Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και του Οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία στην Άμμο Βεροίας.
Στο τέλος της σημερινής Θείας Λειτουργίας τελέστηκε μνημόσυνο για τον μακαριστό εφημέριο π. Αθανάσιο Καραγκιοζόπουλο, ο οποίος διακόνησε στην ενορία επί 25 συναπτά έτη, ενώ εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου ο κ. Απόστολος Εμμανουηλίδης, κατά σάρκα αδελφός του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυίδ Ευβοίας Αρχιμ. Γαβριήλ Εμμανουηλίδη, προσέφερε στον Σεβασμιώτατο μία εικόνα του εορταζομένου Αγίου.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτης Βεροίας:
Τιμά και γεραίρει σήμερα η Εκκλησία μας έναν από τους νεωτέρους αγίους της, τον όσιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη, τον εν Ευβοία ασκητικώς ζήσαντα. Τον τιμούμε και εμείς φέτος ιδιαιτέρως εδώ στην ενορία σας, καθώς τιμούμε και την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή, μέσα από την οποία, κατά θεία, θα λέγαμε, Πρόνοια, γλίτωσε και ο όσιος Ιάκωβος, ο οποίος ήρθε πρόσφυγας από την πατρίδα του, το Λιβίσι, στην Ελλάδα, και στη συνέχεια μόνασε στην Ιερά Μονή του οσίου Δαβίδ του Γέροντος στην Εύβοια, όπου και αξιώθηκε από τον Θεό για την άσκησή του, για την ταπείνωση, για την υπομονή και την υπακοή του, ουρανίων χαρισμάτων και δωρεών από τον Θεό. Και τα χαρίσματα αυτά τα αξιοποίησε ο όσιος Ιακωβος όχι για να προβληθεί και να τιμηθεί ο ίδιος, αλλά για να βοηθήσει τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν και ζητούσαν κοντά του την ανάπαυση της ψυχής τους.
Αν θελήσει κανείς να αναζητήσει ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο έδωσε ο Θεός στον όσιο Ιάκωβο τόσα πολλά πνευματικά χαρίσματα, γιατί τον αξίωσε όχι μόνο του προορατικού και διορατικού χαρίσματος, αλλά και τον αξίωσε να συλλειτουργεί και να συνομιλεί με τους αγίους αγγέλους, τους οποίους έβλεπε με τα χοικά μάτια του μέσα στον ναό, δεν θα δυσκολευθεί να τον βρεί. Γιατί ο λόγος αυτός γίνεται εμφανής από το προσωνύμιο, το οποίο έδωσε η ευσέβεια των πιστών στον σύγχρονο αυτόν και θαυματουργό άγιο της Εκκλησίας μας.
Το προσωνύμιο αυτό προέρχεται από μία συνήθεια που είχε ο όσιος να ζητά από τους ανθρώπους συγχώρηση. Έτσι πολλοί προσθέτουν στο όνομά του, προκειμένου να διακρίνεται από τους ομωνύμους του αγίους, το προσωνύμιο του «με συγχωρείτε».
Μπορεί να φαντασθεί κανείς ότι ένας όσιος, όπως ο όσιος Ιάκωβος, θα έκανε κάτι για το οποίο θα είχε λόγο να ζητήσει συγγνώμη από τους ανθρώπους γύρω του; Ασφαλως όχι, αν λάβει κανείς μάλιστα υπόψη του ότι οι περισσότεροι ανθρωποι ήταν νεώτεροί του, ήταν υποτακτικοί του, ήταν πνευματικά του τέκνα. Και όμως ο όσιος Ιακωβος ζητούσε από όλους και για τα πάντα συγγνώμη, γιατί η ταπεινη και διακριτική του ψυχή δεν ήθελε ούτε κατ᾽ ελάχιστο να στενοχωρεί ή να θλίβει τον άλλο άνθρωπο, ήθελε να ζητά συγγνώμη, ακόμη και αν δεν έπταιε σε τίποτε. Αλλά ζητούσε συγγνώμη και για να διδάσκει στον συνομιλητή του την ταπείνωση και την ωφέλεια που αποκομίζει η ψυχή με τη συγγνωμη.
Το «με συγχωρείτε», το οποίο έλεγε ο όσιος Ιάκωβος συνεχώς, ήταν έκφραση της ταπεινόφρονος ψυχης του, έκφραση της μυστικής μετανοίας μέσα στην οποία ζούσε καθημερινά ο όσιος, και αυτή η οποία είλκυε τη χάρη του Θεού ακόμη περισσότερο στην ψυχή του, διότι ο Θεός «ταπεινοίς δίδωσι χαριν» και τους ταπεινούς δοξάζει και εδώ στη γη και πολύ περισσότερο στον ουρανό.
Ασφαλώς και η ταπεινοφροσύνη ήταν μία μόνο από τις πολλές αρετες τις οποίες διέθετε ο όσιος Ιακωβος, είναι όμως μία από αυτές που θα μπορούσαμε ευκολότερα από τις άλλες να μιμηθούμε, θέλοντας να τιμήσουμε πραγματικά τον σύγχρονο αυτό άγιο. Διότι, εάν μας φαίνεται δύσκολη η νηστεία, η αγρυπνία, η εγκράτεια, η προσευχη, η λιτότητα και ασκητικότητα της ζωής του οσίου Ιακώβου· αν δεν μπορούμε να νικήσουμε την αγάπη μας για τα υλικά πράγματα και την ανάπαυση του σώματός μας, μπορούμε ίσως πιο εύκολα να επιδιώξουμε την ταπείνωση χρησιμοποιώντας τον τρόπο του οσίου πατρός ημών Ιακώβου, του οποίου τη μνήμη επιτελούμε σήμερα.
Μπορούμε να την επιδιώξουμε, εξασκώντας τον εαυτό μας να επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία την προσφιλή φράση του οσίου Ιακώβου. Να λέμε «με συγχωρείτε» προς όλους, να κατακλείουμε τον λόγο μας με το «με συγχωρείτε», να το επαναλαμβάνουμε προς τους οικείους μας, προς τους αδελφούς μας, μέσα και έξω από την Εκκλησία και πριν να προσέλθουμε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Και όταν συνηθίσουμε να το λέμε, έστω και χωρίς να το αισθανόμεθα στην αρχή, η ψυχή μας θα εξοικειωθεί προοδευτικά και θα αρχίσει να το συνειδητοποιεί και να εξετάζει τον εσωτερικό της κοσμο, για να δεί εάν όντως φταίει, και έτσι θα αρχίσει να ταπεινώνεται.
Και τότε θα αρχίσουμε και εμείς να αισθανόμεθα τη χάρη του Θεού στην ψυχή μας και θα δούμε να αλλάζει και πρακτικά η ζωή μας, γιατί ο άνθρωπος που έχει μάθει να λέει «με συγχωρείτε», είναι ειρηνικός, είναι πράος, είναι ταπεινός, έχει αγάπη προς τους ανθρώπους και υπομονή.
Έτσι, λοιπόν, εάν τιμούμε τον όσιο Ιάκωβο, τον πνευματοφόρο και χαρισματούχο όντως άγιο της εποχής μας, ας προσπαθήσουμε να τον μιμηθούμε, ακολουθώντας το παράδειγμά του. Κι αν εμείς ζητούμε συγχώρηση από τους αδελφούς μας, τότε είναι βέβαιο ότι θα έχουμε και τη συγχώρηση και το έλεος του Θεού, θα προοδεύσουμε πνευματικά στη ζωή μας και θα κερδίσουμε και διά πρεσβειών του οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία τη σωτηρία μας.
Περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ