι αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο θαῦμα, τό ὁποῖο ὅλοι μποροῦμε νά τό ζήσουμε, ἐάν τό θέλουμε καί ἐάν τό πιστεύουμε.
Καί μποροῦμε νά τό ζήσουμε μετέχοντας στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, στό ὁποῖο δέν ἀναπαριστοῦμε ἁπλῶς αὐτό τό ὁποῖο τέλεσε ὁ Κύριός μας κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο, ἀλλά κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἑνωνόμαστε μαζί του καί τόν ἔχουμε μέσα στήν ψυχή καί στό σῶμα μας, ἔστω καί ἄν κάποιοι τό τελευταῖο διάστημα φαίνεται ὅτι δέν τό πιστεύουν. Κι ὄχι μόνο δέν τό πιστεύουν, ἀλλά διαβάλλουν καί τήν πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί βλασφημοῦν τό Ἅγιο Πνεῦμα τό ὁποῖο μεταβάλλει τόν ἄρτο καί τόν οἶνο στό Σῶμα καί τό Αἶμα τοῦ Χριστοῦ, λέγοντας ὅτι εἶναι δυνατόν νά μεταδοθοῦν δι᾽ αὐτοῦ ἀσθένειες.
Σέ ὅλους αὐτούς ἀπαντᾶ σήμερα ὁ ἅγιος Λουκᾶς τονίζοντας σέ μία ὁμιλία του τήν ἀληθινή παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Κάποια γυναίκα, λέει, στή Ρώμη, ἔψησε πρόσφορα καί τά πῆγε στόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Διάλογο, πάπα Ρώμης. Ὅταν πλησίασε νά κοινωνήσει, γέλασε, καί ὁ ἅγιος τήν ρώτησε: «Γιά ποιόν λόγο γέλασες;» «Πῶς νά μήν γελάσω», τοῦ εἶπε, «ἐγώ ἡ ἴδια ἔψησα τόν ἄρτο καί ἐσύ λές ὅτι αὐτό εἶναι ἀληθινό Σῶμα Χριστοῦ;»
Τότε ὁ ἅγιος Γρηγόριος σήκωσε τά μάτια του στόν οὐρανό καί προσευχήθηκε στόν Θεό νά πείσει αὐτή τή γυναίκα ὅτι μεταλαμβάνει τό ἀληθινό Σῶμα καί τό ἀληθινό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Καί μέ τήν προσευχή του ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μετατράπηκαν ξαφνικά σέ ἀληθινό ἀνθρώπινο σῶμα καί αἷμα.
Βλέποντας αὐτό ἡ γυναίκα ἄρχισε νά τρέμει ἀπό φόβο. Καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος προσευχήθηκε πάλι καί τό σῶμα καί τό αἷμα μετατράπηκε ξανά σέ ἄρτο καί οἶνο.
Τό μεγάλο αὐτό θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, τό γνωρίζουμε ἀπό πολλούς βίους ἁγίων, μεταξύ αὐτῶν καί ἀπό τόν βίο τοῦ ὁσίου Σεργίου τοῦ Ραντονέζ.
Ὅταν τελοῦσε κάποτε ὁ ὅσιος τή θεία Λειτουργία καί ἐκφωνοῦσε τά τελευταῖα λόγια τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Μυστηρίου, «Μεταβαλών τῷ Πνεύματί σου τῷ ἁγίῳ», ἕνας μαθητής του εἶδε ὅτι ὁ ὅσιος Σέργιος περικυκλώθηκε ὁλόκληρος ἀπό φλόγα. Καί ἡ φλόγα αὐτή ἔφυγε ἀπό τόν ὅσιο καί μπῆκε μέσα στό ἅγιο Ποτήριο μέ τόν οἶνο.
Αὐτό ἀποτελεῖ μία ἐμφανῆ ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο καθιστᾶ καί ὅσους μεταλαμβάνουν μέ πίστη καί ἐν καθαρῷ συνειδότι «ναούς τῆς δόξης τοῦ Κυρίου».
Αὐτή τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτή τήν πίστη μας θά πρέπει νά ὁμολογοῦμε καί ἐμεῖς, ὅπως τήν ὁμολογοῦσε καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, τοῦ ὁποίου τή μετακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων στήν Ἱερά Μονή μας ἑορτάζουμε σήμερα, σέ ὅλους ἐκείνους πού ἀμφισβητοῦν τή δύναμη καί τό θαῦμα τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἐάν θέλουμε νά τιμοῦμε πράγματι τόν ἅγιο Λουκᾶ καί νά τοῦ ἐκφράζουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά τίς ἄπειρες δωρεές του καί ἐάν θέλουμε νά εἶναι καί γιά μᾶς ἀκοίμητος πρεσβευτής στόν θρόνο τοῦ Κυρίου μας.
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.