Η εορτή των προστατών της παιδείας στον πολιούχο της Βεροίας

Την Τρίτη 30 Ιανουαρίου εορτάστηκε με λαμπρότητα στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου του Νέου, Πολιούχου Βεροίας, η μνήμη των Αγίων Τριών Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών, εκπαιδευτικών, μαθητών και ευσεβών πιστών.

Στο τέλος τελέστηκε το καθιερωμένο μνημόσυνο για τους αειμνήστους εκπαιδευτικούς και ευεργέτες της παιδείας και εκφωνήθηκε ομιλία από τον κ. Στέφανο Τσέλιο, Διευθυντή του 5ουΔημοτικού Σχολείου Βεροίας, ενώ ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνου στον ανδριάντα του ευεργέτου της πόλεως Δημητρίου Ρακτιβάν.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔρ­γα καί δοξάσωσιν τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τούς τρεῖς μεγίστους Ἱεράρχες της, τούς τρεῖς σοφούς διδασκάλους, στούς ὁποίους ὀφείλει τήν ἑδραίω­ση τῆς ἀληθοῦς καί ὀρθοδόξου πίστεως καί διδασκαλίας της σέ μία ἐποχή ἐξαι­ρετικά κρίσιμη.

Ἑορτάζει τούς τρεῖς μεγάλους Πατέρες, τόν Μέγα Βασίλειο, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο καί τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, οἱ ὁποῖοι μέ τά συγγράμματά τους ἀλλά καί μέ τίς πράξεις καί τή ζωή τους, φώτισαν τόν κόσμο καί δό­ξασαν τόν Θεό, τόν ὁποῖο πίστευ­σαν, ἀγάπησαν καί διακόνησαν σέ ὅλη τους τή ζωή.

Τούς τρεῖς μεγίστους αὐτούς διδα­σκάλους δέν τούς τιμᾶ ὅμως μόνο ἡ Ἐκκλησία μας καί οἱ πιστοί, τούς τιμοῦν καί «οἱ τῶν λόγων ἐρα­σταί», οἱ μαθητές καί οἱ ἐκπαι­δευτικοί ὅλων τῶν βαθμίδων, γιατί ὑπῆρξαν πρό­τυπα καί μαθη­τῶν καί διδασκά­λων, καί συνεχί­ζουν νά ἐμπνέουν μέ τό παράδειγ­μά τους ὅλους ὅσους θεωροῦν ὅτι ἡ παιδεία μορ­φώνει ὄχι μόνο τόν νοῦ ἀλλά καί τήν ψυχή τοῦ ἀν­θρώπου καί τόν βοηθᾶ νά ὑπερβεῖ τήν μικρόψυχη ἐπιδίωξη τοῦ προ­σω­πικοῦ συμφέ­ρο­ντος καί νά ἀγκα­λιάσει μέ ἀγάπη τόν συνάν­θρωπό του.

Γιατί, ἄν οἱ τρεῖς μέγιστοι Ἱε­ράρ­χες περιόριζαν τίς γνώσεις καί τή σοφία πού ἀπέκτησαν μόνο στά ἔργα πού συνέγραψαν, θά ἦταν ἐπι­φανεῖς καί διάσημοι. Δέν θά ἦταν ὅμως μέγιστοι φωστῆρες, για­τί τό φῶς τῆς γνώσεως ἀδυ­να­τίζει στό πέρασμα τοῦ χρόνου, ὅταν ἀλ­λάξουν οἱ συνθῆκες καί τά δεδο­μένα τοῦ κόσμου.

Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες δέν δίδαξαν καί δέν διδάσκουν μόνο μέ τόν λόγο καί τά συγγράμ­ματά τους. Διδά­σκουν καί μέ τά καλά τους ἔργα, τά ὁποῖα φωτίζουν τούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς καί ἀφήνουν τά ἴχνη τους στίς ψυχές τους καί στήν ἱστορία τοῦ κόσμου.

Μέ αὐτά τά ἔργα ξεπέρασαν οἱ τρεῖς Ἱεράρχες τά ὅρια τῆς ἐγωι­στικῆς γνώσεως, πού ἀπομονώνει τόν ἕναν ἄνθρω­πο ἀπό τόν ἄλλον, καί μεταποίη­σαν τή γνώση τους σέ πράξη, συνδυάζοντάς την μέ τήν ἀγάπη, τήν ἐνσυναίσθηση, τό ἐν­διαφέρον γιά τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους.

Ἔτσι παραμένουν μέχρι σήμερα καί θά παραμείνουν γιά πάντα «λύ­χνοι ἐπί τήν λυχνίαν», γιά νά μᾶς φωτίζουν καί νά μᾶς καθοδη­γοῦν. Πολύ περισσότερο γιά νά φω­τίζουν καί νά καθοδηγοῦν τούς ἐκπαιδευτικούς μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναλάβει τό δύσκολο ἔργο τῆς μορ­­φώσεως καί τῆς διαπαιδαγω­γή­σεως τῶν παι­διῶν καί τῶν νέων μας σέ μία ἐποχή σάν τή σημερινή, ὅπου οἱ ἠθικές ἀρχές καί οἱ ἀξίες δυστυχῶς παραγνωρίζονται καί κλονίζονται, καί τή θέση τους παίρνει μία ἄθεη καί τελικά ἀπάνθρωπη ἀντιμετώ­πιση τῶν ἀν­θρώ­πων καί τῆς ζωῆς τους.

Σέ μία ἐποχή, κατά τήν ὁποία ἡ ζωή μετα­τρέπεται σέ εἰκονική πραγ­ματικό­τη­τα, καί ἡ εὐχαρί­στη­ση πού πολ­λοί ἐπιδιώκουν δέν σέβεται τήν προσωπικότητα καί τήν ἀξιοπρέ­πεια τοῦ ἄλλου, οἱ ἅγιοι τρεῖς Ἱεράρχες παραμέ­νουν φωτεινά παραδείγματα καί γιά κάθε μαθητή καί μαθήτρια, γιά κά­θε νέο καί νέα, πού ἀναζητᾶ πρό­τυ­πα πού δέν θά τόν ἀπογοη­τεύσουν, ὅπως πολλά ἀπό αὐτά πού αὐτο­δια­φημίζονται ὡς πρότυπα.

Γι᾽ αὐτό καί τιμοῦμε σήμερα τούς τρεῖς Ἱεράρχες ὡς διαχρονικά πρό­τυπα σοφίας καί ἀρετῆς. Γι᾽ αὐτό συγκεντρωθήκαμε σήμερα στόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντω­νίου γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη τους καί νά ζητήσουμε τίς πρεσβεῖες τους, τή χάρη καί τήν εὐλογία τους γιά τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν σχολείων μας, ἀλλά καί γιά τούς ἐκπαιδευτικούς μας, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζοντας καθημερινά ποικίλες προκλήσεις καί δυσκολίες ἀγωνίζονται νά βαδίσουν ἀντίθετα στό ρεῦμα πού ἐπιδιώκει νά εὐτελίσει κάθε ἀγαθή καί ἁγνή φιλοδοξία.

Δέν θά πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦμε πώς ἡ ἐποχή μας, ὅσο καί ἄν μᾶς φαίνεται περίεργο, δέν διαφέρει πολύ ἀπό τήν ἐποχή τῶν τριῶν μεγίστων Ἱεραρχῶν, γιατί καί τότε ὑπῆρχαν προκλήσεις ἀνάλογες, καί τότε ὑπῆρχε ἠθική κατάπτωση καί τότε ὑπερίσχυε τό συμφέρον καί ὄχι ἡ ἀλληλεγγύη. Ὅμως οἱ τρεῖς Ἱεράρχες κατόρθωσαν μέ τήν προσπάθειά τους νά λάμψουν καί νά φωτίσουν ὄχι μόνο τήν ἐποχή τους ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπο πού θέλει νά δεῖ τό φῶς τους καί θέλει νά τό ἀκολουθήσει. Καί αὐτό κα­λοῦν καί ὅλους ἐμᾶς, πού ἑορτά­ζου­με καί τιμοῦμε σήμερα τή μνή­μη τους, νά δοῦμε καί νά τούς μιμηθοῦμε.

Ὁ κόσμος μας, ἡ πατρίδα μας, ἡ κοινωνία μας ἔχουν ἀνάγκη ἀπό αὐτό τό φῶς, ἔχουν ἀνάγκη ἀπό φωτισμένους ἐκπαιδευτικούς, ἀπό φωτισμένους μαθητές καί μαθή­τριες, πού θά τιμοῦν καί τά σχολεῖα τους καί τήν πατρίδα μας ἀλλά καί τήν Ἐκκλησία μας, μέ τή μόρφωσή τους καί μέ τή ζωή τους.

Καί αὐτό εὔχομαι ταπεινά νά ἐπιτύχετε καί σεῖς μέ τή βοήθεια καί τή χάρη τῶν ἁγίων τριῶν Ἱεραρχῶν.