Η εορτή των Αγίων Αναργύρων στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας

Διαδώστε:

Κατά το διήμερο 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.

Την παραμονή της εορτής το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας.

Ανήμερα της εορτής, το πρωί, ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων στο Νησί Ημαθίας.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ

«Μεγάλων ἀξιωθέντες δωρεῶν, πανεύφημοι, ἐν ταπεινότητι βίου ἐν τῇ γῇ ἐπολιτεύσασθε».

Παραμονή τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων, τῶν ἁγίων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, καί ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει γιά ἀκόμη μία φορά μέσα στή ροή τοῦ χρόνου δύο ἀπό τούς πιό γνωστούς καί προσφιλεῖς ἁγίους της, τούς ἁγίους Ἀναργύρους Κοσμᾶ καί Δαμιανό. Τούς προβάλλει καί τούς τιμᾶ γιά νά δείξει ὅτι αὐτό πού ἔχει σημασία καί ἀξία γιά τόν Θεό ἀλλά καί γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἀνιδιοτελής προσφορά τῆς ἀγάπης.

Ὅμως ἡ προσφορά τῆς ἀγάπης, γιά τήν ὁποία διακρίθηκαν οἱ δύο τιμώμενοι σήμερα ἅγιοι Ἀνάργυροι, γιά νά εἶναι γνήσια καί εἰλικρινής, γιά νά ἔχει ἀντίκρυσμα καί σημασία καί γιά τούς ἀδελφούς μας πού τήν δέχονται ἀλλά καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά ἔχει ἕνα ἰσχυρό καί σταθερό θεμέλιο. Καί τό θεμέλιο αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ταπείνωση.

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος πιστεύει ὅτι ὅ,τι ἔχει δέν εἶναι δικό του, δέν τοῦ ἀνήκει ἀποκλειστικά καί γι᾽ αὐτό εἶναι ἕτοιμος νά τό προσφέρει μέ ἀγάπη καί στόν ἀδελφό του.

Μπορεῖ ἀκόμη νά θυσιάσει αὐτό πού ἔχει καί αὐτό πού εἶναι γιά νά ἱκανοποιήσει, νά ἀναπαύσει καί νά ἐξυπηρετήσει ὅποιον χρειάζεται τή βοήθειά του, ὅποιον ἔχει τήν ἀνάγκη του.

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος δέν πιστεύει ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι τό κέντρο τοῦ κόσμου καί γι᾽ αὐτό δέν ἀδιαφορεῖ γιά τούς ἄλλους γύρω του. Ἐνδιαφέρεται γι᾽ αὐτούς καί μεριμνᾶ γιά τίς ἀνάγκες τους.

Αὐτό ἔκαναν καί οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Ἀνάργυροι. Προσέφεραν τίς γνώσεις τους, τόν χρόνο τους, τίς δυνάμεις τους, τό ἐνδιαφέρον τους καί τή φροντίδα τους στούς ἀδελφούς τους μέ πολλή ἀγάπη, γιατί ἦταν ἄνθρωποι ταπεινοί καί πίστευαν ὅτι εἶναι χρέος καί ἱερή ἀποστολή νά διακονοῦν τούς ἀδελφούς τους καί ἰδιαιτέρως τούς πάσχοντες· εἶναι χρέος καί ἱερή ἀποστολή νά ἀξιοποιοῦν ὅ,τι τούς εἶχε δώσει ὁ Θεός γιά νά βοηθοῦν καί νά θεραπεύουν τούς ἀσθενοῦντες ἀδελφούς τους, ὅποιοι καί ἄν ἦταν αὐτοί.

Ἡ ταπείνωση ὅμως δέν εἶναι μόνο τό θεμέλιο καί ἡ κινητήρια δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ ἑνός ἀνθρώπου πρός τόν ἄλλο. Εἶναι καί ἡ προϋπόθεση γιά τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Καί ἔτσι οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, μέ τήν ταπείνωσή τους ὄχι μόνο πρόσφεραν τήν ἀγάπη καί τήν ἴαση στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τους, ἀλλά καί ἔγιναν ἀποδέκτες τῆς χάριτος καί τῶν πλουσίων δωρεῶν τοῦ Θεοῦ.

Καί αὐτές ὅμως τίς πλούσιες δωρεές τοῦ Θεοῦ καί τή χάρη πού ἔλαβαν οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι καί μέ τήν ὁποία θεράπευαν ὅλες τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, τίς διαχειρίσθηκαν μέ ταπείνωση, καί ἔτσι ἔζησαν στή ζωή τους, ὥστε νά τιμηθοῦν καί νά δοξασθοῦν ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο τούς κατέστησε μετόχους τῆς οὐρανίου βασιλείς του ἀλλά τούς ἔδωσε καί τή χάρη νά θαυματουργοῦν καί μετά τήν κοίμησή τους, εὐεργετώντας μέ τίς θεραπεῖες καί τά θαύματά τους τούς ἀνθρώπους.

Αὐτή τήν πορεία τους μέσα στόν κόσμο συνοψίζει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, ὑπενθυμίζοντάς μας ποιός θά πρέπει νά εἶναι ὁ τρόπος καί τῆς δικῆς μας ἀναστροφῆς καί διαγωγῆς στήν ἐπίγεια ζωή μας.

«Μεγάλων ἀξιωθέντες δωρεῶν, πανεύφημοι, ἐν ταπεινότητι βίου ἐν τῇ γῇ ἐπολιτεύσασθε».

Ἄν καί ἀξιωθήκατε, λέγει, μεγάλες δωρεές, ζήσατε τή ζωή σας στή γῆ μέ ταπεινοφροσύνη.

Καί ἄν ἔτσι ἔζησαν οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, χωρίς δηλαδή νά ὑπερηφανεύονται καί χωρίς νά κομπάζουν γιά τά χαρίσματα καί τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ, γιά τά θαύματα καί τίς θεραπεῖες πού ἐπιτελοῦσαν, μέ πόσο μεγαλύτερη ταπείνωση θά πρέπει νά ζοῦμε ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουμε τίς μεγάλες αὐτές δωρεές πού εἶχαν οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός!

Ἀντίθετα ὅμως ἐμεῖς ὑπερηφανευόμασθε καί καυχόμασθε γιά τά δῆθεν προσόντα μας καί γιά τίς δῆθεν ἀρετές μας, νομίζοντας ὅτι μόνοι μας τά ἔχουμε ἐπιτύχει καί δέν τά ὀφείλουμε στόν Θεό, καί ἀντί νά φερόμεθα μέ ταπείνωση, νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τίς δωρεές του καί νά τίς ἀξιοποιοῦμε γιά χάρη τῶν ἀδελφῶν μας, ἐμεῖς μιμούμεθα τόν ὑπερήφανο φαρισαῖο μέ ἀποτέλεσμα νά ἐξοργίζουμε τόν Θεό μέ τήν ὑπερηφάνειά μας καί νά στερούμεθα τή χάρη του.

Τιμώντας ὅμως ἀπόψε τούς ἁγίους Ἀναργύρους, ἄς ἀποφασίσουμε καί ἐμεῖς ταπεινά νά μιμηθοῦμε τό παράδειγμά τους, ἄς ἀποφασίσουμε νά μιμηθοῦμε τήν ταπείνωσή τους, καί ἄς τήν κάνουμε θεμέλιο τῆς ζωῆς μας, ὥστε νά εὐαρεστοῦμε τόν Θεό καί νά ἀξιωθοῦμε νά βροῦμε χάρη καί ἔλεος καί σέ αὐτή τή ζωή ἀλλά πολύ περισσότερο στή μέλλουσα καί οὐράνια διά πρεσβειῶν καί τῶν ἑορταζομένων ἁγίων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, ἐκεῖ ὅπου τά χαρίσματα καί ὅλα ὅσα ἔχουμε θά φανοῦν ξεκάθαρα ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ καί ὄχι δικά μας, ὅτι εἶναι χαρίσματα, μᾶς τά χάρισε ὁ Θεός. Καί ἄν ἐμεῖς πάλι κοπιάσαμε νά ἀποκτήσουμε κάτι, καί αὐτό πάλι ἔγινε μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Διότι χωρίς τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε τίποτε στή ζωή μας. Βλέπετε μεγάλους ἄνδρες, μέ πτυχία, μέ διδακτορικά, μέ σοφία καί μιά σταγόνα αἵματος νά στάξει στό μυαλό τους, πᾶνε ὅλα, χάθηκαν ὅλα. Χάθηκε καί ἡ σοφία, χάθηκαν καί τά ἐπιτεύγματα, χάθηκαν τά πάντα. Ἐνῶ, ὅταν κάποιος εἶναι ταπεινός, ὅ,τι τοῦ προσφέρει ὁ Θεός λέει «δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι». Ὁ Κύριος τά δίδει, ἀλλά κάποια φορά καί ὁ Κύριος τά παίρνει «εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένο». Ἀμήν.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

«Ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους».

Πολλές φορές ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ἀκολουθώντας τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τονίζει κα,ί ὑπογραμμίζει τή στενή σχέση πού ἔχουν ὅσοι πιστεύουν στόν Χριστό τόσο μεταξύ τους ὅσο καί μαζί του. Αὐτό κάνει καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀπευθυνόμενος πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου. Ἀλλά δέν περιορίζει αὐτή τή σχέση σέ μία τυπική κοινωνική σχέση. Δέν τήν περιορίζει σέ μία σχέση προσωπικῆς γνωριμίας ἤ ἔστω κοινωνικῆς ἐπαφῆς. Οὔτε ἀκόμη τήν περιγράφει ὡς μία σχέση πού ὀφείλεται στίς κοινές ἀπόψεις καί ἀντιλήψεις πού μοιράζονται ὅσοι πιστεύουν στόν Χριστό.

Ἡ σχέση τῶν πιστῶν μεταξύ τους ἀλλά καί μέ τόν Χριστό εἶναι μία σχέση οὐσιαστική καί πνευματική, μία σχέση ἑνότητος τῶν πιστῶν μέ τόν Χριστό.

Γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα καί εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού ἔπλασε μέ τά ἴδια του τά χέρια. Εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ὁποίου ἔγινε ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἄνθρωπος. Εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ πού ἔλαβε τή χάρη νά κοινωνεῖ τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί νά ἑνώνεται δι᾽ αὐτῶν μέ τόν Χριστό καί μέ τούς ἀδελφούς του στό κοινό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, διά τῆς ὁποίας διαιωνίζεται ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.

Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ἕνωση τοῦ πιστοῦ τόσο μέ τόν Χριστό ὅσο καί μέ τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι θεωρητική ἀλλά οὐσιαστική καί ὀργανική, ἐφόσον συναπαρτίζουν τό ἴδιο θεανθρώπινο σῶμα.

Ἡ σχέση αὐτή τοῦ πιστοῦ μέ τούς ἀδελφούς του καί μέ τόν Θεό αἰτιολογεῖ καί τή σχέση τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία ὁ Χριστός ἔθεσε ὡς τό μοναδικό κριτήριο βάσει τοῦ ὁποίου θά κρίνει τούς ἀνθρώπους κατά τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης κρίσεως, καί ἑδράζεται σ᾽ αὐτήν ἀκριβῶς τήν πραγματικότητα, τήν ὁποία περιγράφει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους».

Ἐφόσον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε μέλη τοῦ ἴδιου σώματος καί μάλιστα τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ ἀγάπη στούς ἀνθρώπους ὅπως καί ἡ ἀγάπη στόν Θεό εἶναι αὐτονόητη ἀναγκαιότητα. Γιατί δέν εἶναι δυνατόν τό ἕνα χέρι νά ἀδιαφορεῖ γιά τό ἄλλο, ἤ τό ἕνα μέλος νά ἀνέχεται νά βλάπτεται ἤ νά ὑποφέρει ἕνα ἄλλο· ἤ, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος, «εἴτε πάσχει ἕν μέλος συμπάσχει πάντα τά μέλη· εἴτε δοξάζεται ἕν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη».

Αὐτή ἡ πραγματικότητα τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ὅλοι οἱ πιστοί εἴμεθα μέλη, ἀποδεικνύεται καί μέσα ἀπό τή ζωή τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο κατά τήν ἐπίγειο ζωή τους ἐφήρμοσαν τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης, μιᾶς ἀγάπης πού ὑπερβαίνει τά ὅρια τοῦ ἀτομισμοῦ καί γίνεται θυσιαστική γιά τόν πλησίον καί τόν Θεό, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή τους συνεχίζουν νά δροῦν μέ τόν ἴδιο τρόπο, ὡς μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς μέλη τῆς ἐν οὐρανοῖς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, πού εἶναι παρόντα στή ζωή τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀλλά καί διά τῶν τιμίων τους λειψάνων, τῶν ἱερῶν εἰκόνων τους, τῶν θαυμάτων πού ἐπιτελοῦν καί τῆς ἑορτῆς τῆς μνήμης των.

Αὐτή τήν ἀγάπη, λοιπόν, πού βίωσαν καί προσέφεραν οἱ ἅγιοι ἐν ζωῇ, αὐτή τήν ἀγάπη πρός συνάνθρωπο καί ἰδιαιτέρως πρός τόν ἀσθενοῦντα καί πάσχοντα συνάνθρωπο πού προσέφεραν ἀναργύρως, πού προσέφεραν δωρεάν οἱ ἑορταζόμενοι σήμερα ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, θεραπεύοντας τούς ἐν ἀσθενείαις κατακειμένους ἀδελφούς τους, αὐτή τήν ἀγάπη συνεχίζουν νά προσφέρουν καί σήμερα διά τῶν θαυμάτων τους πρός ὅσους αἰτοῦνται τή χάρη τους καί ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά τους.

Καί τήν προσφέρουν, διότι μᾶς θεωροῦν ἀδελφούς τους, μᾶς θεωροῦν μέλη τοῦ κοινοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού δοκιμαζόμαστε βαδίζοντας τόν δρόμο πού πορεύθηκαν καί οἱ ἴδιοι μέχρι νά φθάσουν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοί μου, τιμώντας σήμερα τούς ἁγίους Ἀναργύρους ἄς ἐμπνευσθοῦμε καί ἄς παραδειγματισθοῦμε ἀπό τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη τους πρός τούς ἀνθρώπους· καί ἄς συνειδητοποιήσουμε αὐτό πού μᾶς διδάσκει καί σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι δηλαδή εἴμαστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους.

Καί εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε ὄχι μόνο γιατί διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ θά μπορέσουμε νά βαδίσουμε τόν δρόμο πρός τή σωτηρία, ἀλλά καί θά συμβάλλουμε οὐσιαστικά στήν ἐπίλυση τῆς κρίσεως πού ταλανίζει τήν κοινωνία μας, τήν πατρίδα μας καί ὁλόκληρο τόν κόσμο. Γιατί ἄν βλέπουμε στό πρόσωπο τοῦ διπλανοῦ μας ἕνα μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ στάση καί ἡ συμπεριφορά μας θά εἶναι μόνο στάση καί συμπεριφορά ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, ἡ ὁποία λύει πάντοτε ὅλα τά προβλήματα τοῦ κόσμου.

Καί αὐτό, ἀδελφοί μου, εὔχομαι νά γίνει πραγματικότητα διά πρεσβειῶν τῶν ἑορταζομένων ἁγίων Ἀναργύρων καί στή δική μας ζωή. Καί τότε πράγματι θά τιμήσουμε τούς ἁγίους Ἀναργύρους. Ὅλοι ἤρθαμε γιά νά τούς τιμήσουμε καί ἤρθαμε γιά νά ζητήσουμε καί τή χάρη τους καί τήν εὐλογία τους καί τήν ἴαση καί τή θεραπεία, ἀλλά ἐάν δέν βαδίσουμε ὅπως βάδισαν καί ἐκεῖνοι, ἔχοντας δηλαδή αὐτή τήν ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο ἀλλά καί πρός τόν Θεό, ἴσως εἶναι ἄδικος ὁ κόπος μας, ἐάν δέν ἀποκτήσουμε αὐτή τήν ἀγάπη πού ὑπερβαίνει τίς δυσκολίες, πού ὑπερβαίνει τά ἐμπόδια καί βλέπει μόνο στό πρόσωπο τοῦ ἀδελφοῦ, βλέπει τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, βλέπει ὅτι ὅλοι εἴμεθα ἕνα σῶμα, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δέν θά ὠφεληθοῦμε. Πολλές φορές οὔτε τά κεριά μας, οὔτε τά πρόσφορά μας πιάνουν τόπο ὅσο θά πιάσει μιά ἀγάπη ἀνιδιοτελής πρός τόν Θεό καί πρός τόν ἄνθρωπο. Καί τότε νά εἶστε βέβαιοι ὅτι θά τιμήσουμε τούς ἁγίους Ἀναργύρους, ἀλλά θά λάβουμε καί πλούσια τήν εὐλογία καί τήν ἴαση.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.