Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως στο Νεόκαστρο Ημαθίας

Την Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως, 18 Δεκεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Νεόκαστρο Ημαθίας, με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής του Αγίου Μοδέστου, η μνήμη του οποίου τιμάται ετησίως ιδιαιτέρως στην ενορία.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννή­σεως σήμερα, καί καθώς προετοιμα­ζόμεθα νά ἑορτάσουμε τό μέγα καί κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, τό μέγα γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς παρουσίασε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τήν κατ᾽ ἄνθρωπο γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ.

Ἀκούσαμε τόν ἱερό εὐαγγελιστή Ματθαῖο νά ἀναφέρει ὅλα ἐκεῖνα τά ὀνόματα τῶν προπατόρων τοῦ Ἰησοῦ, ἀπό Ἀβραάμ μέχρι Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος, τοῦ προστάτου τῆς Παναγίας Παρθένου, γιά νά ἀπο­δεί­ξει ὅτι ὁ Χριστός, πού γεννήθη­κε ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἦταν ὁ Μεσσίας καί λυτρωτής τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος κατά τούς προφῆ­τες ἐπρόκειτο νά γεννηθεῖ «ἐξ οἴκου καί πατριᾶς Δαβίδ».

Παράλληλα ὅμως μέ αὐτή τήν κατά σάρκα, θά λέγαμε, γενεαλο­γία τοῦ Χριστοῦ, ἀκούσαμε καί μία ἄλλη γενεαλογία, αὐτήν πού πα­ρου­σιάζει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στολος Παῦλος στήν πρός Ἑβραί­ους ἐπιστολή του, ἀρχίζοντας καί αὐτός ἀπό τόν Ἀβραάμ, ὅπως καί ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, καί φθά­νο­ντας μέχρι τήν ἐποχή του.

Στήν περίπτωση ὅμως αὐτή οἱ δε­σμοί πού συνδέουν τά ἀναφερό­με­να πρόσωπα δέν εἶναι δεσμοί αἵμα­τος καί σαρκικῆς συγγενείας ἀλλά δεσμοί πίστεως. Ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος παρουσιάζει ὅλους ἐκεί­νους, οἱ ὁποῖοι, ἄν καί ἔζησαν σέ δια­φορε­τικές ἐποχές, ἄν καί ἀπέ­χουν αἰῶ­νες μεταξύ τους, συνδέο­νται μέ τήν κοινή πίστη στόν ἀλη­θινό Θεό, συνδέονται μέ τούς κοι­νούς ἀγῶ­νες ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς εὐ­σεβείας, συνδέονται μέ τό βρα­βεῖο τό ὁποῖο ὅλοι ἀναμένουν νά λά­βουν κατά τή μέλλουσα κρίση. Ὅλοι αὐτοί, οἱ πατριάρχες, οἱ δί­καιοι, οἱ ὅσιοι, οἱ μάρτυρες, ἀπαρ­τίζουν μία ἱερή γενεαλογία, τή γενεαλογία τῆς πίστεως στόν Θεό, μέ τή δύναμη τῆς ὁποίας κατόρ­θω­σαν νά νικήσουν καί νά θριαμβεύ­σουν ἐναντίον ὅσων τήν ἀμφι­σβητοῦσαν καί τήν ἐδίωκαν.

Γιατί ὅμως μᾶς παρουσιάζει αὐτές τίς δύο γενεαλογίες σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας;

Μᾶς τίς παρουσιάζει γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι, ἐάν ἐμεῖς δέν ἐντασσόμεθα στήν πρώτη, δέν ἔχουμε δηλαδή κατ᾽ ἄνθρωπο συγ­γέ­νεια μέ τόν Χριστό, ἐπειδή δέν εἴμεθα ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Δαβίδ, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, εἴμε­θα ὅμως μέλη τῆς δεύτερης, τῆς ἱερῆς γενεαλογίας τῆς πίστεως, κα­θώς πιστεύουμε στόν Χριστό, ὡς σωτήρα καί λυτρωτή μας, καθώς μέ τή βάπτισή μας γίναμε μέλη τοῦ Σώματός του, γίναμε μέλη τῆς Ἐκκλησίας του.

Καί ἐάν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι καυ­χῶντο ὅτι ἦταν τέκνα τοῦ Ἀβρα­άμ, δέν ἀξιοποίησαν τήν τιμή πού τούς ἔκανε ὁ Χριστός νά γεν­νηθεῖ «ἐξ οἴκου Δαβίδ», καί ὄχι μόνο δέν τόν ἐπίστευσαν ἀλλά καί τόν κατεδίωξαν καί τόν συκοφάντη­σαν καί τόν σταύρωσαν, ἐμεῖς δέν θά πρέπει νά τούς μιμηθοῦμε.

Ὁ Χριστός, πού θά γεννηθεῖ σέ λίγες ἡμέρες, μᾶς ἔκανε τήν τιμή νά μᾶς καταστήσει τέκνα τοῦ Θεοῦ, νά γίνουμε οἰκεῖοι του διά τῆς πίστε­ως, νά γίνουμε κληρονόμοι τῆς βα­σι­λείας του, νά μποροῦμε νά ἀντι­μετωπίζουμε καί ἐμεῖς διά τῆς πίστεως ὅλες τίς δυσκολίες καί τίς ἀντιξοότητες πού συναντοῦμε στή ζωή μας, ὅπως ὅλα ἐκεῖνα τά ἱερά πρόσωπα τά ὁποῖα ἀναφέρει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος στό ἀποστολικό ἀνά­γνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα.

Καί ἐάν συνυπολογίσουμε μαζί μέ τά πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ὅλους τούς ἀποστόλους, τούς ἁγίους, τούς ἱεράρχες, τούς μάρτυ­ρες, τούς ὁμολογητές, τούς ὁσίους, οἱ ὁποῖοι εἴκοσι αἰῶνες τώρα ἀγωνίσθη­καν μέ τήν πίστη ἀλλά καί χάριν τῆς πίστεως, θά κατανοήσουμε πό­σο μεγάλη εἶναι ἡ τιμή νά συνδε­ό­μεθα μέ αὐτή τή γενεαλογία τῆς πίστεως, στήν ὁποία ἀνήκουν καί οἱ δύο μεγάλοι προστάτες τῆς ἐνο­ρί­ας σας, ὁ ἅγιος Νικόλαος, ἀρχιε­πί­σκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, ὁ θαυματουργός, καί ὁ ἅγιος Μόδε­στος, ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύ­μων, τούς ὁποίους ἑόρτασε καί ἑορτάζει αὐτές τίς ἡμέρες ἡ Ἐκκλησία μας καί ἡ ἐνορία σας.

Τιμώντας τους καί μέ τή σημερινή Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία ὡς πρότυπα καί παραδείγματα πίστε­ως ἀλλά καί ὡς ἀγωνιστές γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι μέ τή δύναμή του κατετρόπωσαν καί ὁρα­­τούς καί ἀοράτους ἐχθρούς, ἄς προσπαθήσουμε νά ἀκολουθήσου­με τά βήματά τους, νά ἀκολουθή­σου­με τό παράδειγμα τῆς πίστεώς τους. Διότι δέν ἀρκεῖ νά καυχώ­με­θα μόνο ὅτι εἴμεθα χριστιανοί, δέν ἀρκεῖ μόνο νά ἑορτάζουμε τά Χρι­στούγεννα, πρέπει νά ζοῦμε καί μέ πίστη στόν Χριστό, πρέπει νά προ­σεγ­γίζουμε μέ πίστη τή μεγάλη ἑορ­τή τῆς Γεννήσεώς του, γιατί μό­νο μέ τήν πίστη μποροῦμε νά τήν ζήσουμε μέσα στήν ψυχή μας, γιά νά ὁδηγηθοῦμε καί ἐμεῖς μέ τή χά­ρη τοῦ δι᾽ ἡμᾶς σαρκωθέντος Κυ­ρίου μας στή σωτηρία.

Εὔχομαι ἀξιοποιώντας ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες πού μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία μας πρό τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, μέ τήν προετοιμασία, μέ τή νηστεία, μέ τήν ἐξομολόγηση, μέ ὅλες τίς Ἀκολουθίες, νά ἀξιωθοῦμε πράγματι νά ζήσουμε Χριστούγεννα, ὄχι μόνο μέ ὅλα τά ὡραῖα, πού καί αὐτά ὀμορφαίνουν τίς ἡμέρες αὐτές, καί τά καλά ἐνδύματα καί οἱ καλές τροφές, ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα ἔχοντας στήν ψυχή μας αὐτόν πού ἔγινε γιά μᾶς ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς σώσει, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί κατά χάριν, πού γεννήθηκε στή γῆ γιά νά μᾶς ἀνεβάσει στόν οὐρανό.

Ἄς προσπαθήσουμε τά Χριστούγεννά μας νά εἶναι γεμάτα μέ Χριστό, μέ Αὐτόν πού ἀπό ἀγάπη ἔγινε γιά μᾶς ἄνθρωπος. Ἄν δέν ἀποκτήσουμε καί ἐμεῖς αὐτή τήν ἀγάπη, πρωτίστως γιά τόν Χριστό καί βέβαια καί γιά τόν ἄνθρωπο, πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, δέν θά ζήσουμε Χριστούγεννα, ὅπως θέλει ὁ Θεός. Θά εἶναι ὄμορφα, γιορτινά, ἀλλά ὄχι Χριστούγεννα μέ Χριστό.

Εὔχομαι χρόνια πολλά!